تاریخ انتشار: پنجشنبه 10 خرداد 1403
اهمیت ریتمیک بودن سیستم ایمنی برای رشد تومور
یادداشت

  اهمیت ریتمیک بودن سیستم ایمنی برای رشد تومور

دانشمندان دریافتند که مشخصات ایمنی تومورها بسته به زمان انجام بیوپسی در طول روز به طور قابل توجهی متفاوت است.
امتیاز: Article Rating

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دانشمندان با بررسی تعدیل‌های ایمنی تومورها در طول روز، تأثیر آن‌ها را بر تشخیص و مدیریت بیماران نشان دادند. در حال حاضر امیدوارکننده‌ترین درمان‌های ضد تومور، ایمنی درمانی است که هدف آن تقویت عملکرد سیستم ایمنی بدن بیماران برای مبارزه با سرطان است. با این حال، در حالی که این درمان‌ها در برخی موارد بسیار موثر هستند، موفقیت آنها گاهی ناامید کننده است. در مطالعات قبلی، تیمی از دانشگاه ژنو (UNIGE) و دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ (LMU) اهمیت ریتمیک بودن سیستم ایمنی برای رشد تومور را کشف کردند. همین دانشمندان اکنون نشان داده‌اند که مشخصات ایمنی تومورها بسته به زمان انجام بیوپسی در طول روز به طور قابل توجهی متفاوت است. این تغییرات در طول زمان ممکن است منجر به تشخیص اشتباه و تجویز درمان های نامناسب شود. علاوه بر این، برخی از اهداف درمانی که قبلا نادیده گرفته شده بودند، می‌توانند در مبارزه با این بیماری کلیدی باشند. این نتایج می‌تواند پیامدهای عمده‌ای برای سازماندهی مراقبت های بالینی و تحقیقات در مورد داروهای جدید داشته باشد. در سال 2022، تیم تحقیقاتی به رهبری کریستوف شایرمن، استاد تمام بخش پاتولوژی و ایمونولوژی و در مرکز تحقیقات التهاب در دانشکده پزشکی UNIGE و دانشگاه مونیخ، یک پدیده غیرمنتظره را با عنوان رشد و شدت تومورها مشاهده کردند که با ریتم شبانه‌روزی سلول‌های ایمنی مرتبط هستند. برای انجام این کار، دانشمندان به گروهی از موش‌ها سلول‌های تومور ملانوما را تزریق کردند، سپس تومور حاصل را در ساعات مختلف روز، دو هفته بعد، برداشت کردند. بسته به زمان روز و در نتیجه فعالیت ایمنی حیوان، تعداد سلول‌های ایمنی و همچنین نوع سلول‌ها و ویژگی‌های آن‌ها به طور قابل توجهی متفاوت است. این می تواند پیامدهای مهمی در تنظیمات بالینی داشته باشد. در بیمارستان، بیماران برای شناسایی تومور و ویژگی‌های ایمنی آن تحت بیوپسی قرار می‌گیرند. درمان‌ها و به‌ویژه ایمنی‌درمانی‌ها، سپس بر اساس این معاینه تصمیم‌گیری می‌شوند. اکنون، بسته به زمان بیوپسی، تعداد سلول‌های ایمنی نفوذ یافته ممکن است بسیار زیاد باشد و تومور به عنوان «گرم» یا بسیار طبقه‌بندی شود. تعدادکم سلول ایمنی(سرد)، حتی اگر همان تومور باشد، انجام بیوپسی در زمان نامناسب می تواند منجر به تشخیص اشتباه شود.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی در حال حاضر یکی از مؤثرترین روش‌ها برای کنترل تومورها و در برخی موارد، درمان بیماران است. امیدوارکننده‌ترین مداخلات شامل تزریق سلول‌های T گیرنده آنتی‌ژن کایمریک (CAR) یا مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی (همچنین به عنوان مسدودکننده‌های ایست بازرسی ایمنی شناخته می‌شوند). سلول درمانی شامل تجویز سلول‌های T به بیمار است که به طور ژنتیکی برای تشخیص سلول‌های تومور مهندسی شده اند. به عنوان مثال، تجویز آنتی‌بادی ضد مرگ سلولی 1 (PD-1) مولکول‌های سرکوبگر را در سطح سلول‌های T مهار می‌کند و در نتیجه آنها را فعال می‌کند. اخیراً ثابت شده است که ایمنی ضد تومور وابسته به زمان است. به طور خاص، سلول‌های دندریتیک در کنترل تومورهای پیوند شده به موش‌ها در زمان‌های خاص از روز مؤثرتر هستند. 24 ساعت کنترل در زمان‌های مشخصی از روز علاوه بر ویژگی‌های معمول، فنوتیپ سلول‌های ایمنی نیز در طول روز بسته می‌شود، به طوری که تحریک در یک زمان خاص از روز نتایج متفاوتی را در پاسخ‌های ایمنی مرتبط به همراه دارد. این به واکنش‌های وابسته به زمان روز به واکسن‌ها در موش‌ها و انسان‌ها مرتبط است. و اخیراً به واکسیناسیون‌های ضد تومور نیز گسترش یافته است. چالش، ناشناخته است که آیا ریتم های شبانه روزی توزیع و فنوتیپ سلول های ایمنی را در تومورها تنظیم می‌کند یا خیر. با توجه به اینکه سیستم ایمنی تحت کنترل شبانه‌روزی است، به نظر می‌رسد مهم است که ارتباط احتمالی ریتم شبانه‌روزی را در زمینه ایمونوتراپی تعریف کنیم. در اینجا، محققان تعیین می کنند که آیا ریزمحیط تومور (TME) خود نوسانات شبانه روزی را نشان می‌دهد یا خیر. همچنین نشان می‌دهند که لکوسیت‌های نفوذکننده تومور (TILs) نوسانات شبانه‌روزی را هم در تعداد و هم در فنوتیپ از خود نشان می‌دهند، که می‌توان با تجویز زمان‌بندی‌شده سلول‌های CAR T یا ICB از آنها به‌صورت درمانی استفاده کرد.

