به گزارش پایگاه اطاع رسانی بنیان، بیماری ایسکمیک روده (ICBD) گروهی از سندرم‎های ایسکمی روده‌ای است که در اثر علل مختلف کاهش جریان خون روده یا انسداد عروق ایجاد می‌شود. بروز بیماری ایسکمیک روده برای چندین دهه در حال افزایش بوده است و تشخیص آن دشوار است و در نتیجه پیشرفت سریع بیماری و نرخ مرگ و میر بالایی دارد. بنابراین شناخت کامل این بیماری، بهبود میزان تشخیص این بیماری و یافتن روش‌های درمانی مناسب برای بهبود وضعیت و پیش آگهی بیماران ضروری است. در این مطالعه،  گروهی از دانشمندان علوم پزشکی شاندونگ چین از سلول‌های تک هسته‌ای خون بند ناف انسان (HUCB-MNCs) برای درمان بیماری ایسکمیک روده استفاده کردند و تظاهرات بالینی و شاخص‌های مرتبط قبل و بعد از درمان را برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی این روش‌ها مقایسه کردند.

بیماری ایسکمیک روده (ICBD)

بیماری ایسکمیک روده (ICBD) مجموعه ای از سندرم‌های ایسکمیک روده‌ای است که به دلیل خون رسانی ناکافی به روده ناشی از ایسکمی روده و هیپوکسی است. ICBD می‌تواند به صورت درد شکمی، مدفوع خونی و اسهال ظاهر شود. این بیماری اغلب در افراد میانسال و مسن مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و مغزی رخ می‌دهد. عواملی که منجر به این بیماری می‌شوند را می‌توان به ایسکمی مزانتریک حاد (AMI)، ایسکمی مزانتریک مزانتریک (CMI) و کولیت ایسکمیک (IC) تقسیم کرد. بروز IC بالاترین است و به 22.9 در هر 100000 نفر می‌رسد و به دنبال آن ایسکمی حاد مزانتریک قرار دارد. چندین مطالعه گزارش کرده‌اند که میزان کل بروز AMI در تمام بیماران بستری شده برای جراحی حاد از 0.09 تا 0.2%4 است و بروز کلی ایسکمی مزمن مزانتریک تقریباً 1 در 100000 نفر است. بنابراین، این موارد نسبتا نادر است. افراد مسن مبتلا به نارسایی احتقانی قلب، آریتمی، انفارکتوس میوکارد، دیابت و سایر بیماری‌ها در معرض خطر بالایی هستند. علائم بالینی اولیه ICBD معمولی نیست و شروع درد شکمی، اسهال و مدفوع خونی شایع است. تشخیص آن دشوار است و میزان تشخیص اشتباه به 60٪ می‌رسد.

علل مختلف ایجاد بیماری ایسکمیک روده

علل مختلفی برای انواع مختلف بیماری ایسکمیک روده وجود دارد. ایسکمی در AMI اغلب در روده کوچک رخ می‌دهد و شایع ترین علت آن ایسکمی حاد روده است که در اثر قطع ناگهانی خون رسانی ناشی از جدا شدن آمبولی از شریان مزانتریک فوقانی ایجاد می‌شود. اکثر موارد CMI ناشی از کاهش تدریجی خون رسانی روده به دلیل تصلب شرایین عروق روده است و ایسکمی عروقی مزانتریک به کندی رخ می‌دهد. محل ایسکمیک IC در روده بزرگ رخ می‌دهد و بیماران اغلب به دلیل اسپاسم و انقباض عروقی آسیب ایسکمیک غیر انسدادی عروقی دارند که در اثر عواملی مانند هیپوولمی یا داروها ایجاد می‌شود. این نوع آسیب گوارشی شایع ترین نوع آسیب ایسکمیک دستگاه گوارش است و بیش از نیمی از موارد ایسکمیک گوارشی را تشکیل می‌دهد. کاهش جریان خون ناشی از انسداد عروق منجر به ایسکمی روده و هیپوکسی، آسیب سلول‌های اندوتلیال عروق روده، انقباض عروقی، تجمع پلاکت‌ها، تشکیل آمبولی عروقی و بسیاری از واکنش‌های التهابی می‌شود. در مراحل اولیه ایسکمی روده، دستگاه روده در ناحیه ضایعه هنوز تا حدودی حیات خود را حفظ می کند. علاوه بر این، اگر درمان فعال برای بهبود خون رسانی روده انجام شود، می‌توان از تشدید بیشتر ایسکمی جلوگیری کرد. محققانبرای  انواع مختلف ICBD تمرکزهای درمانی متفاوتی دارند. زیرا بیمارانی که از نظر بالینی مشکوک به بیماری ایسکمیک روده هستند باید ناشتا باشند، تحت فشار معده و روده قرار گیرند و فوراً اکسیژن و حمایت تغذیه دریافت کنند.

