به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، Lisocabtagene maraleucel (liso-cel) یک محصول سلول T گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) اتولوگ با هدایت CD19 است. برای ارزیابی فعالیت و ایمنی لیزوسل در بیماران مبتلا به لنفوم سلول B بزرگ عودکننده یا مقاوم، یافته‌های حاصل از پیگیری دو ساله یک کارآزمایی بالینی نشان داد که یک درمان سلولی شخصی جدید برای لنفوم سلول B عود کننده یا مقاوم به درمان، ایمنی قوی و بهبود بقای کلی در بیماران را نشان داد. زیرا نوعی درمان با سلول‌های T با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR)، ایمنی قوی را برای تقریباً همه بیماران نشان می‌دهد. Leo I. Gordon، MD، پروفسور ابی و جان فرند در تحقیقات انکولوژی، استاد پزشکی در بخش هماتولوژی و انکولوژی و یکی از نویسندگان هر دو کارآزمایی بالینی، گفت: ما تقریباً از 40 تا 50 درصد پاسخ پایدار و درمان احتمالی در گروهی از بیماران داریم که نتایج آن ممکن است 5 تا 10 درصد باشد.

بیماری لنفوم

بیماری لنفوم منتشر سلول B، شایع ترین لنفوم غیر هوچکین است که در حدود دو سوم بیماران با ایمونوشیمی درمانی مبتنی بر ریتوکسیماب با موفقیت درمان می‌شود و منجر به بقای طولانی مدت بدون عود مجدد بیماری می‌شود. با این حال، تنها نیمی از این بیماران مبتلا به بیماری عودکننده یا مقاوم به درمان کاندیدای این روش هستند و برای اکثر بیمارانی که از زمان معرفی ریتوکسیماب تحت درمان قرار گرفته‌اند، نرخ مورد انتظار بقای 3 ساله بدون رویداد پس از پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ تنها تقریباً 20 است. ٪. بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار، دومین لنفوم غیرهوچکین که شایع‌ترین آنهاست، پس از دریافت درمان‌های مبتنی بر ریتوکسیماب در خط مقدم، پیش آگهی عالی دارند. با این حال، در 20٪ از بیماران مبتلا به لنفوم فولیکولار، عود در عرض 2 سال پس از ایمونوشیمی درمانی اولیه رخ می دهد. این بیماران با عود زودرس، پیش آگهی بدی دارند. ایمونوتراپی اقتباسی که شامل سلول‌های T است که به طور ژنتیکی مهندسی شده‌اند تا گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) را برای آنتی ژن CD19 سلول pan-B بیان کنند. پس از انتقال ژن ناقل لنتی ویروسی، سلول‌های T مهندسی شده با CTL019 یک CAR ضد CD19 را با سیگنال فعال‌سازی سلول T توسط دامنه CD3-zeta و سیگنال تحریک‌کننده توسط دامنه CD137 (4-1BB) ارائه می‌کنند. به دنبال تزریق این سلول‌ها به بیماران، بهبودی کامل و طولانی مدت پس از درمان با CTL019 در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک و در بیماران بزرگسال مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن گزارش شده است، و این بهبودی ها با سطح بالایی از گسترش in vivo و تداوم سلول‌های CTL019 و با سلول‌های B همراه است.

