به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، کمردرد مزمن (cLBP) یک مشکل بهداشت عمومی و شغلی است که یک بار عمده شغلی، اقتصادی و اجتماعی است. ارتباط معاینه بالینی و تصویربرداری در حال بحث است. در مورد مدیریت، اکثر دستورالعمل‌های بین المللی درمان‌های غیردارویی، از جمله ورزش درمانی، فعالیت بدنی، فیزیوتراپی و آموزش را توصیه می‌کنند. با این حال، توانبخشی چند رشته‌ای، در موارد منتخب، درمان اصلی توصیه شده برای افراد مبتلا به cLBP غیر اختصاصی است. درمان‌های دارویی خوراکی، موضعی یا تزریقی در حال بحث است و ممکن است به بیماران منتخب و دارای فنوتیپ خوب ارائه شود. تشخیص افراد مبتلا به cLBP ممکن است دقیق نباشد. همه دستورالعمل‌ها مدیریت چندوجهی را توصیه می‌کنند. در عمل بالینی، مدیریت افراد مبتلا به cLBP غیر اختصاصی باید درمان‌های غیردارویی و دارویی را ترکیب کند. تحقیقات آتی باید بر بهبود مناسب سازی تمرکز کند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یک درمان خط اول برای LBP مزمن یا بیماران با عوامل خطر برای LBP مزمن است. تکنیک‌های توانبخشی همیشه دقیق نیستند. ماساژ و تحرک بافت‌های نرم در اکثر دستورالعمل‌ها توصیه می‌شود، اما فقط به عنوان بخشی از درمان چندوجهی با توانبخشی فعال است. افزودن ماساژ به یک برنامه ورزشی در مقایسه با یک برنامه ورزشی به تنهایی هیچ فایده‌ای ندارد. تکنیک‌های دیگری ذکر شده است (یعنی تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، درمان دستی، روش مکنزی) اما اتفاق نظر وجود ندارد (از طرفی نیز کشش توصیه نمی‌شود).
درمان روانی
درمان شناختی رفتاری، همراه با فیزیوتراپی، برای بهبود سطح درد در بیماران مبتلا به LBP و بهبود نتایج عملکردی و بازگشت به کار توصیه می‌شود. همچنین ممکن است درمان‌هایی که اجتناب از ترس را هدف قرار می‌دهند، همراه با فیزیوتراپی برای بهبود کمردرد در 6 ماه اول، و همچنین رویکردهای کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی ارائه شوند.
آموزش بیمار
در مورد آموزش بیماران مبتلا به LBP مزمن، همه دستورالعمل‌ها بر حفظ حداکثر سطوح فعالیت، و ترویج و تسهیل بازگشت به کار یا فعالیت‌های عادی زندگی روزمره در اسرع وقت توافق دارند. برخی از دستورالعمل‌ها اهمیت اطلاع رسانی به بیماران در مورد ماهیت LBP بر اساس داده‌های پزشکی مبتنی بر شواهد را به یاد می‌آورند. دستورالعمل 2021 فرانسه بر اهمیت اطمینان بخشی به بیماران تاکید دارد، و ACOEM بر اهمیت مداخلاتی که ترس‌ها و باورهای اشتباه را هدف قرار می‌دهند، تاکید می‌کند. برخی از دستورالعمل‌ها ارائه مشاوره و اطلاعات را برای تقویت خود مدیریتی توصیه می‌کنند.
توانبخشی چند رشته‌ای
دستورالعمل‌های بین المللی در مورد علاقه توانبخشی چند رشته ای برای مدیریت بیماران LBP زمانی که پس از عدم بهبود با مدیریت مراقبت‌های اولیه، موانع روانی برای بهبودی دارند، توافق دارند. برنامه‌های توانبخشی چند رشته‌ای باید شامل حداقل یک جزء فیزیکی، و حداقل یک جزء دیگر از مدل زیست روانی اجتماعی (روانی، اجتماعی و شغلی) باشد. محتوای برنامه‌ها همیشه مفصل نیست و از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. مؤلفه فیزیکی برنامه توانبخشی چند رشته‌ای مبتنی بر ورزش و فعالیت برای ترویج و تسهیل بازگشت به کار یا فعالیت‌های عادی زندگی روزمره است. در مورد مؤلفه روانشناختی اتفاق نظر وجود ندارد. رویکردهای مختلفی پیشنهاد شده است: رویکردهای شناختی رفتاری، یادگیری مهارت‌های مقابله با درد و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی است. دستورالعمل‌های آلمانی بر سودمندی ارزیابی چند رشته‌ای بیمار تأکید می‌کند.
