به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سکته مغزی به عنوان دومین علت اصلی مرگ و ناتوانی در سراسر جهان ظاهر شده است، اما متاسفانه، گزینه‌های درمانی محدودی وجود دارد. اگرچه ترومبولیز و ترومبکتومی گزینه‌های درمانی امیدوارکننده‌ای در مرحله حاد سکته مغزی هستند، اما به دلیل عدم دسترسی و توانایی عملکرد در کشورهای کم درآمد تا متوسط، تنها به تعداد محدودی از بیماران پاسخ می‌دهد. سلول درمانی یک رویکرد درمانی امیدوارکننده برای سکته مغزی و سایر بیماری‌ها است. با این حال، مکانیسم عملکرد آنها هنوز ناشناخته است. در همین راستا نتایج اولیه حاصل از اولین آزمایش روی انسان که حدود 20 سال در حال انجام بوده است، نشان می‌دهد که پیوند سلول‌های بنیادی عصبی بی خطر است و عملکرد حرکتی را با شروع یک ماه پس از درمان در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن بهبود می‌بخشد. تقریباً همه بیماران مقداری بهبود را در نتیجه اثربخشی اولیه تغییر در نمره کل حرکتی فوگل مایر مشاهده کردند. در 12 ماهگی، 8 بیمار از 12 بیمار بهبودی ≥ 10 امتیازی داشتند - که از نظر بالینی معنی دار در نظر گرفته می‌شد - و سه بیمار دیگر زودتر به این آستانه رسیدند. بیماران در 1 ماه بهبود یافتند، در 3 ماه افزایش یافتند، در 6 ماهگی پایدار بودند، و سپس چیزی را دیدیم که در هیچ یک از آزمایش‌های قبلی که در بیماران پیوند انجام داده‌ایم هرگز ندیده بودیم - و آن افزایش بهبودی بین 6 تا 12 ماه، به طور میانگین 11.8 [نقطه] بهبود (از 9.3 امتیاز در 6 ماه) بود. این یافته‌ها در 4 می در نشست سالانه انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکا (AANS) 2024 ارائه شد.

سکته مغزی ایسکمیک

سکته مغزی ایسکمیک با از دست دادن ناگهانی گردش خون در ناحیه‌ای از مغز مشخص می‌شود که منجر به از دست دادن عملکرد عصبی مربوطه می‌شود. سکته مغزی ایسکمیک حاد در اثر انسداد ترومبوتیک یا آمبولیک شریان مغزی ایجاد می‌شود و شایع‌تر از سکته هموراژیک است که درنهایت انسداد و تنگی شریان‌های مغزی و پیش مغزی منجر به انفارکتوس مغزی می‌شود. علائم و نشانه‌های رایج سکته مغزی شامل موارد زیر است: شروع ناگهانی همی پارزی، مونوپارزی یا (به ندرت) کوادری پارزی، نقص‌های نیمه حسی،  از دست دادن بینایی تک چشمی یا دو چشمی. کمبود میدان بینایی، دوبینی، دیزآرتری، افتادگی صورت، آتاکسی، سرگیجه (به ندرت در انزوا)، نیستاگموس، آفازی، کاهش ناگهانی سطح هوشیاری.

گزینه‌های درمانی محدود

به جز تحریک عصب واگ (VNS) با توانبخشی فشرده، که در سال 2021 تاییدیه سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) را دریافت کرد، در حال حاضر هیچ درمانی برای بازگرداندن از دست دادن عملکرد در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن وجود ندارد. اشتاینبرگ و همکارانش 24 سال پیش محصولی از سلول‌های بنیادی عصبی مشتق از جنین انسان (سلول‌های (NR1  تولید کردند. داده‌های پیش بالینی در مدل‌های مختلف از آزمایشگاه آنها و دیگران نشان داده اند که پیوند سلول‌های بنیادی می‌تواند بهبود سکته مغزی را افزایش دهد. بیست سال بعد، FDA برای مطالعه فاز 1/2a فعلی در انسان چراغ سبز نشان داد.

شیوه سلول درمانی

18 بیمار 18 تا 75 ساله بودند و 6 ماه تا 5 سال از سکته مغزی میانی زیر قشر ایسکمیک خارج شده بودند. آنها امتیاز رنکین اصلاح شده 3-4 و نقص حرکتی پایدار داشتند و دوره توانبخشی را پشت سر گذاشته بودند. بیماران با ضایعه سکته مغزی کمتر از 1 سانتی متر مکعب یا > 100 سانتی متر مکعب در MRI از مطالعه خارج شدند. سلول‌های بنیادی NR1 در حالی که بیماران بیدار بودند به صورت استریوتاکتیک به ناحیه اطراف انفارکتوس زیر قشری تزریق شدند. درمان با برچسب باز، افزایش دوز (2.5، 5، 10، و 20 میلیون سلول) شامل سرکوب سیستم ایمنی تاکرولیموس به مدت 8 هفته بود. لازم به دکر است برای بیماران فیزیوتراپی تشویق شد اما لازم نبود. استاینبرگ گفت که بیمار نهایی در ماه می 2024 پیوند خواهد شد.

