به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) شامل طیف وسیعی از اختلالات کبد، از کبد چرب ساده تا استئاتوهپاتیت غیرالکلی و فیبروز پیشرونده است که در نهایت منجر به سیروز می‌شود. بیماری کبد چرب غیرالکلی شایع‌ترین دلیل بیماری‌های کبدی در سطح جهانی است که شیوع آن بین 25 تا 45 درصد است و همزمان با چاقی و دیابت در حال افزایش است. نرخ این بیماری در ایران حتی از متوسط جهانی بالاتر و حدود 40-30 درصد در جمعیت بالای 18 سال است.

علل ایجاد بیماری، عوارض و روش تشخیص آن

رژیم غذایی پرچرب، چاقی، سبک زندگی کم تحرک و مقاومت به انسولین، منجر به تجمع لیپید در سلول های کبدی و در نهایت آسیب سلول‌های کبدی و ابتلای به بیماری کبد چرب می‌شود. اگرچه چاقی، به ویژه چاقی مرکزی، یک عامل خطر برای کبد چرب شناخته شده، اما‌این بیماری در افراد لاغر نیز گزارش شده است.

کبد چرب در صورتی که علامت‌دار شود با نشانه هایی چون احساس کسالت و خستگی، تهوع و درد یا ناراحتی مبهم در سمت راست بالای شکم خود را نشان می‌دهد. اگرچه‌ این وضعیت عمدتاً با سونوگرافی تشخیص داده می‌شود، ولی حتی گاهی اوقات نیاز به نمونه‌برداری بافت است. پزشکان اکیداً توصیه می‌کنند که سطح آنزیم‌های آمینوترانسفراز، از جمله آلانین ترانس آمیناز (ALT) و آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، در افراد مبتلا حداقل هر ۶ ماه یک بار مورد ارزیابی قرار گیرد.

لازم به ذکر است که‌این بیماری به عنوان یک اختلال متابولیک نه تنها خطر ابتلا به عوارض قلبی عروقی و مرگ و میر را افزایش می‌دهد، بلکه پیشرفت آن می‌تواند منجر به کارسینوم کبدی، سیروز و فیبروز کبدی شود. اگرچه کبد چرب می‌تواند عواقب شدید کبدی ‌ایجاد کند، پاتوژنز آن عمدتاً شامل اختلالات متابولیک است و پیشرفت آن با اختلال در سطح چربی خون و دیابت نوع 2 همراه است.

روش درمان

بر اساس مکانیسم ‌ایجاد ‌این بیماری، روش اولیه درمان آن شامل اصلاح سبک زندگی است، از جمله داشتن یک رژیم غذایی سالم، کاهش وزن، و انجام فعالیت بدنی منظم. با‌این حال،‌این استراتژی به تنهایی نمی‌تواند شیوع رو به رشد بیماری را کاهش دهد. تا کنون، هیچ دارویی تأییدیه لازم را از FDA (سازمان غذا و دارو) برای درمان‌این بیماری دریافت نکرده است، گرچه اثرات بسیاری از مواد دارویی، عوامل ضد دیابتی و به ویژه درمان آنتی اکسیدانی با استفاده از مکمل ویتامین E اثرات امیدوارکننده‌ای نشان داده‌اند و وارد فاز III آزمایش‌های بالینی شده‌اند.

اثرات درمانی سیر بر کبد چرب

 سیر که با نام علمی‌ آلیوم ساتیوم (A. sativum) شناخته می‌شود، اثرات درمانی ثابت شده‌ای بر اختلالات متابولیک مانند چربی بالا و دیابت دارد. شواهد نشان می‌دهد که مصرف سیر می‌تواند از تصلب شرایین جلوگیری کند، فشار خون را کاهش دهد، فعالیت فیبرینولیتیک را تقویت و تجمع پلاکتی را مهار کند. آلیسین، آجوئن، دی آلیل دی سولفید، اس-آلیل سیستئین (SAC)، اس- متیل سیستئین سولفوکسید و SAC سولفوکسید برخی از ترکیبات زیست فعال موجود در سیر هستند که فواید درمانی سیر را می‌توان به آنها نسبت داد.

مکانیسم اثر درمانی سیر در کبد چرب

اگرچه در مورد اثر بالینی سیر بر بیماران کبد چرب اختلاف نظر وجود دارد، بررسی مطالعات سیستماتیک و متاآنالیز نشان می‌دهد که، سیر فعالیت آنتی اکسیدانی قابل توجهی دارد که باعث کاهش التهاب در کبد و در نتیجه کاهش بروز بیماری کبد چرب شود. اخیراً پیشنهاد شده است که سیر تأثیر مطلوبی بر روی آنزیم‌های کبدی مانند گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT)، آلانین ترانس آمیناز (ALT) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) دارد و به طور قابل توجهی سطوح ALT و AST را کاهش می‌دهد.

مکانیسم‌های احتمالی اثر سیر بر کبد چرب در شش بخش اصلی، از جمله اثرات سیر بر استرس اکسیداتیو و التهاب، مقاومت به انسولین ، دیس‌لیپیدمی، آنزیم‌های کبدی و استئاتوز، وزن بدن و تعدیل میکروبیوم روده مورد بحث قرار گرفته است. قابل ذکر است که، مصرف سیر به تنهایی منجر به پیشگیری یا درمان کامل کبد چرب نمی‌شود؛ بلکه فقط تا حد قابل قبولی سطوح بالای آنزیم‌های کبدی را در خون اصلاح می‌کند. بنابراین، جهت درمان کامل مراجعه به پزشک، اصلاح رژیم غذایی و اصلاح سبک زندگی نیز ضروری است.

پایان مطلب/.