هدف قرار دادن سلول های بنیادی سرطانی با مهارکننده های جدید چرخه سلولی
یک روش تجربی جدید برای درمان نوعی از سرطان مغز به نام مدولوبلاستوما به وسیله محققین مرکز تحقیقاتی استنفورد ابداع شده است. این روش سلول های بنیادی سرطانی را هدف قرار می دهد و توانایی آن ها برای تکثیر را با مهار آنزیم های که برای پیشرفت تومور ضروری هستند، مهار می کند. این فرایند توانایی رشد و تکثیر سلول های سرطانی را تخریب می کند و راه را برای درمان بیماران مبتلا به این بیماری هموار می کند.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از dddmag، این تیم تحقیقاتی کشف کرد که سلول های سرطانی مدولوبلاستما که مسئول رشد و پیشرفت سرطان هستند سریعتر از سلول های طبیعی تقسیم می شوند.هم چنین آن ها سطوح بالاتری از آورورا(aurora) و کینازهای شبه پولو دارند که آنزیم هایی هستند که چرخه سلولی را تنظیم می کنند. محققین با استفاده از مهارکننده های ریز مولکول فعالیت این آنزیم ها را متوقف کردند و توانستند رشد سلول های توموری موشی را مانند انسان بلوک کنند.
به منظور این مطالعه، محققین اثر مهارکننده های چرخه سلولی را در نوعی از سرطان مغز تحت عنوان مدولوبلاستمای وابسته به سونیک هج هاگ(shh) مورد ارزیابی قرار دادند. این سرطان در نتیجه جهش در مسیر shh رخ می دهد که رشد سلولی را طی تکوین طبیعی تنظیم می کند. این تومورهای وابسته به shh بیش از 25 درصد از انواع مدولوبلاستما را در بر می گیرد و مسیر shh در انواع تومورها شبیه سرطان ریه، سینه، پروستات و پوست دخالت دارد.
درک محققین از مسیر پیام رسانی shh و هم چنین تومورهای وابسته به shh منجر به ساخت داروهایی شده است که به طور ویژه این مسیر را مهار می کنند. اما همه افراد به این داروها پاسخ نمی دهند و مقاومت نشان می دهند، در نتیجه محققین در پی یافتن روشی جایگزین و موثرتر برای گزینه های درمانی متداول بودند.
این تیم تحقیقاتی ابتدا مجموعه آزمایشاتی را با استفاده از مدل های موشی برای مدولوبلاستمای وابسته به shh انجام داد. مطالعات in vitro سلول های توموری موش نشان داد که مهارکننده های چرخه سلولی موجب مرگ سلول توموری می شوند. در حالت in vivo موش هایی که با مهارکننده ها تیمار شده بودند تومورهای کوچکتری داشتند که وزن کمتری در مقایسه با کنترل داشتند و لزوما پیشرفت تومور متوقف شده بود.
در فاز دوم تحقیقات از سلول های مدولوبلاستمای وابسته به shh انسانی استفاده شد و نتایجی مشابه با مدل حیوانی حاصل شد و تیمار با مهارکننده های چرخه سلولی موجب کاهش معنادار رشد و پیشرفت توموری شده بود.
و در نهایت زمانی که محققین از مهارکننده های مسیر shh و مهارکننده های چرخه سلولی به صورت ترکیبی استفاده کردند دریافتند که نتایج حاصله بسیار بهتر از حالتی است که هرکدام به تنهایی استفاده شد. محققین امیدوار هستند که ترکیب این مهارکننده ها از رشد تومور و مقاومت دارویی جلوگیری کند و اثربخشی کلی گزینه های درمانی مرسوم را بهبود ببخشد.
پایان مطلب/