به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، درمان با سلول T با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) هدفمندCD19، انقلابی در درمان بدخیمی‌های خونی است. بر اساس نتایج یک مطالعه منتشر شده در ژورنال The Lancet Neurology که عملکرد گیرنده آنتی ژن کایمریک RNA (CAR) با سلول T را در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس نشان داد که سلول‌های ایمنی مهندسی شده تزریق شده به 15 فرد مبتلا به اختلالات خودایمنی که زمانی ناتوان بودند، زندگی جدید بدون علائم یا درمان‌های تازه داده است. نتایج این امیدواری را ایجاد می‌کند که این رویکرد - به نام درمان با سلول‌های CAR-T - ممکن است روزی به شرایط مختلف دیگری که توسط سلول‌های ایمنی سرکش که آنتی‌بادی‌هایی را علیه بافت‌های بدن تولید می‌کنند، گسترش یابد. از آنجایی که CD19 یک نشانگر روی تمام سلول‌های B است، نه فقط سلول‌های بدخیم، کانسال و همکاران بر اساس داده‌های ارائه شده در 9 دسامبر در نشست انجمن هماتولوژی آمریکا در سن دیگو، کالیفرنیا، همه 15 شرکت‌کننده، که هر کدام یکی از سه بیماری خودایمنی داشتند، نشان دادند که از  بعد از درمان بیماران تقریباً بدون بیماری باقی مانده‌اند. نکته مهمتر اینکه اولین شرکت کنندگان بیش از دو سال تحت درمان قرار گرفتند. مارکو روئلا، انکولوژیست در دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا، می‌گوید: این موفقیت‌ها، اگرچه مقدماتی بوده‌اند، اما کاربردی و امیدوارکننده بوده‌اند و ما اکنون همه هیجان زده ایم.

بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)

لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) یک بیماری خودایمنی است که تشخیص و درمان آن به دلیل ماهیت اپیزودیک شعله‌ور شدن، درگیری سیستم‌های اندام متعدد و تظاهرات متغیر و شدت آن دشوار است. اتوآنتی بادی‌های DNA و اتوآنتی ژن‌های پروتئین هسته ای به طور مداوم در لوپوس وجود دارند و با تشکیل رسوبات کمپلکس ایمنی در بافت‌های مختلف به پاتوژنز کمک می‌کنند. بنابراین کمک‌های اضافی سلول B به لوپوس شامل ارائه آنتی ژن به سلول‌های T خود واکنشی و ترشح سیتوکین‌های التهابی است. بنابراین روش‌هایی که سلول‌های B را غیرفعال یا تخلیه می‌کنند، درمان‌های جذابی برای لوپوس ارائه می‌کنند و تلاش‌ها برای شناسایی اهداف امیدوارکننده روی سلول‌های B مستلزم توجه مداوم است. تخلیه سلول B با یک آنتی بادی مونوکلونال علیه نشانگر سطح سلول B CD20، Rituximab، نوید درمانی در آرتریت روماتوئید و مولتیپل اسکلروزیس نشان داده است، اما در دو کارآزمایی بالینی جداگانه برای SLE ناموفق بودند. بیمارانی که کاهش سلول‌های B در خون محیطی سریع‌تر، کامل‌تر یا طولانی‌تر بود، برجسته‌ترین پیشرفت‌ها را در ارائه بیماری در کارآزمایی ارزیابی نفریت لوپوس با ریتوکسیماب (LUNAR) تجربه کردند، بنابراین لازم بود رویکرد درمانی جدیدی برای این بیماران اتخاذ گردد.

