به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پوست لایه بیرونی بدن انسان است و در دفاع در برابر صدمات و آسیب‌ها بسیار مهم است. ظرفیت بازسازی پوست آسیب دیده و پیری ناشی از قرار گرفتن در معرض محرک‌های خارجی به طور قابل توجهی مختل می‌شود. در حال حاضر، افزایش میانگین امید به زندگی و استانداردهای زیبایی شناختی جمعیت مدرن، تمایل به درمآن‌های مبتنی بر سلول‌های بنیادی را برانگیخته است که می‌تواند شرایط سلامت پوست را برطرف کند. در سال‌های اخیر، سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) به‌عنوان عوامل درمانی، جایگزینی امیدوارکننده و مؤثر برای مدیریت بازسازی و جوان‌سازی پوست ارائه کرده‌اند که به ظرفیت‌های درمانی آن‌ها نسبت داده می‌شود که می‌تواند برای پوست آسیب‌دیده و پیر اعمال شود. با این حال، ثابت شده است که اثرات درمانی MSC ممکن است در درجه اول توسط مکانیسم‌های پاراکرین، به ویژه آزادسازی اگزوزوم‌ها (Exos) واسطه شود. اگزوزوم‌ها وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) در مقیاس نانو هستند که دارای دو لایه لیپیدی و ساختار غشایی هستند و می‌توانند به طور طبیعی توسط انواع مختلف سلول آزاد شوند. آن‌ها با انتقال انواع مولکول‌های فعال زیستی، از جمله لیپیدها، پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک مانند RNA های پیام رسان (mRNAs) و microRNA ها (miRNAs) بین سلول‌ها، بر فرآیندهای فیزیولوژیکی و پاتولوژیک سلول‌های گیرنده تأثیر می‌گذارند، بنابراین نقش مهمی در ارتباطات بین سلولی ایفا می‌کنند. 

miRNA های مرتبط با بازسازی و جوانسازی پوست
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که miRNAهای اگزوزومی از MSC نقش مهمی در بازسازی و جوان‌سازی پوست از جمله بهبود زخم، کاهش تشکیل اسکار پوست، ضد پیری پوست و رشد مجدد مو دارند. 

التیام زخم
miRNA های اگزوزومی که از پاسخ‌های التهابی تعدیل کننده MSC مشتق شده‌اند
مرحله التهاب برای بازسازی پوست بسیار مهم است. با این حال، تداوم التهاب برای بهبود زخم مساعد نیست و درجه التهاب تأثیر قابل توجهی بر اثر بهبود زخم دارد. شروع و ناپدید شدن واکنش‌های التهابی بخش اصلی بازسازی پوست و همچنین کلید تعیین کیفیت و زمان بهبودی است. نوتروفیل‌ها و ماکروفاژها دو نوع اولیه سلولی هستند که در پاسخ التهابی نقش دارند.
miRNA های اگزوزومی مشتق شده از MSC، تکثیر سلولی، مهاجرت و آپوپتوز را تنظیم می‌کند
MiRNA های انتقال یافته توسط اگزوزوم‌های MSC به عنوان مولکول‌های سیگنالینگ مهم در بهبود زخم پوست ظاهر شده‌اند و بر تکثیر سلولی پوست، مهاجرت و آپوپتوز تأثیر می‌گذارند. فرآیند بیولوژیکی ترمیم زخم نیز برای ترمیم و بازسازی پوست بسیار مهم است، که عمدتاً شامل تکثیر و مهاجرت کراتینوسیت‌های انسانی، فیبروبلاست‌ها و سلول‌های اندوتلیال می‌شود. مهاجرت و تکثیر کراتینوسیت‌ها در طول فاز پرولیفراتیو برای بسته شدن زخم ضروری است زیرا آن‌ها باعث تشکیل مجدد اپیدرم می‌شوند. MiRNA ها که ارتباط نزدیکی با تکثیر و مهاجرت کراتینوسیت‌ها دارند، به عنوان اهداف بالقوه برای توسعه داروهای جدید ترمیم کننده زخم یا درمان‌های ترمیم زخم در نظر گرفته می‌شوند.