سایر درمان‌های غیر دارویی
دستورالعمل‌های بین‌المللی پیشنهاد می‌کنند که گزینه‌های درمانی دیگر مربوط به درمان کمکی ممکن است انجام شود. طب سوزنی و درمان دستی دو روش درمانی هستند که تقریباً همه دستورالعمل‌ها بر روی آن‌ها اتفاق نظر دارند. درمان مبتنی بر طب سوزنی در مدیریت بیماران مبتلا به LBP اغلب به‌عنوان یک درمان کوتاه‌مدت یا به‌عنوان کمکی به یک برنامه توانبخشی فعال گسترده‌تر گزارش می‌شود، و پیشنهاد می‌شود که هزینه آن باشد. احتمالا این روش در مقایسه با سایر درمان‌های پزشکی/مداخله‌ای موثر است. به همین ترتیب، درمان دستی (تکنیک‌های دستکاری ستون فقرات، تحرک یا بافت نرم) به عنوان بخشی از یک بسته درمانی شامل ورزش در نظر گرفته می‌شود. با این حال، برای بیماران مبتلا به LBP مزمن، شواهد متناقضی وجود دارد که نتایج درمان دستکاری ستون فقرات از نظر بالینی با عدم درمان، دارو یا سایر روش‌ها متفاوت است. فهرست طولانی از درمان‌های دیگر ذکر شده است، اما به توصیه‌های خاصی برای عمل بالینی منجر نمی‌شود.
درمان‌های دارویی
درمان‌های دارویی نشان داده شده برای تسکین درد، به ویژه در هنگام شعله ور شدن شرایط حاد، متعدد هستند. درمان‌های خوراکی در مورد استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خوراکی (NSAIDs) اتفاق نظر وجود دارد، که تقریباً به طور سیستماتیک به عنوان یک درمان خط اول توصیه می‌شوند، با در نظر گرفتن سمیت و عوامل خطر فرد، و با رعایت قاعده " کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین دوره ممکن» مورد نظر است. فقط NASS گزارش می‌دهد که شواهد کافی برای ارائه توصیه برای استفاده یا مخالفت استفاده از NSAID های انتخابی برای درمان LBP وجود ندارد. هنگامی که NSAID ها منع مصرف دارند، تحمل نمی‌شوند یا شکست خورده‌اند، به عنوان خط دوم درمان، همراه با استامینوفن یا خیر، توصیه می‌شود. در مقابل، هیچ اتفاق نظری در مورد استفاده از استامینوفن وجود ندارد. در مورد استفاده از داروهای ضد افسردگی، مواد افیونی، ضد تشنج و شل کننده‌های عضلانی نیز اختلاف نظر وجود دارد.
درمان‌های موضعی
هیچ اتفاق نظری برای استفاده از چسب لیدوکائین در درمان LBP وجود ندارد. NASS تکرار می‌کند که شواهد کافی برای ارائه توصیه برای یا مخالف استفاده از پچ لیدوکائین در این نشانه وجود ندارد. دستورالعمل‌های ACOEM و 2021 فرانسه به نفع عدم استفاده از پچ لیدوکائین هستند و دستورالعمل‌های کانادایی استفاده از آن را توصیه می‌کنند. اسپری موضعی به عنوان یک درمان موثر برای LBP در یک دوره کوتاه توصیه می‌شود. در مورد NSAID های موضعی، توصیه‌ها واضح نیستند. با این حال، بیشتر توصیه‌ها هیچ درمان موضعی را در زیر سؤال بردن ارتباط یک درمان موضعی در کمردرد مزمن تأیید نمی‌کنند.
تزریقات نخاعی
تزریق استروئید اپیدورال به طور کلی برای بیمارانی که از درد ریشه رنج نمی‌برند توصیه نمی‌شود. انفیلتراسیون مفصل فاست در LBP مزمن توصیه نمی‌شود. با این حال، NASS پیشنهاد می‌کند که ممکن است در بیماران مشکوک به درد مفصل ساکروایلیاک، تزریق داخل مفصلی استروئیدی در نظر گرفته شود، و تزریق استروئید داخل دیسکال برای بهبود کوتاه‌مدت درد و عملکرد در بیماران مبتلا به تغییرات مودیک پیشنهاد می‌شود، اما نتیجه می‌گیرد که کافی نیست. شواهدی مبنی بر بهبود درد یا عملکرد استروئیدهای داخل دیسکال در بیماران مبتلا به LBP دیسکوژنیک وجود دارد.
اکثر بیماران LBP دوره‌های درد خود محدود شده را تجربه می‌کنند که در ماه اول بهبود می‌یابد. با این حال، در 6 تا 8 درصد از بیماران، LBP می‌تواند مزمن شود. مفاهیم جدید در دستورالعمل‌های 2021 فرانسه در مورد «عود LBP» و «LBP در معرض خطر مزمن شدن»  نشان می‌دهد که عوامل مؤثر در علل و پیامدهای LBP شامل عوامل پاتوآناتومیک، بلکه عوامل زمینه‌ای و روانی اجتماعی است. حتی در عمل بالینی، با پرسش‌نامه‌های ترکیبی و روش‌های متفاوت برای ارزیابی ترس‌ها و باورها، زمینه‌های روان‌شناختی و اجتماعی احتمالاً خسته‌کننده هستند و ارزیابی پیامدهای اجتماعی، حرفه‌ای و تیموسی LBP با سؤالات ساده ضروری به نظر می‌رسد. جالب توجه است که باورهای اجتناب از ترس نه تنها بر بیماران بلکه بر پزشکان نیز تأثیر می‌گذارد. در واقع، ترس‌ها و باورهای پزشکان عمومی نیز می‌تواند بر توانایی آن‌ها در پیروی از دستورالعمل‌های مربوط به فعالیت‌های فیزیکی و شغلی برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن، علی‌رغم جلسات آموزشی در مورد LBP، تأثیر منفی بگذارد.
پایان مطلب/.