سلول‌های ایمنی سفارشی

درمان‌های CAR-T برای عملکردشان از بازیکنان ایمنی به نام سلول‌های T استفاده می‌کنند. در این رویکرد ابتدا سلول‌های T از فردی که تحت درمان قرار می‌گیرد حذف می‌شوند، در ادامه با مهندسی ژنتیکی پروتئین‌هایی به نام گیرنده‌های آنتی‌ژن کایمریک (CARs) تولید می‌کنند و سپس مجدد به بدن فرد وارد می‌شوند. در بسیاری از درمان‌ها، سلول‌های T برای شناسایی پروتئین ساخته شده توسط سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های B طراحی شده‌اند. هنگامی که سلول‌های CAR T دوباره به بدن معرفی شوند، سلول‌هایB را برای تخریب هدف قرار می‌دهند، این یک ویژگی مفید برای درمان سرطان‌های ناشی از سلول‌هایBغیر طبیعی است. سلول‌های B همچنین با ساختن آنتی بادی‌هایی که به بافت‌های سالم حمله می‌کنند برخی از اختلالات خود ایمنی را تحریک می‌کنند. در سال 2019، محققان نشان دادند که سلول‌های CAR T که سلول‌های B را تشخیص می‌دهند، این علائم را در موش‌های مبتلا به بیماری مشابه لوپوس، یک اختلال خود ایمنی که بر ارگان‌های مختلف تأثیر می‌گذارد، کاهش می‌دهند. تقریباً در همان زمان، محققان بیمارستان دانشگاهی ارلانگن در آلمان در حال ایجاد مرکز CAR-T خود برای ارائه درمان سرطان بودند. در طی جلسه ای در این مرکز، یک روماتولوژیست از متخصصان سرطان در مورد یک زن جوان مبتلا به نوعی لوپوس به نام لوپوس اریتماتوز سیستمیک مشاوره خواستند. در این فرد چند تن از اعضای بدنش از کار افتاده بود و پزشکان تخمین زدند که او مدت زیادی برای زندگی نخواهد داشت. زن جوان اصرار کرد که درمان جدیدی را امتحان کنند.

درمان دو اختلال خود ایمنی اسکلروز سیستمیک و میوزیت التهابی ایدیوپاتیک

این تیم ابتدا به مطالعه روی موش فکر کردند و از انجام آزمایش در انسان دوری کردند. زیرا درمان با CAR-T می‌تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد، و دریافت‌کنندگان باید ابتدا تحت شیمی‌درمانی فشرده قرار گیرند که بسیاری از سلول‌های ایمنی موجود را از بین می‌برد. فابیان مولر، عضو تیم، انکولوژیست در دانشگاه فردریش-الکساندر ارلانگن-نورنبرگ، در یک کنفرانس مطبوعاتی قبل از ارائه کار در نشست سن دیگو، گفت: «در ابتدا ما کاملاً می ترسیدیم. ولی زن بیمار اصرار داشت که این کار بر روی او انجام شود. مولر در کنفرانس گزارش داد که در اولین شرکت کننده - و سایرین که به دنبال آن بودند - عوارض جانبی نسبتاً جزئی را تجربه کردند. تیم ارلانگن در نهایت از این روش برای درمان دو اختلال خود ایمنی اسکلروز سیستمیک و میوزیت التهابی ایدیوپاتیک استفاده کردند و موفقیت کسب کردند.

درمان‌ سرطان با هک سلول‌های ایمنی تقویت می‌شوند

گروه‌های دیگر از آن زمان این رویکرد را اتخاذ کرده و نتایج مشابهی را گزارش کردند. در اوایل این ماه، تیم دیگری چهارمین اختلال خود ایمنی به نام میاستنی گراویس را به فهرست موفقیت‌ها اضافه کردند. مارسلا ماوس، که در بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون، که درمان‌های CAR-T را برای مقابله با سرطان طراحی می‌کند، می‌گوید: «ما تازه در آغاز راه هستیم. کارهای زیادی می‌توان انجام داد که تا یک دهه پیش غیرقابل تصور بود.» با این حال، در این مرحله، مشخص نیست که چه مقدار از این موفقیت ناشی از درمان CAR-T است در مقابل شیمی درمانی که بسیاری از سلول‌های ایمنی از قبل موجود شرکت کنندگان را از بین برد نیز ممکن است به از بین بردن سلول‌های B خطاکار کمک کند. در حال حاضر، مولر در حالی که از بهبودهای قابل توجهی که دیده است شگفت زده می‌شود، لبخندی رویایی می‌زند: مردی که قبل از درمانش تلاش می‌کرد 10 متر راه برود و اکنون به طور معمول 10 کیلومتر در شهر پیاده روی می‌کند. او می‌گوید: «اینها جوانانی هستند که زمان بیشتری را با پزشکانشان می‌گذرانند تا با دوستانشان. "آنها صبحانه خود را به عنوان مشتی قرص توصیف میکردند ولی اکنون مانند انسان‌های سالم زندگی می‌کنند. او می‌گوید: «اکنون همه علایم بیماری از بین رفته است. "از دیدگاه پزشک، این تقریباً خوشایندترین چیز است."

پایان مطلب/.