به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین تصور می کنند که استئوکلسین( هورمونی که به وسیله استئوبلاست ها ترشح می شود) ممکن است در پیام رسانی استخوان به مغز دخیل باشد. مطالعات پیشین نشان داده است که استئوکلسین فرایندهای بسیاری مانند مصرف انرژی، توازن گلوکزی و باروری مردان را تحت تاثیر قرار می دهد.

 مغز معمولا به عنوان اندامی شناخته می شود که روی اندام ها و بخش های دیگر بدن اثر می گذارد و کمتر اتفاق می افتد که گیرنده پیام هایی باشد که از جاهای دیگر یا حداقل استخوان ها می آید.

به منظور نشان دادن نقش استئوکلسین در مورد مغز محققین از موش های ناک اوت شده برای استئوکلسین استفاده کردند. با استفاده از این موش ها، آن ها توانستند نشان دهند که استئوکلسین می تواند از سد خونی مغزی عبور کند و به نورون ها در ساقه مغز، مغز میانی و هیپوکامپ متصل شود و موجب تشکیل نورون های بیشتر شود و هم چنین سنتز نوروترانسمیترهایی مانند سروتونین، دوپامین و کاتکول آمین را افزایش دهد. آن ها هم چنین دریافتند که موش های ناک اوت شده برای استئوکلسین دارای هیپوکامپ کوچک غیرطبیعی هستند و درنتیجه در حافظه شان دچار مشکل هستند.

این محققین در تست های رفتاری شان ثابت کردند که موش های ناک اوت شده برای استئوکلسین  در مقایسه با موش های طبیعی، رفتارهای شبه اضطراب و افسردگی شان افزایش می یابد و یادگیری و حافظه ­شان مختل می شود. وقتی به این موش ها مجددا استئوکلسین تجویز شد رفتارهای اضطرابی و نگرانی کاهش یافت اما اثری رو یادگیری و حافظه  و هم چنین اندازه هیپوکامپ نداشت.

اما مطالعه ای که صورت گرفت و موش ها بعد از تولد برای استئوکلسین ناک اوت شدند نشان داد که موش ها مضطرب و افسرده شدند اما حافظه و ساختار هیپوکامپی طبیعی داشتند. در مطالعات بعدی، محققین نشان دادند که استئوکلسین از طریق جفت مادری به جنین منتقل می شود و این ذخیره مادری در تشکیل هیپوکامپ و تثبیت حافظه دخیل است. و در نهایت آن ها استئوکلسین را به موش های باردار ناک اوت شده برای استئوکلسین تزریق کردند و مشاهده کردند که زاده های آن ها رفتار و ساختار مغز طبیعی داشتند.

پایان مطلب/