فرآیند نظارت بر ایمنی

فرآیند نظارت بر ایمنی سرطان مکانیسمی برای سرکوب تومور است که می‌تواند میزبان را در طول عمر خود از ابتلا به سرطان محافظت کند. با این حال، ناشناخته است که آیا اثربخشی نظارت بر ایمنی سرطان در طول یک روز در نوسان است یا خیر. محققان نشان داند که زمان اولیه پیوند تومور، اندازه تومور متعاقب آن را در مدل‌های سرطان موش دیکته می‌کند. با استفاده از موش‌های دارای نقص ایمنی و همچنین موش‌هایی که فاقد عملکردهای شبانه‌روزی مختص دودمان هستند، نشان داده شد که سلول‌های دندریتیک (DCs) و سلول‌های CD8+ عملکردهای ضد توموری شبانه‌روزی را اعمال می‌کنند که حجم ملانوما را کنترل می‌کنند. به طور خاص، محققان دریافتند که عملکرد ریتمیک DCها به غدد لنفاوی تخلیه‌کننده تومور، پاسخ شبانه روزی سلول‌های CD8+ T خاص آنتی‌ژن تومور را کنترل می‌کند که به بیان شبانه روزی مولکول CD80 کمک کننده وابسته است. در نتیجه، ایمونوتراپی سرطان زمانی موثرتر است که با عملکردهای DC همگام شود، نتایج شبانه‌روزی را در موش و انسان نشان می‌دهد. این داده ها نشان داد که ریتم شبانه‌روزی اجزای ایمنی ضد تومور نه تنها برای کنترل اندازه تومور حیاتی است، بلکه می‌تواند از نظر درمانی نیز اهمیت داشته باشد.

نگاهی دقیق‌تر به زمان بندی ایمونوتراپی‌ها

برای نزدیک شدن هرچه بیشتر به واقعیت بالینی، دانشمندان دو درمان تایید شده و پرکاربرد را برای گروه موش‌های خود، اجرا کردند: سلول‌های CAR-T (که به‌طور سفارشی برای شناسایی و هدف قرار دادن پروتئین‌های خاص سلول‌های توموری که با آنها مبارزه می‌کنند) و مسدود کردن ایست بازرسی ایمنی، که ترمزهای طبیعی سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند تا فعالیت آن را در برابر تومورها افزایش دهد. این درمان‌ها که در زمان نامناسب تجویز شدند، هیچ تاثیری نداشتند. در زمان مناسب، بار تومور به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. در واقع، بسته به مدولاسیون عناصر مولکولی مورد استفاده برای تولید این درمان‌ها، زمان تجویز آنها بسیار مهم می‌شود. در زمان مناسب، سلول‌هایی که باید با آنها مبارزه کرد، بلافاصله شناسایی می شوند. در زمان نامناسب، مولکول‌های هدف بیان کمتری نشان می‌دهند و دارو هیچ تاثیری نخواهد داشت.

تطبیق برنامه و درمان‌ها

این مطالعات، که بر روی موش‌ها انجام شده است، با بررسی میزان بقای بیماران پس از ایمونوتراپی تایید می‌شود. درمان صبحگاهی در اوج فعال‌شدن سیستم ایمنی در انسان، به‌طور سیستماتیک با نرخ بقای بهتر همراه است. مطالعاتی برای ارزیابی تأثیر تغییر زمان معاینه و درمان بر بیماران برنامه‌ریزی شده است. پروژه‌های دیگر به اهداف دارویی بالقوه ای که تاکنون دست کم گرفته شده اند، توجه خواهند کرد. علاوه بر این، این اکتشافات در مورد ریتم های ایمنی پیامدهای گسترده تری نیز دارند: از نقطه نظر پزشکی شخصی، از یک سو، انطباق رویکردهای درمانی با مشخصات زمانی بیماران (بین 10 تا 20 درصد افراد دارای ریتم بیولوژیکی هستند. که با جمعیت عمومی همگام نیست.

پایان مطلب./

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه