به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در بررسی اخیر منتشر شده در مجله BMI Medicine، محققان داده‌های موجود در مورد پاتوفیزیولوژی، تشخیص، درمان و اهمیت سندرم تخمیر مثانه (BFS) را در مقایسه با سندرم تخمیر روده (GFS) بررسی کردند. BFS و GFS اختلالات پزشکی غیرمعمولی هستند که می‌توانند منجر به مسمومیت با اتانول در افراد مبتلا به دیابت شوند. عدم وجود مسمومیت الکلی به دلیل اپیتلیوم انتقالی مجرای مثانه، BFS را متمایز می‌کند. بیماران GFS می‌توانند علائم را حتی بدون مصرف الکل به دلیل تخمیر الکلی در مجرای روده تجربه کنند. حذف مخمر، ضد قارچ‌ها یا آنتی بیوتیک‌ها و تغییر در مشکلات زمینه‌ای می‌تواند هر دو اختلال را درمان کند. با این حال، عدم شناخت این عوامل ممکن است پیامدهای قانونی جدی داشته باشد. در بررسی حاضر، محققان علت، ویژگی‌های بالینی و تکنیک‌های تشخیصی BFS را بررسی کرده و آن‌ها را با GFS مقایسه کردند.

BFS: مقدمه، پاتوفیزیولوژی، تشخیص و درمان

BFS یک سندرم است که با تولید اتانول در مثانه افراد مبتلا به دیابت ضعیف مشخص می‌شود. اولین رخداد بالینی BFS در سال 2020 رخ داد و بیمار در نظارت بر پرهیز شکست خورد. در سال 2020، محققان اولین نمونه آزمایشی اثبات شده تخمیر اتانول در مثانه با اتانول تولید شده توسط Candida glabrata را منتشر کردند. در BFS، فقدان مسمومیت الکلی بسیار مهم است زیرا مجرای مثانه شامل اپیتلیوم انتقالی با نفوذپذیری محدود اتانول است. قارچ وجود مخمر، عمدتاً گونه‌های کاندیدا، در ادرار به دلیل کلونیزاسیون مخمر در مثانه یا کاندیدیازیس گسترده است. قارچ در میان بیماران مسن بستری شده در بیمارستان شایع است و کاندیدا آلبیکنس ارگانیسم علت شناسی غالب است. تخمیر الکلی یک فرآیند متابولیک است که پس از گلیکولیز اتفاق می افتد و به گونه‌های مخمر اجازه می‌دهد تا نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید (NAD) را در شرایط بی هوازی دوباره پر کنند. در موارد کمبود اکسیژن برای سنتز انرژی، مخمر Crabtree مثبت، مانند C. glabrata، شروع به گلیکولیز یا تخمیر الکلی می‌کند. بیماران BFS علائم مسمومیت با الکل را تجربه نمی‌کنند زیرا اپیتلیوم انتقالی دیواره مثانه آن‌ها به عنوان یک مانع با نفوذپذیری کم برای آب و مولکول‌های کوچک مانند اتانول عمل می‌کند. شناسایی آزمایشگاهی گونه‌های مخمر و حساسیت‌های ضد قارچی می‌تواند به تشخیص و درمان BFS کمک کند. در موارد BFS، متابولیت‌های اتانول وجود ندارند، که نیاز به آزمایش‌های دقیق‌تر و آزمایش باتری برای تایید تشخیص دارد. در مخمرهای Crabtree مثبت مانند کاندیدا گلابراتا، گلوکز ترجیحاً از طریق گلیکولیز و تخمیر الکلی به اتانول در سیتوزول متابولیزه می‌شود، بدون استفاده از اکسیژن در چرخه TCA اسید تری کربوکسیلیک در میتوکندری، حتی در حضور اکسیژن در سیتوزول، محیط اطراف مانند لومن مثانه در تخمیر الکلی، پیروات توسط پیرووات دکربوکسیلاز 1 به استالدهید کربوکسیله می‌شود و استالدهید بیشتر توسط الکل دهیدروژناز 2 به اتانول متابولیزه می‌شود. درمان BFS مستلزم مدیریت هیپرگلیکوزوری و شاید حذف مخمر تخمیر شده از مثانه است. کاهش سطح گلوکز ادرار می‌تواند تخمیر را کند کرده و احتمال ایجاد کلنی‌های مخمر را کاهش دهد. داروهای ضد دیابت مانند داپاگلیفلوزین ممکن است دفع گلوکز را افزایش داده و BFS را بدتر کند. از بین بردن کلنی مخمر ممکن است نیاز به داروهای ضد قارچ داشته باشد. با این حال، S. cerevisiae و C. glabrata بیوفیلم‌هایی را تشکیل می‌دهند که می‌توانند به داروهای کلاس آزول مقاومت کنند. نظارت بر پرهیز از الکل در مدیریت اعتیاد، آزمایشات گواهینامه رانندگی، برنامه‌های نوع رانندگی تحت تأثیر (DUI) و ارزیابی پیوند کبد ضروری است.