سلول درمانی برای بیماری ایسکمیک روده

سلول درمانی که شامل استفاده از رده‌های سلولی و سلول‌های بنیادی مختلف است، روشی امیدوارکننده برای درمان بیماری‌های سخت در سال‌های اخیر بوده است. از طریق پیوند و تزریق موضعی سلول‌های اتولوگ یا آلوژنیک، سلول‌ها و/یا مولکول‌های فعال بیولوژیکی برای ترمیم یا تقویت عملکرد بیولوژیکی بافت‌های آسیب‌دیده استفاده می‌شوند. در پستانداران، سلول‌های بنیادی شامل سلول‌های بنیادی جنینی و سلول‌های بنیادی بالغ هستند. سلول‌های بنیادی جنینی انسان در ابتدا برای تولید مثل از طریق لقاح آزمایشگاهی در دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفتند و از آن زمان برای بررسی نقش‌های بالقوه در پزشکی احیا کننده مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال، از آنجایی که این فرآیند شامل از بین بردن جنین انسان می‌شود، تحقیقات مرتبط از نظر اخلاقی و سیاسی بحث برانگیز است. سلول‌های بنیادی خون بندناف نوعی از سلول‌های بنیادی بالغ هستند که در مقایسه با سلول‌های بنیادی خون‌ساز مغز استخوان و خون محیطی دارای مزایای منحصربه‌فردی هستند: (1) سلول‌های بنیادی در بند ناف به راحتی جمع‌آوری می‌شوند، برای اهداکننده بی‌ضرر هستند، بحث‌های اخلاقی کمتری دارند. و توانایی تکثیر و تمایز قوی تری دارند. UCB غنی از سلول‌های بنیادی خونساز است و غلظت و خلوص آن 10 تا 20 برابر بیشتر از سلول‌های بنیادی خونساز مغز استخوان است. همچنین لنفوسیت‌های T و B در خون بند ناف ساده هستند زیرا با مواد خود تماسی ندارند، عملکرد ایمنی آنها بالغ نیست و آنتی ژنی آنها پایین است. سلول‌های خون بندناف توسط سد جفت محافظت می‌شوند و به ندرت آلوده می شوند. سلول‌های خون بند ناف را می‌توان به مدت 15 سال یا بیشتر انجماد کرد، 60 تا 90 درصد سلول‌های زنده را می‌توان پس از احیا بازیابی کرد، و زمان آماده‌سازی برای پیوند کوتاه است که برای بیمارانی که پیشرفت سریع بیماری دارند مناسب است. بنابراین سلول‌های بنیادی خون بندناف منبع ایده آلی برای پیوند سلول‌های بنیادی هستند.

سلول‌های بنیادی خون بندناف

سلول‌های بنیادی خون بندناف، یک منبع سلولی قابل دسترس هستند که ایمنی زایی ضعیفی دارند و عملکردهای بیولوژیکی مختلفی مانند رگزایی و تنظیم ایمنی دارند. بسیاری از مطالعات تایید کرده‌اند که سلول‌های بنیادی خون بند ناف می‌توانند ایسکمی را تسکین دهند و این سلول‌ها در سال‌های اخیر توجه زیادی را در پزشکی بازساختی به خود جلب کرده‌اند. سلول‌های تک هسته ای خون بندناف انسان که پس از زایمان از خون بندناف زنان باردار جدا می شوند، سلول‌های تک هسته ای و بزرگترین سلول‌های بدن انسان هستند. این سلول‌ها شامل انواع سلول‌های بنیادی، لنفوسیت‌ها و مونوسیت‌ها هستند. HUCB-MNC ها عملکردهای بیولوژیکی مختلفی دارند، مانند بازسازی بافت و سلول، اثرات ضد التهابی و تنظیم ایمنی. سلول‌های تک هسته ای خون بندناف می‌توانند در صورت نیاز به انواع سلول‌های ایمنی تمایز پیدا کنند و در شرایط آزمایشگاهی به تعداد زیادی سلول ایمنی بسیار فعال گسترش یابند. هنگامی که آنها دوباره به بدن انسان تزریق می‌شوند، مستعد رد یا عوارض جانبی نیستند، که همین موضوع راه‌حل‌های دقیق تری برای بسیاری از بیماری‌های اصلی ارائه می‌دهد. در حال حاضر، بسیاری از مطالعات سلول‌های تک هسته‌ای خون بندناف را برای ایسکمی اندام‌ها و ایسکمی قلبی عروقی و مغزی به کار برده‌اند. به طور خلاصه، ما نشان دادیم که مکانیسم سلول‌های تک هستهای خون بندناف در درمان بیماری ایسکمیک روده موثر است.

پایان مطلب/.