تاریخ انتشار: یکشنبه 20 اسفند 1402
جدید‌ترین توصیه‌های آزمایشگاهی CDC برای آزمایش سیفلیس
یادداشت

  جدید‌ترین توصیه‌های آزمایشگاهی CDC برای آزمایش سیفلیس

CDC دستورالعمل‌های جدید آزمایش سیفلیس را برای مبارزه با موارد فزاینده منتشر می‌کند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در گزارش اخیر منتشر شده در گزارش هفتگی موربیدیتی و مرگ و میر (MMWR)، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ‌ایالات متحده توصیه‌های خود را برای آزمایش‌ها و پروتکل‌های مورد نیاز برای تشخیص سیفلیس در‌ایالات متحده به اشتراک می‌گذارد.‌ این توصیه‌ها بر اساس الگوریتم‌های سرولوژیک مرسوم موجود است و شامل استفاده ترکیبی از آزمایش‌های غیرترپونمال و ترپونمال می‌شود تا مشخص شود که آیا پاسخ‌ ایمنی بیمار نشان‌دهنده عفونت فعلی درمان‌نشده یا درمان‌شده قبلی است. علاوه بر‌این، توصیه‌هایی برای تشخیص مستقیم میکروسکوپی ترپونما پالیدوم، عامل بیماریزای سیفلیس، گنجانده شده است.‌این توصیه‌ها به مدیران آزمایشگاه‌های بالینی، پزشکان، کارکنان آزمایشگاه، پرسنل کنترل بیماری و بیماران کمک می‌کند تا با‌این بیماری وحشتناک مبارزه کنند.

چرا به‌این توصیه‌ها نیاز داریم؟

سیفلیس یک عفونت مقاربتی باکتریایی (STI) است که در مراحلی از یک زخم بدون درد (مرحله 1) تا یک بیماری شدید پیشرفت می‌کند که ممکن است به مغز، کبد، اعصاب، چشم‌ها یا سیستم قلبی عروقی حمله کند (مرحله 3).‌ این بیماری که توسط باکتری ترپونما پالیدوم زیرگونه پالیدوم ‌ایجاد می‌شود، بیشتر با عوارض مادرزادی مانند مرده‌زایی، سقط جنین خود به خود و سقط جنین همراه است. به طور نگران کننده‌ای، بار جهانی سیفلیس به سرعت در حال افزایش است، به ویژه در کشورهای ثروتمند و توسعه یافته، با حدود 6 میلیون مورد جدید تنها در سال 2021. گزارش‌ها از‌ایالات متحده آمریکا افزایش 2140 درصدی نرخ ابتلا به سیفلیس را بین سال‌های 2000 (5979=n) و 2020 (n=133945) نشان می‌دهد که نشان دهنده یک اپیدمی محلی در داخل کشور است. تحقیقات‌ این اپیدمی را به عنوان نمایانگر نابرابری‌های بهداشتی قابل توجهی توصیف کرده‌اند که جنسیت و اقلیت‌های جنسی بدترین آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. تشخیص آزمایشگاهی سیفلیس نشان دهنده تلاشی حیاتی در جنگ علیه‌این بیماری است. تشخیص به موقع، به ویژه قبل از شروع مرحله 3 سیفلیس، برای پیامدهای مثبت بیماری حیاتی است. گزارش بهداشت عمومی‌توسط آزمایشگاه‌ها اطلاعات مورد نیاز برای اعمال سیاست‌هایی برای کاهش شیوع محلی و نظارت بر روندهای همه گیر را در اختیار مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) و سایر سازمان‌های دولتی قرار می‌دهد.

درباره مطالعه

گزارش فعلی اولین توصیه‌های CDC برای آزمایش سیفلیس را شرح می‌دهد و شامل روش‌های بهینه برای آزمایش‌های نقطه‌ای مراقبت (POC)، آزمایش‌های مبتنی بر آزمایشگاه، پردازش نمونه و گزارش می‌شود.‌این توصیه‌ها توسط دانشمندان CDC با همکاری انجمن آزمایشگاه‌های بهداشت عمومی (APHL) پس از بررسی ادبیات به‌روز بررسی‌شده، به‌ویژه انتشارات منتشر شده توسط سازمان غذا و داروی‌ ایالات متحده (FDA) تدوین شده است.

