به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، کاندیدا اوریس(Candida auris)، گونه‌ای قارچ است که به‌صورت مخمر رشد می‌یابد. کاندیدا اوریس یکی از معدود گونه‌هایی از سرده کاندیدا است که باعث کاندیدیاز در انسان می‌شود. کاندیدیاز بیشتر به‌صورت عفونت بیمارستانی و در بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، دیده می‌شود. کاندیدا اوریس ممکن است سبب بروز کاندیدیاز تهاجمی (گسترش قارچ در خون) شود که در آن جریان خون، سیستم عصبی مرکزی و اندام‌های داخلی دچار عفونت قارچی می‌شوند. به دلیل مقاومت دارویی متعدد، کاندیدا اوریس توجه گسترده‌ای را به خود جلب کرده‌ است. درمان آن نیز فرایندی پیچیده‌ است زیرا به سادگی با سایر گونه‌های کاندیدا اشتباه گرفته می‌شود. حال در مطالعه‌ای که اخیراً در نشریه میکروارگانیسم منتشر شده است، محققان شواهد موجود در مورد کاندیدا اوریس، یک مخمر مقاوم به چند داروی نوظهور را مورد بحث قرار می‌دهند.

 کاندیدا اوریس چیست؟

در 25 اکتبر 2022، سازمان بهداشت جهانی (WHO) فهرستی از نوزده پاتوژن قارچی اولویت دار را منتشر کرد که تهدیدات بالینی قابل توجهی برای شهروندان جهانی به همراه دارند. کاندیدا اوریس، یک گونه کاندیدا مقاوم به چند دارو، به عنوان یک قارچ اولویت بحرانی طبقه بندی شده است. در حال حاضر، چندین سویه  کاندیدا اوریس مقاوم به چند دارو در سراسر جهان شناسایی شده است، بنابراین بر نیاز فوری به عوامل پیشگیری و درمانی جدید و موثر برای محافظت از جمعیت جهانی در برابر این پاتوژن تاکید می‌کند. کاندیدا اوریس متعلق به خانواده Metschnikowiaceae از راسته ساکارومیستال‌ها است و برای اولین بار از کانال گوش یک بیمار 70 ساله ژاپنی که در بیمارستان بستری شده بود در سال 2009 جدا شد. بین سال‌های 2004 تا 2015، در مجموع 15271 ایزوله کاندیدا جمع آوری و به عنوان  کاندیدا اوریس شناسایی شدند. بسیاری از بیمارستان‌ها در هند، آفریقای جنوبی و کشورهای اروپایی شیوع  کاندیدا اوریس را تجربه کرده‌اند. عفونت  کاندیدا اوریس با میزان مرگ و میر بالا، به ویژه در میان بیماران دچار نقص ایمنی همراه است. تشخیص عفونت  کاندیدا اوریس به دلیل عدم وجود ویژگی‌های مشخصه خاص این پاتوژن قارچی دشوار است. بر خلاف سایر گونه‌های کاندیدا،  کاندیدا اوریس مجرای گوارشی یا سطوح مخاطی را کلونیزه نمی‌کند. در عوض، کاندیدا اوریس میل به پوست دارد، جایی که می‌تواند برای دوره‌های طولانی باقی بماند. در برخی موارد نادر،  کاندیدا اوریس در خون، نوک کاتتر و عفونت‌های داخل شکمی یافت شده است.

منشاء و تکامل  کاندیدا اوریس

از آنجایی که موارد  کاندیدا اوریس در سطح جهانی افزایش یافته است، بسیار مهم است که بدانیم آیا این گونه قارچی از یک مکان منشاء گرفته و سپس در سطح جهانی گسترش یافته است یا به طور مستقل در کشورهای مختلف منشاء گرفته است. تجزیه و تحلیل اپیدمیولوژیک، در ترکیب با تجزیه و تحلیل پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNP) و توالی‌یابی کل ژنوم (WGS)، نشان می‌دهد که جمعیت‌های کلونال ژنتیکی مجزای  کاندیدا اوریس به طور مستقل و به طور همزمان در مناطق جغرافیایی مختلف پدیدار شده‌اند. کلادهای متمایز متعددی از  کاندیدا اوریس شناسایی شده‌اند که ده‌ها تا صدها هزار SNP با یکدیگر متفاوت هستند. هر کلاد ویژگی‌های میکروبیولوژیکی و بالینی منحصر به فرد و متمایز را ارائه می‌دهد. کلاد‌های I، III و IV عمدتاً با عفونت‌های تهاجمی و شیوع بیماری‌های بیمارستانی مرتبط هستند. تحقیقات بیشتری برای درک بیماری‌زایی اخیر کاندیدا اوریس مورد نیاز است. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که حدت یک گونه وابسته به عوامل بیماری زایی متعددی است که باید همزمان در سطح جهانی ظاهر شوند. تغییرات آب و هوا، به ویژه آب و هوای گرم تر، ممکن است در انتقال  کاندیدا اوریس کمک کرده باشد. این فرضیه نشان می‌دهد که تحمل و تحمل حرارتی قابل‌توجه این قارچ ممکن است از سویه‌ای غیر بیماری‌زا که در مناطق با شوری بالا یافت می‌شود، نشات گرفته باشد. به دلیل سازگاری تکاملی، این سویه می تواند بر سد حرارتی پستانداران غلبه کند و باعث عفونت شود.

