به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، انسان‌ها در محیط‌هایی تکامل یافتند که دائماً آنها را در معرض میکروب‌های حیوانی، آب، خاک، هوا و گیاهی قرار می‌دادند که از نسل بیش از 3 میلیارد سال زندگی میکروبی که قبل از ظهور متا ارگانیسم‌ها بود، به وجود آمدند. بنابراین، انسان‌ها به عنوان متا ارگانیسم ها، اکوسیستم‌های تو در تو هستند که از سلول‌های انسانی در تعامل با تعداد مشابهی از سلول‌های میکروبی تشکیل شده است. برای بیش از 10000 سال، محیط انسانی ما به طور فزاینده‌ای از یک محیط ساخته شده انسانی (BE) تشکیل شده است که بیشتر در پناهگاه فیزیکی ساختمان‌ها مشهود است، اما از طریق محله‌ها، شهرها، و سیستم‌های زیرساختی که از قلمروهای وسیع عبور می‌کنند اتصال و تغییر شکل می‌دهد. واضح و آشکار است که همه موجودات زنده از ساده‌ترین موجودات جانوری و گیاهی گرفته تا انسان در ارتباط نزدیک با تعداد زیادی از میکروارگانیسم‌ها زندگی می‌کنند. همراه با ارگانیسم میزبان چند سلولی، این باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌های همزیست که روی و در بافت‌هایشان مستعمره می‌شوند و به اصطلاح میکروبیوم را تشکیل می‌دهند، یک جامعه عمدتاً مفید را در قالب یک متا ارگانیسم تشکیل می‌دهند. بسیاری از فرآیندهای زندگی، از جمله سلامتی و بیماری ارگانیسم به عنوان یک کل، تنها در زمینه این همکاری عملکردی بین ارگانیسم میزبان و میکروارگانیسم‌ها، به عنوان مثال در جذب مواد مغذی، عملکرد سیستم ایمنی یا فرآیندهای عصبی قابل درک است. با این حال، در دهه‌های اخیر، سبک زندگی در جوامع صنعتی منجر به کاهش تدریجی تنوع میکروبیوم انسان شده است و این امر به ایجاد بیماری‌های به اصطلاح محیطی، به عنوان مثال بیماری‌های التهابی روده، دیابت نوع 2 یا اختلالات نورودژنراتیو کمک کرده است. گروهی از دانشمندان درگیر در برنامه تحقیقاتی انسان و میکروبیوم در موسسه تحقیقات پیشرفته کانادا (CIFAR) در تورنتو، مقاله چشم‌اندازی را در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر کرده‌اند که بعد جدیدی را برای مطالعه پیشنهاد می‌کند. میکروبیوم انسانی و تغییر پارادایم در برنامه‌ریزی شهری و ساختمانی آنها در مورد تأثیر محیط به اصطلاح ساخته شده بر ترکیب و تنوع میکروبیوم به تحقیق پرداختند. آنها این فرضیه را مطرح کردند که بناهای مدرن بسته به ماهیت و درجه محافظت از محیط، تأثیر قابل توجهی بر استعمار میکروبی انسان دارند و این جنبه باید در معماری آینده از نظر ساختمان سالم و سازگار با میکروبیوم مورد توجه قرار گیرد.

