به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در یک مطالعه اخیر منتشر شده درنشریه npj بیماری پارکینسون، محققان رابطه بین بیماری پارکینسون (PD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) را بررسی کردند.

چه چیزی باعث PD می شود؟

بیماری پارکینسون یا PD یک بیماری اختلال پیشرونده سیستم عصبی (نورودژنراتیو) شایع است که بر روی حرکت تأثیر می گذارد. علائم به تدریج شروع می‌شود و گاهی اوقات تنها با یک لرزش کوچک در یک دست، که فرد به سختی متوجه آن می‌شود، آغاز خواهد شد. علاوه بر لرزش‌ها که بسیار رایج هستند، این اختلال معمولاً  با علائمی از جمله لرزش در حالت استراحت، برادی‌کینزی و سفتی همراه است. به طور معمول، این علائم چندین سال قبل از تشخیص PD، با اختلالات شناختی و مشکلات گوارشی قبل از علائم حرکتی بروز می‌کنند. علت اصلی PD ناشناخته است. با این حال، این بیماری ممکن است توسط عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد شود. علائم گوارشی در بیماری پارکینسون (PD) شایع هستند که به عنوان علائم غیر حرکتی پارکینسون شناخته می‌شوند. یبوست شایع ترین این علائم است که 80 تا 90 درصد از افراد مبتلا به PD را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این حال، بیماری پارکینسون می‌تواند کل دستگاه گوارش را درگیر کند و شامل سیالوره (ترشح زیاد بزاق) و دیسفاژی (اختلال در بلع) باشد. علاوه بر این، تاخیر در تخلیه معده، می‌تواند باعث احساس تهوع و نفخ شود. هیچ رژیم غذایی خاصی برای کاهش پیشرفت علائم گوارشی در پارکینسون وجود ندارد. از طرفی  IBS یک بیماری گوارشی عملکردی است که با ناراحتی‌های مکرر یا مزمن شکمی و تغییرات روده مشخص می‌شود. تحقیقات فعلی ارتباط احتمالی بین PD و IBS را نشان می‌دهد. با این حال، نتایج این مطالعات متناقض بوده است.

در مورد مطالعه

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، شواهدی وجود دارد که PD را با علائم گوارشی مرتبط می‌کند، که ممکن است به تغییرات در میکروبیوم روده، افزایش نفوذپذیری روده یا ارتباط روده و مغز مرتبط باشد. در مطالعه حاضر داده‌های Biobank بریتانیا (UKBB) از 426911 فرد بین 40 تا 69 سال که در 22 مرکز بین سال‌های 2006 و 2010 ثبت نام کرده بودند برای تجزیه و تحلیل فعلی استفاده شد. پنج فرد کنترل سالم بر اساس سن و جنس نیز برای هر بیمار IBS که در پیگیری تشخیص داده شد، استفاده شد. همه شرکت کنندگان در مطالعه تا زمان تشخیص PD، خاتمه مطالعه در ژوئن 2023 یا مرگ، هر کدام که اول اتفاق افتاد، تحت نظر قرار گرفتند. هر فردی که اطلاعات از دست رفته داشت، و همچنین افرادی که دارای سایر اختلالات عصبی و گوارشی بودند، از مطالعه حذف شدند. به همین ترتیب، افراد مبتلا به PD قبل از شروع مطالعه و افرادی که تاریخ نامشخصی برای تشخیص IBS داشتند نیز از مطالعه خارج شدند. در مجموع، 26944 نفر مبتلا به PD و 2460 نفر مبتلا به IBS با استفاده از کدهای طبقه بندی بین المللی بیماری 10 (ICD-10) تشخیص داده شدند. از مدل‌های خطر متناسب کاکس برای تعیین نسبت‌های خطر (HRs) استفاده شد، در حالی که از تحلیل رگرسیون لجستیک برای محاسبه نسبت‌های شانس (ORs) برای ارتباط بین PD و IBS استفاده شد. متغیرهای کمکی مطالعه شامل سن، جنس، شاخص توده بدنی (BMI)، شاخص محرومیت تاونسند، میزان تحصیلات، قومیت، وضعیت سیگار کشیدن، مصرف الکل، سلامت کلی و شرایط پزشکی مزمن بود. تجزیه و تحلیل حساسیت همچنین با حذف افراد با تشخیص IBS خود گزارش شده و طبقه بندی شرکت کنندگان با تشخیص IBS قبل یا بعد از سال 2000 انجام شد. ارتباط بین PD و IBS نیز با تجزیه و تحلیل تصادفی سازی مندلی (MR) با استفاده از داده‌های ژنوتیپ به عنوان متغیرهای ابزاری، از جمله روش‌های ساده، حالت، حالت وزنی، میانه وزنی، MR Egger و وزن دهی واریانس معکوس (IVW) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌های مطالعه