تشخیص

عفونت کاندیدا می‌تواند بدون علامت، سطحی یا تهاجمی باشد. عفونت  کاندیدا اوریس از طریق تماس مانند تماس پوست به پوست با فرد آلوده منتقل می‌شود. به طور معمول، عفونت کاندیدا اوریس از طریق تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی شناسایی می‌شود. با این حال، ثابت شده است که این روش دشوار و غیر قابل اعتماد است. به طور خاص، تشخیص دقیق  کاندیدا اوریس به دلیل شباهت‌های فنوتیپی آن با گونه‌های دیگر، مانند C. duobushaemulonii، C. haemulonii، C. famata و C. lusitaniae دشوار است. آزمایش‌های بیوشیمیایی موجود تجاری کنونی نمی‌توانند همه سویه‌های  کاندیدا اوریس را شناسایی کنند. از روش‌های دیگر، مانند روش‌های مولکولی مانند واکنش زنجیره‌ای پلیمراز بی‌درنگ (PCR) تقویت هم دما با واسطه حلقه (LAMP) و طیف‌سنجی جرمی دفعی/یونیزاسیون لیزری به کمک ماتریس (MALDI-TOF) برای تشخیص کاندیدا اوریس استفاده می‌شود.

درمان عفونت  کاندیدا اوریس

تا به امروز، یک درمان موثر برای عفونت کاندیدا اوریس در دسترس نیست، که عمدتا به دلیل عدم وجود یک هدف مولکولی است. سویه‌های مختلف کاندیدا اوریس درجات مختلفی از مقاومت در برابر عوامل ضد قارچی از جمله آزول‌ها، آمفوتریسین B و اکینوکاندین‌ها را نشان می‌دهند. طبق توصیه‌های فعلی، تک‌تراپی با اکینوکاندین خط اول درمان قبل از نتایج تست حساسیت برای کاندیدیازیس مهاجم و کاندیدمی است. هم بزرگسالان و هم کودکان را می‌توان با کاسپوفنگین و میکافونگین درمان کرد، در حالی که آنیدولافونگین فقط برای بزرگسالان توصیه می‌شود. بیمارانی که به درمان‌های خط اول و دوم پاسخ نمی‌دهند، متعاقباً با آمفوتریسین B لیپوزومی درمان می‌شوند. اخیراً، درمان ترکیبی شامل آزول‌ها با اکینوکاندین‌ها، کاسپوفانگین با پوزاکونازول، یا پلین‌ها با 5-فلوسیتوزین در برابر سویه‌های مقاوم به پان کاندیدا اوریسیس موثر نشان داده شده است. اگرچه کلاد II بالاترین حساسیت را به فلوکونازول نشان می‌دهد، جدایه‌های کلاد  I از هند، بریتانیا و پاکستان بیشترین مقاومت را در برابر فلوکونازول نشان داده‌اند و به دنبال آن آمفوتریسین B قرار دارند. کلاد‌های IV و III در برابر اکینوکاندین‌ها مقاومت نشان می‌دهند. مقاومت ضد قارچی  کاندیدا اوریس یک نگرانی قابل توجه برای سلامت عمومی است. از نظر مکانیکی، این مقاومت با تغییر اهداف دارویی، فعال شدن مسیرهای پاسخ استرس سلولی و افزایش فعالیت پمپ خروجی همراه است. جهش در ژن‌های مربوط به ETS 2 (ERG2)، ERG3، ERG6، ERG11 و FKS1 نیز به مقاومت ضد قارچی کاندیدا اوریس کمک می‌کند.( جهش در ژن ERG11  منجر به کاهش تمایل آزول‌ها به محصول پروتئینی این ژن و درنتیجه ایجاد مقاومت به دارو در جدایه‌های کاندیدا اوریس می­‌شود.)

پایان مطلب./