اسکار پوست
ترمیم زخم فرآیند پیچیده‌ای است که شامل هماهنگی مناسب طیفی از عوامل تنظیمی برای ترمیم بافت آسیب دیده و بازیابی عملکرد طبیعی پوست است. در روند ترمیم زخم، عدم تعادل هر عاملی در هر مرحله می‌تواند منجر به تشکیل اسکارهای پوستی شود. اسکارها نواحی از بافت فیبری هستند که پس از آسیب جایگزین پوست طبیعی می‌شوند و نتیجه طبیعی فرآیند بهبود زخم هستند. اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئیدها انواعی از اسکارهای پوستی هستند که می‌توانند توسط عوامل مختلفی مانند فیبروز پاتولوژیک، بسته شدن ناکافی زخم، تولید بیش از حد ماتریکس خارج سلولی (ECM)، التهاب مزمن و رسوب بیش از حد کلاژن ایجاد شوند.
ضد پیری
روند پیری بیولوژیکی یک ویژگی ذاتی موجودات زنده است و تحت تأثیر ژنتیک است، اما همچنین تحت تأثیر عوامل محیطی و زمان تا حد زیادی قرار دارد. هنگامی که استرس یا آسیب بیش از حد درون سلولی یا خارج سلولی وجود داشته باشد، چرخه سلولی به طور غیرقابل برگشت متوقف می‌شود و در نتیجه پیری سلولی رخ می‌دهد. توقف مداوم فاز G1 چرخه سلولی و پاسخ التهابی که به عنوان فنوتیپ ترشحی مرتبط با پیری (SASP) شناخته می‌شود، نشانه‌های پیری هستند.
ریزش مو
به طور گسترده پذیرفته شده است که بازسازی مو نقش مهمی در بازسازی کامل پوست دارد. علاوه بر این، ریزش مو یا آلوپسی یکی از فنوتیپ‌های آشکار مرتبط با افزایش سن است. آلوپسی می‌تواند توسط عوامل متعددی از جمله افزایش سن ایجاد شود. آلوپسی مرتبط با افزایش سن با سکون و کوچک شدن فولیکول‌ها مرتبط است. فولیکول‌های مو (HFs) تحت چرخه‌های منظم رشد، انحطاط و بازسازی قرار می‌گیرند. سلول‌های بنیادی HF که در پاپیلای پوستی در پایه فولیکول و ناحیه برآمدگی یافت می‌شوند، مسئول تنظیم مرحله بازسازی هستند، که با افزایش سن کاهش فعالیت را نشان می‌دهد.
 بهبود محتوا و عملکرد miRNA اگزوزومی از طریق رویکردهای مهندسی زیستی
اگزوزوم‌های مشتق شده از MSC به دلیل پتانسیل درمانی و اثرات جانبی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. اندازه نانو و ترکیب لیپید و پروتئین سطح اگزوزوم‌ها آن‌ها را قادر می‌سازد تا به راحتی از رگ‌های کوچک و سایر بافت‌ها عبور کنند و درمان MSC را قادر می‌سازد بر محدودیت‌های خود غلبه کند. دستکاری محتوای MiRNA در اگزوزوم‌ها برای افزایش کاربردهای درمانی آینده بسیار مهم خواهد بود. در نتیجه، جداسازی، خالص‌سازی و دستکاری محموله اگزوزوم برای تسریع اثربخشی درمان مبتنی بر miRNA و بهینه‌سازی بازده آن ضروری است. محتوا و عملکرد miRNA های اگزوزومی ممکن است به نوع MSC، محیط، پروتئین‌های متصل شونده به RNA و عوامل دیگر مرتبط باشد. در حال حاضر، افزایش محتوای و عملکرد miRNA اگزوزومی را می‌توان از طریق راهبردهای مختلف، مانند پیش‌درمان هیپوکسی سلول‌های والدین، استفاده از ناقل‌های ویروس یا بیومواد به‌عنوان ناقل، دستکاری عوامل محیطی، و سایر روش‌های بارگذاری یا انتقال miRNA به واسطه فیزیکی یا انتقال به دست آورد. 