از 419685 نفری که در مدلسازی کاکس شرکت داشتند، 95 درصد گروه مورد مطالعه کنترل بودند و 4.7درصد قبل از شروع مطالعه با IBS تشخیص داده شدند. هر دو گروه به مدت 14 سال تحت نظر بودند. در مقایسه با گروه شاهد، بیماران IBS بیشتر زن، تحصیلات کمتر، غیر سیگاری، مصرف کمتر الکل، سلامت ضعیف تر و بیماری‌های همراه بیشتر بودند. در پیگیری، 90 بیمار IBS و 2321 فرد کنترل تشخیص PD با نرخ بروز 3.2 و 4.2 در 10000 سال فردی به ترتیب در گروه مورد و شاهد را دریافت کردند. تجزیه و تحلیل رگرسیون کوکس تک متغیره نشان داد که خطر PD در بیماران IBS با HR 0.8 کاهش می یابد. در تجزیه و تحلیل‌های زیرگروه خاصی، افراد IBS با کاهش احتمال ابتلا به PD همراه بودند، مانند افرادی که پس از سال 2000 تشخیص IBS را با HR 0.6 دریافت کردند. تجزیه و تحلیل زیرگروهی نشان داد که IBS با بروز کمتر PD در بین افراد سفیدپوست، افراد با سابقه سیگار کشیدن، BMI بین 25-29.90 و کمتر از سطح تحصیلات دانشگاهی، با HRs 0.8، به ترتیب 0.6، 0.6 و 0.8 همراه است. IBS به طور قابل توجهی با 11 متغیر مطالعه، از جمله سن بالا، جنس مرد و بیماری‌های همراه، با HRs 1.2، 2.1، و 1.7 همراه بود. افرادی که به طور مکرر الکل مصرف می‌کردند نیز نسبت به افراد گاه به گاه و غیر مصرف کننده در معرض خطر ابتلا به بیماری PD بودند. با این حال، برای کسانی که مصرف الکل بیش از حد داشتند، این همبستگی آشکار نبود.تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که IBS با خطر PD با OR 1.2 ارتباطی ندارد. به همین ترتیب، تجزیه و تحلیل‌های MR هیچ شواهد قابل توجهی از ارتباط علّی بین IBS و PD را با OR 0.8 نشان نداد.خطر ابتلا به PD به طور قابل توجهی در میان بیماران غیر IBS با امتیاز خطر پلی ژنیک PD با HR 2.2 مشاهده شد. در تجزیه و تحلیل حساسیت، به استثنای بیماران IBS گزارش شده خود نتایج مشابهی به همراه داشت.در میان افرادی که پس از سال 2000 مبتلا به IBS تشخیص داده شدند، کاهش خطر ابتلا به PD مربوط به IBS با HR 0.6 بود. تجزیه و تحلیل مورد شاهدی نشان داد که وقوع IBS خطر PD را کاهش نمی‌دهد، با نتایج تجزیه و تحلیل MR از این یافته‌ها پشتیبانی می کند.

نتیجه گیری

به نظر نمی‌رسد بیماران IBS در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به PD باشند. با این حال، برخی از زیر گروه‌های بیمار ممکن است کمتر احتمال دارد که با PD تشخیص داده شوند. با این وجود، مطالعات آینده برای درک بهتر رابطه بالقوه بین IBS و PD و روشن کردن مکانیسم‌های اساسی مورد نیاز است.

پایان مطلب./