به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سیاست‌های تنظیم خانواده بر رویکردهای پیشگیری از بارداری برای جلوگیری از بارداری ناخواسته، به تعویق انداختن یا خاتمه بارداری و کاهش رشد جمعیت متمرکز شده است. این سیاست‌ها به کاهش قابل توجه رشد جمعیت جهان کمک کرده است. در حال حاضر، نیمی از کشورهای جهان نرخ باروری زیر سطح جایگزینی دارند. بدون احتساب اثرات مهاجرت، پیش بینی می‌شود بسیاری از کشورها از سال 2017 تا 2100 بیش از 50 درصد کاهش جمعیت داشته باشند که باعث تغییرات جمعیتی با پیامدهای اجتماعی عمیق می‌شود. سیاست‌هایی که شانس داشتن فرزند را در صورت تمایل بهینه می‌کند، نرخ باروری را افزایش می‌دهد و به عنوان یک روش خانواده سازی مورد توجه قرار می‌گیرد. کشورها به طور فزاینده‌ای سیاست‌های دوستدار کودک (عمدتاً مشوق‌های مالی علاوه بر بودجه عمومی درمان باروری در تعداد محدودی از کشورها) را برای کاهش جمعیت ملی اجرا کرده‌اند. با این حال، میزان هزینه‌های عمومی برای کمک هزینه کودک از کشوری به کشور دیگر بسیار متفاوت است. طبق اطلاعات جاری، این سند اجماع فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های باروری (IFFS)  نشان‌دهنده اولین تلاش برای توصیف تفاوت‌های عمده در دسترسی به مراقبت‌های باروری در زمینه روند جهانی کاهش رشد جمعیت جهان است، بر اساس یک بررسی روایتی از مطالعات موجود.
تغییرات در جمعیت جهانی: الگوهای باروری
با فرض عدم مهاجرت خالص و مرگ و میر بدون تغییر، TFR حدود 2.1 کودک برای هر زن، سطح جایگزینی است که اغلب برای ثبات گسترده جمعیت ذکر می‌شود (UN، بخش جمعیت وزارت امور اقتصادی و اجتماعی دبیرخانه سازمان ملل متحد، 2011). بین سال‌های 1990 تا 2021، TFR جهانی از 3.3 به 2.3 کاهش یافت. عوامل مؤثر بر کاهش TFR عبارتند از: تغییر در انتخاب سبک زندگی، سطح تحصیلات، تبعیض علیه زنان و حمایت ناکافی والدین شاغل. کاهش نرخ باروری جهانی به طور یکسان توزیع نشده است.
شیوع ناباروری و عوامل تعیین کننده
شیوع
شناسایی شاخص‌های سلامت قابل اندازه گیری به منظور کمی سازی بیماری و اندازه گیری پیشرفت حاصل از مداخلات ضروری است. شیوع تنها شاخص سلامت باروری برای ناباروری است که به طور رسمی توسط سازمان بهداشت جهانی پذیرفته شده است. شیوع ناباروری به ما می‌گوید که چه تعداد زندگی تحت تأثیر قرار گرفته است. هم شیوع و هم اندازه گیری میزان تأثیر ناباروری بر زندگی افراد، بار بیماری را نشان می‌دهد. تعریف ناباروری و شیوع آن و بار بیماری بحث برانگیز است. دسته‌های مختلف تعاریف ناباروری (بالینی، اپیدمیولوژیک، جمعیت‌شناختی) در ارتباط با تنوع در روش‌شناسی و جمعیت‌های مورد مطالعه، تخمین‌های گسترده‌ای را به وجود می‌آورند. برای ناباروری 12 ماهه اولیه (هرگز باردار نشد)، شیوع تلفیقی طول عمر و دوره گزارش شده توسط WHO در سال 2023 به ترتیب 9.6٪ و 9.0٪ بود. برای ناباروری ثانویه 12 ماهه (بارداری قبل، بدون توجه به نتیجه)، شیوع طول عمر و دوره تلفیقی به ترتیب 6.5٪ و 4.9٪ بود: کمتر از ناباروری اولیه.
آگاهی و پیشگیری از ناباروری
ناباروری یک بیماری مزمن شایع و دارای بار عمده بر زندگی است. اما آگاهی در مورد ناباروری، عوامل خطر آن و درمان‌های احتمالی در سراسر جهان به طور گسترده‌ای متفاوت است.  پیامدهای شخصی ناباروری می‌تواند شامل احساس عمیق شرم، از دست دادن، اضطراب، افسردگی، خشم و احساس شکست، هم از نظر جسمی و هم در نقش‌های جنسی و مسئولیت‌های اجتماعی باشد. این اثرات می‌تواند منجر به انزوا، طرد شدن و خشونت به ویژه علیه زنان، صرف نظر از علت ناباروری آن‌ها شود. دلایل این تأثیرات متغیر پیچیده است و شامل آداب و رسوم فرهنگی، موقعیت زنان در هر جامعه، اهمیت فرزندآوری در روابط زناشویی، پویایی قدرت جنسیتی در خانواده و عوامل مذهبی، سیاسی و اقتصادی است. آن‌ها همچنین ممکن است در مورد کمک جویی احساس انگ و خجالت کنند که منجر به کاهش شانس بارداری می‌شود. در حالی که سال‌های اخیر افزایش مداخلات برای کاهش انگ ناباروری را در کشورهای با درآمد کم، متوسط و بالا نشان داده است، عموماً دانش ضعیف در مورد ناباروری به این معنی است که اکثر مردم نمی‌توانند از خطرات اجتناب کنند یا به موقع به دنبال کمک باشند. 