سلول‌های بنیادی مزانشیمی ناشی از هیپوکسی، miRNA های اگزوزوم محافظ زخم تولید می‌کنند
محیط هیپوکسیک یک وضعیت بسیار شایع در هنگام زخم‌های پوستی، التهاب و عفونت است. با این حال، هیپوکسی یک تنظیم کننده حیاتی بیان ژن در محیط زخم اولیه است. نشان داده شده است که MSC-Exos مشتق شده از پیش درمان هیپوکسی قادر به تنظیم کردن محتوای miRNA در اگزوزوم‌ها هستند و MSC-Exos برای بازسازی شکم پوست در یک محیط هیپوکسیک در مقایسه با MSC-Exos در یک محیط اکسیژن طبیعی موثرتر هستند.
بهبود محتوا و عملکرد miRNA با استفاده از ناقل ویروس یا بیومتریال به عنوان حامل
پیش درمانی MSC می‌تواند به طور مستقیم سطح miRNA ها را در ترشحات مشتق شده از MSC افزایش دهد. و فراتر از آن، انتقال سلول‌های بنیادی مزانشیمی با لنتی ویروس روش دیگری برای تنظیم کردن محتوای miRNA ها در ترشحات است. با این حال، ناقلان ویروس معمولاً دارای معایب جهش‌های بالقوه، سمیت و مشکلات تولید هستند. علاوه بر ناقل‌های ویروس معمولی، موادی مانند لیپوزوم ها و نانوذرات نیز وجود دارند که می‌توانند به عنوان حامل عمل کنند و سمیت کمتر و اثربخشی بیشتری داشته باشند.
روش‌های دیگر برای بهبود محتوای miRNA اگزوزوم‌ها
اگزوزوم‌ها حاوی یک ساختار دولایه غشای لیپیدی هستند که امکان ورود غیرفعال ترکیبات آبگریز از طریق جوجه کشی مستقیم را فراهم می‌کند. برای مثال، محققان از اتصال آبگریز برای بارگذاری داروی آبگریز کورکومین به اگزوزوم‌های لنفوم EL-4 موش از طریق جوجه کشی مستقیم برای درمان ضد التهابی و آنتی اکسیدانی بدون ایجاد آسیب به یکپارچگی غشای اگزوزوم‌ها استفاده کرد. با این حال، RNA به دلیل ماهیت آبدوست خود قادر به انتشار غیرفعال در غشای دولایه لیپیدی اگزوزوم آبگریز در طول انکوباسیون نیست.
در همین حال، هنوز نیاز به درک عمیق مکانیسم‌های بالقوه miRNA های اگزوزومی با منشأ MSC در درمان پوستی و انجام آزمایشات بالینی گسترده برای اطمینان از اثربخشی و ایمنی هر گونه مداخله درمانی، به ویژه در مورد کاربردهای موضعی وجود دارد. توسعه داروهای مبتنی بر مولکولی و حامل‌های مواد جدید فرصت‌های گسترده‌ای را برای درمان‌های موثرتر و دقیق‌تر پوست مبتنی بر miRNA اگزوزومی باز می‌کند. با این حال، در دسترس بودن هر عامل درمانی در بازار تا زمانی که مطالعات بالینی کامل نشود، به طور بالقوه خطرناک است. در نتیجه، miRNA های اگزوزومی MSC به عنوان تقویت کننده پوست عمل می‌کنند تا پیری پوست را به تاخیر بیندازند، بازسازی پوست را تقویت کنند و سلامت پوست را حفظ کنند و یک رویکرد درمانی جدید برای تشخیص آسیب و پیری پوست ارائه دهند.
پایان مطلب/.