درمان‌های CAR T-cell برای بیماری لنفوم

سلول‌های B، گلبول‌های سفید تخصصی به نام لنفوسیت‌ها هستند که آنتی‌بادی‌هایی را برای مبارزه با پاتوژن‌ها و ویروس‌ها تولید می‌کنند. در لنفوم سلول B، بیماران تعداد زیادی سلول B جهش یافته تولید می‌کنند که به سایر قسمت‌های بدن از جمله غدد لنفاوی، سیستم عصبی مرکزی، مغز استخوان و سیستم تولید مثل گسترش می یابد. شیوه فعلی درمان استاندارد برای بیماران، شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان است، اما درمان بسیار کمی برای بیماران مبتلا به بیماری عودکننده وجود دارد. کمتر از نیمی از بیماران مبتلا به لنفوم سلول B بزرگ عودکننده یا مقاوم به درمان به درمان پاسخ می‌دهند و میانگین بقای بیمارانی که پس از خط دوم یا سوم درمان عود می‌کنند، 6 تا 12 ماه بوده است. با این حال، درمان با سلول CAR T چشم انداز درمان را برای لنفوم سلول B مقاوم یا عودکننده تغییر می‌دهد. درمان‌های CAR T-cell از سلول‌های T جمع‌آوری‌شده از بیماران ایجاد می‌شوند، روشی که سلول‌های T که از خون بیمار برداشته می‌شوند، سپس با قرار دادن ژن‌های جدید تغییر می‌کنند. این ژن‌ها به سلول‌های T کمک می‌کنند تا پروتئینی را روی سلول‌های لنفوم سطحی شناسایی و هدف قرار دهند. هنگامی که این سلول‌های ایمنی به طور کامل تولید شدند، دوباره به بیمار تزریق می شوند.

شیوه مطالعاتی

در کارآزمایی بالینی اولیه، بیش از 300 بیمار مبتلا به لنفوم سلول B بزرگ عودکننده یا مقاوم به درمان غربالگری شدند و 269 نفر تحت درمان با سلول T CAR قرار گرفتند. به طور کلی، 73 درصد از بیماران پاسخ درمانی نشان دادند و میانگین بقا به 18 ماه افزایش یافت. در کارآزمایی بالینی فعلی، همه 269 بیمار این کارآزمایی که به طور متوسط سه خط درمانی قبلی شامل شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان را دریافت کرده بودند، دو سال پس از تاریخ شروع کارآزمایی اولیه مورد بررسی قرار گرفتند. در علامت دو ساله، بیماران میانگین بقای 27.3 ماه و نرخ بقای دو ساله تخمینی 50.5٪ را نشان دادند. عوارض جانبی، به‌ویژه سندرم آزادسازی سیتوکین درجه 3 تا 4 - زمانی که بدن پروتئین‌هایی می‌سازد که به سلول‌های T دستکاری شده درمان واکنش نشان می‌دهند و منجر به تب و اختلال در عملکرد اعضای بدن در 2٪ از بیماران و حوادث عصبی در 10٪ از بیماران می‌شود.

سوالاتی که باید در آینده پاسخ داده شوند

گوردون گفت که نتایج بسیار امیدوارکننده است، اما افزود که باید کار بیشتری انجام شود تا اطمینان حاصل شود که همه بیماران با کاهش سمیت به درمان پاسخ می‌دهند. "یکی از سؤالات این است که چرا صد در صد نیست؟ چرا برای همه کار نمی‌کند؟ ما در مورد ساختار ژنتیکی تومور، ریزمحیط تومور، ریزمحیط و سلامت تومور چیزهای زیادی یاد می‌گیریم. گوردون که همچنین مدیر برنامه لنفوم مرکز جامع سرطان رابرت اچ. لوری در دانشگاه نورث وسترن است، گفت: سلول‌های T بیمار - تعدادی از این عوامل در تعیین نتیجه نقش دارند. گوردون گفت که تیم او اکنون در حال تعیین این است که آیا لیزو سل به علاوه دورهای محدود شیمی درمانی موثرتر از شیمی درمانی به تنهایی در بیماران مبتلا به لنفوم سلول B خط اول است یا خیر. گوردون گفت: «این به این سوال پاسخ می‌دهد که آیا بهتر است شیمی‌درمانی با دوز کامل در بیماران پرخطر انجام شود یا می‌توان شیمی‌درمانی را زودتر متوقف کرد یا شاید در مقطعی هرگز آن را شروع نکرد و به جای آن CAR-T را انجام داد.

پایان مطلب/.