به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که در صورت مصرف به مقدار کافی، فواید سلامتی را برای میزبان به ارمغان می‌آورند. اگرچه توصیه‌ها برای استفاده از پروبیوتیک باید به سویه خاص باشد، بسیاری از بررسی‌های سیستماتیک، از جمله توصیه‌هایی از جوامع مختلف، استفاده از پروبیوتیک را به طور کلی توصیه می‌کنند، و هیچ اطلاعات مرتبطی را برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در مورد اینکه کدام پروبیوتیک را برای کدام نشانه بالینی، در چه دوز و برای چه توصیه می‌کنند ارائه نمی‌کنند. 
گاستروانتریت حاد (AGE)
سن یک علت شایع مرگ و میر در میان نوزادان و کودکان در سراسر جهان است. سوء تغذیه و آب و فاضلاب ناسالم همچنان از عوامل خطر اصلی اسهال در مناطق در حال توسعه هستند. AGE یک مسئله مهم بهداشتی در کشورهای توسعه یافته است. این امر منجر به مراجعه مکرر به پزشکان مراقبت‌های اولیه، افزایش تعداد ویزیت‌های اورژانس و پذیرش در بیمارستان و در نتیجه، بار مالی بالایی بر مراقبت‌های بهداشتی و جامعه می‌شود. بیشتر موارد AGE ناشی از عفونت‌های ویروسی است و درمان اصلی آبرسانی است، عمدتاً با محلول آبرسانی خوراکی. علاوه بر این، پرهیز از روزه گرفتن و تداوم تغذیه مهم است. از آنجایی که یک درمان علّی در دسترس نیست، مطالعات نقش مکمل‌های درمانی مختلف را ارزیابی کرده‌اند که پروبیوتیک‌ها یکی از مطالعه‌شده‌ترین آن‌ها هستند.
پیشگیری از اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک
اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک (AAD) یک عارضه شایع است که در یک سوم بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک رخ می‌دهد. اگرچه تقریباً تمام آنتی بیوتیک‌های خوراکی و داخل وریدی می‌توانند باعث ایجاد AAD شوند، اما خطر استفاده از آمینوپنی سیلین‌ها (با یا بدون کلاوولانات)، سفالوسپورین‌ها و کلیندامایسین بیشتر است. اگرچه اکثر بیماران با اسهال خفیف مراجعه می‌کنند، برخی ممکن است کولیت شبه غشایی برق آسای تهدید کننده زندگی را نیز تجربه کنند. بنابراین، تلاش‌های برای پیشگیری از AAD انجام شده است و بسیاری از RCTها با هدف شناسایی پروبیوتیک‌های موثر انجام شده‌اند. در سال 2016، ESPGHAN WG در مورد پروبیوتیک‌ها به پیشگیری از AAD با استفاده از پروبیوتیک‌ها پرداخت. این بررسی دو سویه پروبیوتیک را به عنوان موثر شناسایی کرد: L. rhamnosus GG (توصیه: قوی؛ کیفیت شواهد: متوسط) و S. boulardii (توصیه: قوی؛ کیفیت شواهد: متوسط). نکته مهم، اگر استفاده از پروبیوتیک‌ها برای جلوگیری از اسهال مرتبط با C دیفیسیل در نظر گرفته شود، استفاده از S. boulardii (توصیه: مشروط، کیفیت شواهد: پایین) توصیه می‌شود.
اختلالات عملکردی دستگاه گوارش (FGID)
FGID، که در حال حاضر به عنوان اختلالات تعامل روده و مغز شناخته می‌شود، اختلالات مختلفی را در تمام گروه‌های سنی در بر می‌گیرد و مسئول بخش بزرگی از مشاوره‌های متخصص گوارش کودکان است. تعریف FGID های مختلف پس از معرفی معیارهای رم، که هدف آن ارائه راهنمایی‌های تشخیصی برای هر FGID خاص بود، دقیق تر شد. شایع ترین FGID ها عبارتند از قولنج نوزادی، یبوست، درد عملکردی شکم (FAP) که به طور دیگری مشخص نشده است، و سندرم روده تحریک پذیر (IBS). علت FGID به طور کامل مشخص نشده است. با این حال، تمرکز غالب برای اختلالات FAP، حساسیت احشایی، تغییر تحرک دستگاه گوارش، و تغییرات در تعامل محور مغز و روده است. از آنجایی که عامل دقیق آن ناشناخته است، استراتژی‌های درمانی مختلفی از جمله پروبیوتیک‌ها پیشنهاد شده است.