دسترسی به مراقبت‌های باروری
درمان ناباروری و مراقبت از باروری به طور فزاینده‌ای در سطح جهانی به عنوان درمان‌های موثر برای دستیابی به اهداف خانواده سازی، به ویژه در اکثر کشورهای پردرآمد (HIC)  شناخته می‌شود. داده‌های دسترسی به مراقبت‌های باروری غیر ART در سطح جهانی حداقل است، بنابراین فقط داده‌های موجود در مورد دسترسی به ART می‌تواند استفاده شود. دسترسی به مراقبت‌های باروری تنها زمانی محقق می‌شود که خدمات ART وجود داشته باشد و موقعیت جغرافیایی و فعالیت ها مشخص باشد. با این حال، تغییرات زیادی در تعداد کلینیک‌ها سرانه وجود دارد. کاهش این نابرابری‌ها نیازمند تلاش جهانی دولت‌ها، صنعت و سازمان‌های غیردولتی برای ارائه زیرساخت‌های قابل دسترس، آموزش و مدل های مقرون به صرفه است. دسترسی به مراقبت‌های باروری، مانند مراقبت‌های بهداشتی به طور کلی، دارای ابعاد متعدد (در دسترس بودن، دسترسی، مقبولیت و کیفیت) است و یک موجودیت واحد و قابل اندازه گیری را شامل نمی‌شود. دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی مربوط به بیماری است و با تقاضا برای خدمات بهداشتی (منعکس کننده ادراکات فردی از بیماری، ترجیحات، منابع اقتصادی، عوامل اجتماعی-فرهنگی و اپیدمیولوژیک)، و همچنین عرضه (منعکس کننده عوامل سیستم سلامت مانند در دسترس بودن، هزینه، بودجه) تعیین می‌شود. 
استفاده از ART چند عاملی است
نرخ بهره برداری به هر دو صورت و مخرج نیاز دارد. در ART، بسته به اینکه کدام جنبه از تداوم درمان در نظر گرفته می‌شود، مخارج‌های متعددی وجود دارد. استانداردسازی نتایج جهانی مستلزم استفاده از معیارهای معمول در دسترس مانند شروع یک چرخه ART است. مسلماً بهترین معیار تعداد زوج‌هایی است که از خدمات استفاده می‌کنند، اما چنین داده‌هایی به ندرت در دسترس هستند. مقایسه معیارهای مشابه هنگام ارزیابی استفاده ضروری است. توسعه اقتصادی، شهرنشینی، بهبود آموزش، سکولاریزاسیون، برابری جنسیتی، و سیاست‌های تنظیم خانواده، همگی به کاهش رشد جمعیت جهان کمک کرده‌اند. TFR جهانی در حال کاهش است، که در نهایت منجر به کاهش جمعیت جهانی و تغییر اساسی جمعیت‌شناسی در اکثر کشورهای جهان در این قرن خواهد شد. اگرچه همه در حال کاهش هستند، تفاوت‌های عمده منطقه‌ای در اعداد TFR مطلق باقی می‌ماند. در حالی که تأثیر مفیدی بر محیط زیست پیش بینی می‌شود، این تغییرات شدید پیامدهای اجتماعی و اقتصادی عمده‌ای خواهد داشت که به شدت کشورها و جامعه جهانی را به چالش می‌کشد. برای بهینه سازی مدیریت این تغییرات باید سیاست‌هایی تدوین شود. تمرکز بیشتر بر توسعه سیاست‌های مؤثر خانواده‌سازی باید جزء مهمی از چنین استراتژی‌هایی باشد.
در سطح جهانی، ناباروری یکی از شایع ترین بیماری‌های مزمن در بین زنان و مردان در سنین باروری است که دارای چندین عامل خطر شناخته شده و بار بالایی در سطح جهانی است. هم موفقیت و هم ایمنی درمان‌های ناباروری به طور قابل توجهی در دهه‌های اخیر بهبود یافته است. اخیراً، این فناوری‌ها به طور فزاینده‌ای در سایر جمعیت‌های جامعه که برای تشکیل خانواده نیاز به مراقبت‌های باروری دارند، به کار می‌روند. از آنجایی که حق تشکیل خانواده برای هر فرد اساسی است، باید بودجه مناسب برای مراقبت، ارزیابی و درمان باروری در نظر گرفته شود. با این حال، به دلیل عدم آگاهی و درک از شیوع و بار ناباروری، تنها چند کشور در سطح جهان این نیازها را برآورده می کنند. مراقبت از باروری، از جمله درمان ناباروری، باید جزء اصلی تشکیل خانواده و تنظیم خانواده در نظر گرفته شود.
پایان مطلب/