پاتوفیزیولوژی سندرم تخمیر مثانه و سندرم تخمیر روده

در سندرم تخمیر مثانه، اتانول تولید شده از طریق تخمیر الکلی توسط مخمر Crabtree مثبت، بدون جذب در گردش خون سیستمیک از طریق ادرار دفع می‌شود زیرا اپیتلیوم انتقالی در مثانه به عنوان مانعی برای اتانول عمل می‌کند. در سندرم تخمیر روده، اتانول تولید شده از طریق تخمیر الکلی توسط مخمر و/یا باکتری به گردش خون سیستمیک از طریق اپیتلیوم ستونی در روده جذب می‌شود و باعث مسمومیت با الکل می‌شود. یک سد روده ناکارآمد ناشی از دیس بیوز و اتانول نیز ممکن است در پاتوژنز آن دخیل باشد.

مقایسه BFS و GFS

GFS یک سندرم پزشکی غیر معمول است که در آن افراد بدون مصرف الکل علائم مسمومیت با اتانول را تجربه می‌کنند. تخمیر الکلی در مجرای روده باعث ایجاد GFS می‌شود. بیماران GFS ممکن است به دلیل مثبت بودن آزمایش خون اتانول در تنظیم پرهیز شکست نخورند و آن‌ها را در معرض خطر بیماری‌های مرتبط با الکل قرار دهد. GFS مشابه BFS است، اما نیاز به ارزیابی و درمان تشخیصی کامل دارد که شامل تست چالش کربوهیدرات است. درمان شامل رفع مشکلات اساسی، حذف باکتری‌های تخمیرکننده، و افزودن رژیم‌های غذایی با کربوهیدرات و پروبیوتیک‌ها است. بیماران BFS درمان نشده ممکن است دچار مسمومیت حاد اتانول مکرر بدون نوشیدن یا استنشاق خود به خود شوند. BFS و GFS دو شرایط مختلف هستند که توسط سمیت الکل تعریف می‌شوند. علیرغم سطوح قابل توجه اتانول در مثانه، بیماران BFS وجود الکل در خون خود را نشان نمی‌دهند و علائم مسمومیت را نشان نمی‌دهند و آن‌ها را بدون علامت و بدون توجه می‌کند. از طرف دیگر، بیماران GFS ممکن است بدون مصرف الکل دچار مسمومیت با الکل شوند که می‌تواند منجر به پیامدهای قانونی مانند DUI شود. مبتلایان به GFS ممکن است در تست پرهیز از خود رد شوند و به دنبال مراقبت پزشکی باشند. اختلال در میکروبیوتا در اندام‌های توخالی، که منجر به تخمیر اتانول توسط مخمر در معده و مثانه می‌شود، باعث BFS و GFS می‌شود. دیابت مدیریت ضعیف، که منجر به هیپرگلیکوزوری می‌شود، اغلب باعث BFS می‌شود. در مقابل، موارد GFS معمولاً در افراد مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای که باعث ایجاد دیس‌بیوز میکروبی روده می‌شوند، مانند بیماری کرون، سندرم روده کوتاه پس از جراحی و مصرف اخیر آنتی‌بیوتیک رخ می‌دهد. مخمر تخمیری باعث بیشتر موارد GFS می‌شود، اگرچه GFS مقاوم به ضد قارچ مرتبط با کلبسیلا پنومونیه، مخمری که الکل در مقادیر زیادی تولید می‌کند، رخ داده است. بر اساس یافته‌های بررسی، BFS و GFS اختلالات پزشکی غیرمعمولی هستند که اغلب بدلیل علت شناسی، ویژگی‌های بالینی و آزمایش‌های تشخیصی قابل مقایسه هستند. عدم شناخت این شرایط ممکن است منجر به تفسیرهای نادرست از نظارت بر پرهیز شود و در نتیجه از دریافت درمان دارویی مانند پیوند توسط بیماران جلوگیری کند. علت اصلی این عدم شناخت، فقدان اطلاعات علمی‌در مورد تخمیر مخمر و باکتری در بدن است. تحقیقات آینده باید بر تعیین عملکردهای بیماریزای میکروب‌های تخمیرکننده در هر دو بیماری، ارتقای آگاهی و شاید روشن کردن اصطلاحات برای بهبود درک متخصصان پزشکی متمرکز شود.

پایان مطلب./