هلیکوباکتر پیلوری (HP)
HP، یک باکتری میکروآئروفیل گرم منفی جدا شده از مخاط معده در سال 1983، معمولاً باعث عفونت‌های مزمن می‌شود که تقریباً هر دوم نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. یک متاآنالیز اخیراً منتشر شده از 73 کشور در شش قاره، شیوع کلی 44.3 درصد را نشان داد که در کشورهای توسعه نیافته به بیش از 80 درصد افزایش یافته است. اگرچه HP در دوران کودکی به دست می‌آید، اما میزان عفونت در کودکان به طور قابل توجهی کمتر است (32.6٪ در مقابل 48.6٪)، که به اثر همگروهی تولد و خطر انباشته عفونت در سن نسبت داده می‌شود. HP می‌تواند باعث التهاب پیشرونده معده شود و به طور قابل توجهی در ایجاد اتیوپاتوژنز زخم پپتیک، کارسینوم معده و لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط نقش داشته باشد. با این حال، در کودکان، عفونت به ندرت مسیر مشابهی را دنبال می‌کند و اکثر کودکان آلوده بدون علامت هستند. بنابراین، آخرین دستورالعمل‌های اطفال از رویکرد «آزمایش و درمان» توصیه‌شده برای بزرگسالان پشتیبانی نمی‌کند، اما یک تصمیم فردی را پیشنهاد می‌کند که برای هر کودک آلوده تنظیم شود.
اثربخشی مکمل پروبیوتیک برای ریشه کنی HP
پاسخ به سوال اول - اینکه‌ ایا پروبیوتیک به تنهای برای دستیابی به ریشه کنی HP در کودکان کافی است - منفی بود. بر اساس خلاصه مطالعات، محققان به‌این نتیجه رسیدند که پروبیوتیک‌ها یک اثر سرکوب‌کننده وابسته به سویه بر روی استعمار HP در کودکان بدون علامت دارند، اگرچه مؤثرترین روش‌ها از نرخ ریشه‌کنی 22.9% فراتر نمی‌رود. علاوه بر این، رهاشدن از عامل بیماری می‌تواند یک اثر گذرا باشد زیرا HP پس از یک دوره شستشوی 1 ماهه در 80٪ از کودکان دوباره ظاهر شد. دومین سوال مهم این است که ‌ایا افزودن پروبیوتیک‌ها به درمان سه گانه باعث افزایش میزان ریشه کنی می‌شود؟ بر اساس جستجوی مطالعات تا سپتامبر 2014 و نوامبر 2016، هر دو انجمن گوارش، کبد و تغذیه کودکان ESPGHAN و آمریکای شمالی و دستورالعمل‌های انجمن ژاپن اظهار داشتند که شواهد برای ارائه پاسخ در مورد این بیماری کافی نیست. 
نقش پروبیوتیک‌ها در کاهش خطر عوارض جانبی مرتبط با ریشه کنی درمان
عوارض جانبی مرتبط با ریشه‌کنی درمانی رایج است که بر انطباق تأثیر می‌گذارد و در نتیجه خطر شکست ریشه‌کنی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی را افزایش می‌دهد. بنابراین، تأثیر پروبیوتیک‌ها بر کاهش آن‌ها در تمام بررسی‌های سیستماتیک ذکر شده در بالا مورد بررسی قرار گرفت. اثر و سویه پروبیوتیک استفاده شده مهم است. با این حال، به جز S. boulardii، نتایج برای سایر سویه‌ای پروبیوتیک (تک سویه یا ترکیبی) تنها به یک مطالعه محدود بود و بنابراین نمی‌توان از آن به عنوان مبنایی برای توصیه‌های درست استفاده کرد.
کیفیت محصولات پروبیوتیک تجاری
طبق تعریف انجمن بین‌المللی شیمی‌درمانی ضد میکروبی، برای ایجاد تأثیر مفید بر میزبان، میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک باید از اسیدیته زیاد معده، صفرا در دوازدهه و آنزیم‌های روده کوچک جان سالم به در ببرند و روده بزرگ را کلنیزه کنند. تعداد کافی علاوه بر این، با توجه به تعداد، زنده ماندن و ظرفیت عملکردی که همگی باید در تمام مدت ماندگاری محصول حفظ شوند، باکتری‌های مفید باید در فرآیندهای تولیدی مانند تخمیر مکرر، برداشت سلول، اسپری، خشک کردن انجمادی، اختلاط با یک محصول مناسب زنده بمانند. ماتریکس، شرایط نگهداری مانند دما، pH، قرار گرفتن در معرض اکسیژن و رطوبت، و نوع بسته بندی، به ذکر چند نمونه از عوامل تعیین کننده ساخت که می‌توانند بر فعالیت بیولوژیکی محصول نهایی تأثیر بگذارند.
نتیجه
در حال حاضر، شواهد موجود از استفاده از پروبیوتیک‌ها برای نشانه‌های بالینی زیر حمایت می‌کند.
- پیشگیری از AGE (L. rhamnosus GG ATCC 53103, S. boulardii, L. reuteri DSM 17938 و ترکیبی از L. rhamnosus 19070-2 و L. reuteri DSM 12246)
- پیشگیری از AAD (L. rhamnosus GG ATCC 53103 و S. boulardii)
- درمان کولیک نوزادی (L. reuteri DSM 17938 و B. lactis BB-12)
- کاهش شدت درد در کودکان مبتلا به FAP (L. reuteri DSM 17938)، و کاهش فراوانی و شدت درد در کودکان مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (L. rhamnosus GG)
افزایش میزان ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری و کاهش عوارض جانبی گوارشی مرتبط با درمان (S. boulardii)
پایان مطلب/