نتایج بیماران بعد از دریافت سلول

میانگین امتیاز بیماران در ارزیابی حرکتی فوگل مایر (FMA) در 12 ماه 4.5 امتیاز افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار بود. امتیاز FMA اندام فوقانی نیز به طور قابل توجهی افزایش یافته است، به طور متوسط 7.3 امتیازشده بود. استینبرگ گفت: «این بهتر از آزمایش تحریک عصب واگ است که به طور میانگین در 90 روز 5.8 امتیاز نشان داد و وضعیت بیماران ما بدتر بود. "امتیاز اندام فوقانی حرکتی Fugl-Meyer 20 تا 50 برای ورود به آزمایش عصب واگ بود. این بدان معناست که تنها پنج بیمار ما شامل این طرح می‌شوند." همچنین با استفاده از سلول‌های بنیادی درمانی در سرعت راه رفتن 10 متری و مشارکت در فعالیت‌های روزمره زندگی که با شاخص بارتل اندازه گیری شد، دستاوردهای قابل توجهی مشاهده شد. به گفته اشتاینبرگ، در کمال تعجب، هیچ ارتباطی بین پاسخ بالینی و دوز، سن، جنس، زمان سکته تا پیوند یا حجم سکته وجود نداشت. وی گفت که پیگیری‌های بیشتری برای تایید این نتایج و بررسی مکانیسم‌های بهبودی انجام خواهد شد. یک مطالعه آینده نگر، چند مرکزی دوسوکور فاز 2b نیز در حال برنامه ریزی است.

تئوری مدارهای بیکار

استاینبرگ به Medscape Medical News گفت، در صورت تایید نتایج کسب شده، باید قاطعانه عنوان کنم که یافته‌ها "بسیار بسیار مهم" هستند، زیرا تا همین اواخر، اعتقاد بر این بود که پس از 6 ماه هیچ بهبودی وجود ندارد زیرا مدارهای بیمار مرده است. به نظر می‌رسد این مطالعه با آن تناقض دارد. استاینبرگ گفت: «بنابراین، این یک تغییر پارادایم بود و ما این را در برخی مطالعات دیگر که به مغز تزریق می‌کردند نشان داده‌ایم. "من معتقدم مدارها بیکار هستند و تئوری من این است که آنها توسط التهاب مزمن سرکوب می‌شوند و به نوعی قرار دادن سلول‌ها در داخل آنها - شاید سوزن تزیرق هم در تحریک اولیه آنها نقش داشته باشد - مدارها را آزاد می‌کند تا بتوانند کار کنند و باعث بهبودی  عملکرد فرد بیمار شوند. شما برای زنده ماندن طولانی مدت به سلول‌ها نیاز ندارید. آنها فقط باید فاکتورهای خود را آزاد کنند [و] این سیستم را تحریک کنند. آنها مدارها را صدا می‎کنند و اکنون مدارها دوباره کار می‎‌کنند. ممکن است ترکیب آن با یک عمل فیزیکی بسیار مهم باشد.

عوارض جانبی در بیماران

عوارض جانبی در بین 17 بیمار پیوند شده تاکنون شامل درد برشی یا سردرد در اکثر بیماران، تهوع، خستگی، بدتر شدن گذرا گفتار در سه بیمار و هیگروم ساب دورال مزمن بدون علامت در دو بیمار بود. اشتاینبرگ گفت که وقایع بسیار جزئی بودند، همه خود به خود برطرف شدند، هیچکدام به سلول‌ها مربوط نبودند و همه مربوط به روش جراحی بودند. هیچ عارضه جانبی شدیدی که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد در سال اول رخ نداد.

خوش بینی محتاطانه

دکتر جاناتان راسین، استادیار جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، پاسادنا، در مورد یافته‌های Medscape Medical News، در مورد تفسیر نتایج این مطالعه محتاط بود. او گفت: «این نوع آزمایش محوری برای اولین سلول‌های بنیادی در انسان برای سکته مغزی، حجم زیادی از کار را نشان می‌دهد، اما من فکر نمی‌کنم تا زمانی که این کار انجام نشده، بتوانیم نتیجه‌گیری زیادی داشته باشیم. از نظر تحرک احتمالی بهتر اندام فوقانی با درمان با سلول‌های بنیادی نسبت به کارآزمایی VNS، راسین گفت که آزمایشات ایمنی فاز 1 اغلب بیمارانی را ثبت می‌کنند که کمترین ضرر را دارند. او گفت: «آنها قرار است یک بیمار دیگر را به کارآزمایی اضافه کنند و سپس باید تجزیه و تحلیل نهایی، نتیجه را به ما ارائه دهند. "هر چند من هیجان زده هستم. اما با احتیاط هیجان زده هستم."

این مطالعه با کمک های مالی موسسه ملی سلامت/موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی و موسسه پزشکی احیا کننده کالیفرنیا حمایت شد.

پایان مطلب/.