ساختمان‌ها تماس با میکروارگانیسم‌های محیط را قطع می‌کنند

جستجوی انسان برای سرپناه و محافظت در برابر عناصر به قدمت خود بشر است، هزاران سال است که مردم در سرتاسر جهان انواع وسیعی از سکونت‌ها را تا معماری امروزی ایجاد و توسعه داده‌اند. در آینده نزدیک بیش از دو سوم جمعیت جهان در شهرها زندگی خواهند کرد. به طور کلی، سبک زندگی شهری، در ترکیب با بسیاری از عوامل دیگر، تضمین کرده است که امید به زندگی و کیفیت زندگی به طور قابل توجهی برای اکثریت بشریت بهبود یافته است. با این حال، ساختمان‌ها به‌عنوان چنین و پیروزی زندگی شهری با محافظت کم و بیش از مردم در برابر تماس با محیط میکروبی‌شان، اثرات منفی ایجاد کرده است. هنوز به سختی تخمین زده شده است. محققان دلیل اصلی این امر را در این واقعیت می‌دانند که زندگی مدرن ما در محیط‌های ساخته شده به طور فزاینده‌ای از تماس با انبوه میکروب‌های موجود در محیط طبیعی جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، خود ساختمان‌ها را باید به عنوان سیستم‌های آلی پیچیده در مفهوم جوامع میکروبی وابسته به هم در نظر گرفت که بر متا ارگانیسم انسانی نیز تأثیر دارند. روی هم رفته، این عوامل عواقب منفی دارد، به عنوان مثال با ایجاد طاقچه‌های جدید برای میزبان‌ها و ناقلان بیماری در ساختمان‌ها، تمرکز زباله‌ها و مواد سمی یا کاهش تهویه و ورود نور خورشید. همه اینها به نوبه خود بر میکروبیوم انسان به طرق مختلف تأثیر می‌گذارد: به‌عنوان مثال، محیط ساخته شده مخازن جدیدی از میکروب های مضر را ایجاد می‌کند که با انسان سازگار است، قرار گرفتن افراد در معرض میکروب‌های مفید را کاهش می‌دهد، یا رفتار انسان را تغییر می‌دهد تا از انتقال طبیعی و مفید جلوگیری کند. اگر سلامت انسان به عنوان وابسته به تنوع زیادی از میکروبیوم‌ها تعریف شود، باید بخش بزرگی از ساختمان‌های امروزی را از نظر ساخت و ساز و طراحی، مواد یا نوع استفاده برای سلامت در نظر گرفت  زیرا در مجموع، آنها به نظر می‌رسد که اثرات آن تنوع میکروبی را کاهش می‌دهد، که می‌تواند منجر به سلامت عمومی ضعیف‌تر سرنشینان شود.

معماری آینده باید نفوذپذیری را برای میکروارگانیسم‌ها بازگرداند

ساختمان‌ها از زمان اختراع خود اغلب ناخواسته مشکلات سلامتی ایجاد کرده‌اند، حتی اگر مردم همیشه سعی کرده‌اند آن‌ها را سالم‌تر و ایمن‌تر کنند. بنابراین مطالعه پیوندهای بین معماری و سلامتی به هیچ وجه جدید نیست و امروز یک سوال اساسی این است: چگونه می‌توان ساختمان‌ها را برای سلامت بهتر طراحی کرد و به گونه‌ای ساخت که یک میکروبیوم پیچیده و متنوع بتواند زنده بماند. با نگاهی به تأثیر ویژگی‌های ساختمان بر میکروبیوم انسان، ابعاد کاملاً جدید و مهمی به این مجموعه اضافه می‌کنیم. شیوه زندگی شهری ما این واقعیت را نادیده می‌گیرد که بدن طی هزاران سال با محیط و میکروب‌های خود سازگار شده است. تنها اگر این پیچیدگی چند ارگانیسمی را بپذیریم، به درک عمیقی از سلامت و در نتیجه درک بیماری‌های رایج دست خواهیم یافت. دیدگاه کاملا انقلابی موجودات زنده و میکروب‌ها به عنوان یک واحد عملکردی، مرزهای برنامه‌ریزی شهری را نیز تغییر خواهد داد. آینده ما دیدگاه های علمی و کاربردی نوآورانه‌ای را برای توسعه معماری سازگار با میکروبیوم در آینده ارائه می دهیم که یک بار دیگر امکان تماس طبیعی و سالم انسان با میکروارگانیسم‌ها را در محیط ساخته شده فراهم می‌کند. لازمه این امر این است که در آینده، ساختمان‌ها با هدف اضافی قرار گرفتن در معرض دوز و کنترل شده افراد در معرض میکروارگانیسم‌ها به طور خاص توسعه می‌یابند  و دیگر آنها را به طور انحصاری به عنوان مانعی برای دفع تأثیرات محیطی نگاه نمی‌کنند. به گفته محققان، یکی از اهداف می‌تواند برنامه‌ریزی و ساخت محیط ساخته شده در آینده به گونه‌ای باشد که تمرکز بر جداسازی کامل از محیط طبیعی و میکروبی‌نباشد. برعکس: ساختمان‌ها را می‌توان دوباره به روی طبیعت باز کرد و طبیعت دوستانه‌تر کرد. این را می‌توان به عنوان مثال با استفاده از مصالح ساختمانی کمتر سمی و ایجاد نفوذپذیری ساختاری بیشتر در برابر تأثیرات خارجی، به ویژه میکروبی، به دست آورد. با این چشم انداز، ما اساساً دیدگاه خود را نسبت به میکروبیوم انسانی گسترش می‌دهیم و ارتباط مستقیمی با محیط ساخته شده از طریق برنامه‌ریزی شهری مدرن ایجاد می‌کنیم. این منجر به رویکردهای جدید و جذابی می‌شود که با معماری و ساخت و ساز سازگار با میکروبیوم سروکار دارند و ممکن است در آینده چنین شوند.

پایان مطلب./