به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین این دانشگاه مطالعات پیش گامانه ای را  انجام داده اند تا ارزیابی کنند چگونه این بیماری ویرانگر افراد بیمار  را تحت تاثیر قرار می دهد.

بیماری نورون های حرکتی یا MND یک بیماری لاعلاج است که سلول هایی را که در بدن مسئول حرکت هستند را تخریب می کند و در نتیجه پیشرفت آن موجب ناتوانی حرکتی می شود. گزینه های درمانی موجود برای MND فقط می تواند تا حدی موثر باشد و  به میزان کمی کیقیت زندگی این بیماران را بالا ببرد.

محققین به بررسی این مطلب پرداختند که چرا پیشرفت MND با شروع علایم آن حتی در حضور عامل ژنتیکی شناخته شده برای این وضعیت، با سرعت های مختلف پیش می رود. در این مطالعه محققین از دو مدل موشی استفاده کردند که با تغییرات ژن SOD1 به MND مبتلا شده بودند. یکی از نژادها پیشرفت سریعی از بیماری را نشان داد ودردیگری تغییراتی که در علایم این بیماری صورت می گرفت آهسته بود. این محققین به بررسی فاکتورهایی که می توانند در این lمسیر دخیل باشند پرداختند. آن ها به بررسی پروفایل بیان ژنی در نورون های حرکتی پرداختند تا بتوانند فاکتورهای دخیل در آسیب پذیری یا مقاومت به MND را در این مدل ها شناسایی کنند.

این مطالعه شواهدی را در زمان شروع بیماری و قبل از  ایجاد ضعف عضلانی آشکار ساخت و نشان داد که در موش های که پیشرفت آهسته و سریعی دارند، تفاوت های کلیدی در مسیرهای مولکولی و هم چنین روشی که سیستم حفاظتی بدن به این شرایط پاسخ می دهد وجود دارد. در موشی که دچار پیشرفت سریع بیماری MND است مشخص شد که کاهش عملکرد سیستم سلولی برای تولید انرژی وجود دارد و در موشی که پیشرفت بیماری آهسته بود افزایش التهاب حفاظتی و پاسخ ایمنی و افزایش عملکرد مکانیزم های حفاظت کننده نورون های حرکتی از آسیب مشاهده شد.

دکتر Dickie می گوید: من قویا معتقد هستم که فرضیه های جدید ایجاد شده با این مطالعه و همکاری مداوم بین محققین، ما را قادر به مبارزه علیه این بیماری می سازد.

پایان مطلب/