تست سرولوژیک آزمایشگاهی

بخش اول گزارش، پیشرفت در آزمایش سرولوژیکی سیفلیس از زمان اختراع آزمایش واسرمن تا آزمایش‌های غیرترپونمال (آنتی ژن لیپویدال) و ترپونمال فعلی را خلاصه می‌کند. به طور خلاصه، هنگامی‌که بیماران علائم یا نشانه‌های سیفلیس را نشان می‌دهند یا تماس جنسی شناخته شده‌ای با بیمار سیفلیس تشخیص داده شده داشته‌اند، آزمایشات غیرترپونمال (آنتی ژن لیپویدال) برای غربالگری آزمایشگاهی توصیه می‌شود. ‌این آزمایشات همچنین هنگام ارزیابی عفونت مجدد یا گزارش نتایج در طول آزمایشات بالینی توصیه می‌شود. تست‌های غیرترپونمال (آنتی ژن لیپوئیدی) ممکن است حساسیت کمتری نسبت به تست‌های ترپونمال در سیفلیس اولیه داشته باشند و بدون توجه به درمان، با گذشت زمان از بین می‌روند. قبل از آزمایش، نوع آزمایش و نمونه باید به دقت در نظر گرفته شود، زیرا سرم و پلاسما همیشه نمی‌توانند به جای یکدیگر استفاده شوند، و برخی از آزمایشات غیرترپونمال (آنتی ژن لیپویدی) نیاز به عملیات حرارتی نمونه‌ها دارند. یکی از احتیاط‌های آزمایش‌های غیرترپونمال (آنتی ژن لیپوئیدی) ‌این است که یک نتیجه واکنشی می‌تواند به دلیل شرایط اخیر مثبت کاذب باشد (مانند عفونت‌ها، واکسیناسیون‌ها یا استفاده از داروهای تزریقی، یا خودایمنی زمینه‌ای یا سایر شرایط مزمن). آزمایش‌های غیرترپونمال معمولاً به صورت دستی انجام می‌شوند، اما برخی از نسخه‌های آزمایشی (مثلاً آزمایش واکنش سریع پلاسما [RPR]  ممکن است برای افزایش توان به‌طور خودکار خودکار شوند. مخصوصاً در مورد دوم (اتوماتیک)، باید دقت شود که نمونه‌ها در شرایط بهینه نگهداری شوند و عفونی‌های همزمان برای اطمینان از عملکرد تشخیصی و جلوگیری از مثبت کاذب در نظر گرفته شوند. نتایج درمان با مقایسه تیترهای آنتی بادی غیرتروپونمال در ابتدا و 12 ماه پس از درمان به بهترین شکل گزارش می‌شود، در‌این زمان انتظار می‌رود که تیترها تا چهار برابر کاهش یابد. تست‌های ترپونمال برای تایید نتایج تست غیرترپونمال و برای تشخیص عفونت‌های اولیه سیفلیس که (هنوز) توسط تست‌های غیرترپونیمی قابل تشخیص نیستند، استفاده می‌شوند. بیشتر‌این تست‌ها به صورت دستی انجام می‌شوند، اما برخی از آن‌ها می‌توانند برای توان عملیاتی بالا خودکار شوند. در اکثر بیماران، آنتی بادی‌های ترپونمال برای مادام العمر قابل تشخیص هستند و برای نشان دادن عفونت سیفلیس که با موفقیت درمان شده است، مفید هستند. همه اهدایی به بانک‌های خون باید تحت غربالگری ترپونمال قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که خون داوطلبانه فاقد آنتی‌بادی‌های سیفلیس است.

الگوریتم‌های غربالگری سیفلیس

الگوریتم سنتی برای غربالگری سیفلیس شامل تست‌های غیرترپونمال و به دنبال آن تست‌های ترپونمال برای تایید هر گونه نتایج مشکوک یا بحث برانگیز غیرترپونیمی‌ بود.‌این به‌ این دلیل است که اولی نسبتاً ارزان و سریع است، در حالی که دومی ‌به صورت دستی کار فشرده، گران و از نظر تعداد محدود است. با‌این حال، پیشرفت‌های اخیر در روش‌های ‌ایمنی ترپونمال خودکار، فاصله زمانی و پولی بین ‌این تکنیک‌ها را پر کرده است که منجر به الگوریتم معکوس جدیدتر برای غربالگری سیفلیس می‌شود، که در آن از آزمایش‌های غیرترپونمال برای تأیید بیشتر نتایج آزمایش‌های ترپونمال استفاده می‌شود. ‌این گزارش با تکیه بر‌این روش‌ها، توصیه‌هایی را برای غربالگری، مراقبت‌های بالینی و ثبت بیمارانی که از نوروسیفلیس، سیفلیس چشمی، اتوسیفلیس و سیفلیس مادرزادی رنج می‌برند، ارائه می‌کند. وضعیت بارداری، به طور خاص، به عنوان وضعیتی که نباید بر تفسیر استاندارد نتایج آزمایش غیرتروپونمال و ترپونمال تأثیر بگذارد، به دلیل شواهد علمی مبنی بر‌اینکه عملکرد آن‌ها در طول بارداری تغییر نمی‌کند، ذکر شده است.

تست‌های تشخیص مستقیم

تکنیک‌های ‌ایمونوهیستوشیمی و میکروسکوپی برای تشخیص سیفلیس از نمونه‌های بیوپسی و سایر نمونه‌های حفظ‌ شده با تمرکز ویژه بر روی میکروسکوپ میدان تاریک (پرکاربردترین روش برای تشخیص مستقیم سیفلیس) و رنگ‌آمیزی نقره تشریح شده‌اند. مشخص شده است که میکروسکوپ دارکفیلد از روش‌های غربالگری آنتی بادی، به ویژه در مراحل اولیه عفونت، بهتر عمل می‌کند و در نتیجه خود را به عنوان یک ابزار‌ایده آل برای تشخیص زودهنگام بیماری معرفی می‌کند. در حالی که آزمایش‌های تقویت اسید نوکلئیک (NAATs) پتانسیل زیادی در تشخیص دقیق عفونت سیفلیس نشان داده‌اند، در حال حاضر هیچ NAAT مورد تایید FDA وجود ندارد. انتظار می رود‌ این توصیه‌ها پس از ورود NAATهای مورد تایید FDA به بازار به روز شوند.

پایان مطلب./

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه