به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، مولتیپل میلوما، دومین سرطان شایع خون، به سرعت در حال تغییر است و بیماران تازه تشخیص داده شده به طور فزاینده‌ای با ترکیب دارویی چهار بخشی که شامل یک عامل ایمونوتراپی جدید است، درمان می‌شوند. در طول دهه گذشته، گزینه‌ها از درمان‌های ترکیبی دوگانه، سه‌گانه تا چهارگانه تکامل یافته‌اند. این گزینه‌های جدید چه معنایی برای بیماران دارند و درمان در آینده چگونه تغییر خواهد کرد؟ سی اولا لندگرن،  PHD و MD به این سؤالات و موارد دیگر در 3 ژوئن در نشست سالانه 2024 انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) پاسخ خواهد داد. از او برای بحث در مورد مطالعات جدید در مورد درمان‌های ترکیبی و ارائه دیدگاه خود در این زمینه برای مخاطبان دانشمندان و پزشکان پرسیده شد. لاندگرن، رئیس بخش میلوما و مدیر مؤسسه تحقیقاتی میلوما در مرکز جامع سرطان سیلوستر، بخشی از دانشکده پزشکی دانشگاه میامی میلر، گفت: "این‌ها پیشرفت‌های بزرگی برای بیماران هستند و پاسخ‌های عمیقی را ارائه می‌دهند." در ادامه نکات برجسته یک جلسه پرسش و پاسخ با او با تمرکز بر این جلسه ASCO با عنوان هرچه بیشتر، بهتر، درمان چهارگانه در میلوم تازه تشخیص داده شده آمده است.

درمان چهارگانه در شرایط مولتیپل میلوم تازه تشخیص داده شده چیست؟

درمان چهارگانه به این معنی است که شما معمولاً یک داروی آنتی بادی مونوکلونال، که در حال حاضر به معنی آنتی بادی هدفمند CD38 است، به ستون اصلی داروهای مولکولی کوچک که به طور استاندارد برای درمان بیماران استفاده می‌شود، اضافه کنید. ستون اصلی معمولاً از یک مهارکننده پروتئازوم تشکیل شده است که دستگاه تخریب پروتئین سلول را هدف قرار می‌دهد. یک داروی تعدیل کننده ایمنی؛ و یک استروئید آنتی بادی‌های مونوکلونال هدفمند CD38، ایمونوتراپی‌هایی هستند که برای شناسایی سلول‌های میلوما با اتصال به پروتئین سطح سلولی (CD38) بیان شده بر روی آن‌ها طراحی شده‌اند.

سه مطالعه ارائه شده در ASCO و همچنین مطالعات قبلی برجسته خواهد شد. تمرکز آن‌ها چیست؟

این مطالعات در حال آزمایش این فرضیه هستند که افزودن یک آنتی بادی پاسخ‌های عمیق‌تری را در بیماران بیشتر و مدت طولانی‌تری از مزایای بالینی بدون پیشرفت و بقای کلی ارائه می‌دهد. پیامدها این است که بیماران می‌توانند بدون بازگشت بیماری بیشتر عمر کنند و در کل عمر طولانی تری داشته باشند.

چگونه درمان چهارگانه ممکن است درمان را در دراز مدت تغییر دهد؟

این می‌تواند پیامدهای اضافی فراتر از نتایج بالینی داشته باشد و بر نحوه استفاده ما از سایر درمان‌ها تأثیر بگذارد. مردم به این فکر کرده‌اند که اگر قبلاً این چهار دارو را تحویل داده‌اید و بیماری قابل تشخیصی وجود ندارد، آیا نیازی به پیوند بیماران دارید؟ این یک سوال بالینی بسیار مرتبط است. من فکر می‌کنم که بسیاری از بیماران احتمالاً نیازی به پیوند ندارند. مطالعات در حال انجام در حال بررسی آن و سایر سوالات مرتبط است. ما در حال حاضر می‌بینیم که ایمونوتراپی‌ها می‌توانند شکاف بین بیماران جوان تر و بیماران مسن تر را کاهش دهند، که ممکن است درمان‌های گذشته را که معمولاً نمایه عوارض جانبی شدیدتری داشتند، تحمل نکرده باشند. به طور کلی، ایمونوتراپی‌ها هم موثر و هم قابل تحمل هستند. در آینده، محققان همچنین در حال ارزیابی نحوه ترکیب آنتی‌بادی‌های مونوکلونال جدیدتر دو اختصاصی هستند که پروتئین‌های سطح سلولی مانند BCMA، GPRC5D و FcRH5 را هدف قرار می‌دهند.

کاهش بالقوه نیاز به پیوند مغز استخوان و سلول‌های بنیادی

آزمایش‌های بالینی زیادی برای بررسی این موضوع وجود دارد، و ما یکی از آن کارآزمایی‌ها را در دانشگاه میامی، یعنی کارآزمایی ADVANCE، رهبری می‌کنیم. همچنین ممکن است در آینده برخی از بیماران به جای پیوند، درمان با سلول T CAR را انجام دهند. و ما به تازگی در حال افتتاح یک مطالعه جدید با استفاده از مدت زمان ثابت آنتی بادی‌های مونوکلونال دو گونه‎‌ای به جای پیوند هستیم. این‌ها سوالاتی هستند که اکنون مطرح می‌شوند. همه بیمارانی که ممکن است سودمند باشند در حال حاضر با داروهای جدیدتر درمان نمی‌شوند. عوامل کلیدی دسترسی به داروهای جدیدتر و همچنین سنت‌های درمانی است. به عنوان مثال، همه داروها در همه کشورهای خارج از ایالات متحده در دسترس نیستند، و در داخل ایالات متحده برخی از پزشکان زودهنگام اتخاذ می‌کنند در حالی که برخی دیگر در به روز رسانی استراتژی‌های درمانی کندتر هستند. متخصصان میلوما که تعداد زیادی از بیماران را معالجه می‌کنند، ممکن است در مقایسه با پزشکان عمومی‌تر هماتولوژی/انکولوژی که هر سال تنها تعداد معدودی از بیماران جدید مولتیپل میلوما را درمان می‌کنند، در اجرای استراتژی‌های جدیدتر زودتر احساس راحتی کنند. ما با بسیاری از پزشکان عمومی هماتولوژی/انکولوژی همکاری می‌کنیم و خوشحالیم که تجربیات و استراتژی‌های خود را به اشتراک می‌گذاریم. همه چیز در مورد کار تیمی‌برای کمک به بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما است.

آینده پزشکی دقیق، درمان چهارگانه و‌اندازه گیری‌های جدید برای تشخیص تعداد کمی از سلول‌های تومور

اکنون می‌توانیم سلول‌های تومور بیمار را با آزمایش‌های حساس برای حداقل بیماری باقی‌مانده (MRD) شناسایی کنیم. بر اساس داده‌های موجود، می‌توانید با درمان چهارگانه خیلی زود به MRD منفی دست پیدا کنید. ما می‌توانیم از MRD به عنوان یک‌اندازه گیری برای ارزیابی پاسخ بیمار و هدایت دوره درمان استفاده کنیم. ما اخیراً مطالعه‌ای را منتشر کرده‌ایم که نشانه‌های ژنومی و ایمنی بیمار را که با MRD منفی و نتیجه بالینی پس از درمان چهارگانه مرتبط است، شناسایی می‌کند. این نوع رویکردها به ما در انتخاب درمان مناسب برای هر بیمار کمک می‌کند. MRD همچنین توسعه درمان‌های جدید را سرعت می‌بخشد. یک کمیته کلیدی FDA اخیراً بر اساس تجزیه و تحلیل ما، به تأیید MRD به عنوان یک نقطه پایانی اولیه نظارتی در مولتیپل میلوما رأی داد.

برخی از مطالعات کلیدی که زمینه درمان چهارگانه را باز می‌کند چیست؟

بین سال‌های 2019 و 2021، محققان آزمایش‌های بالینی کلیدی، از جمله کاسیوپیا ، گریفین ، و منهتن را منتشر کردند که من به همراه همکارانم آن را رهبری می‌کردم. در دسامبر، محققان فاز 3 آزمایش پرسئوس را منتشر کردند. همه این مطالعات از یک آنتی بادی مونوکلونال هدفمند CD38 به نام داراتوموماب استفاده کردند، اما داروهای انتخاب شده برای ستون فقرات در مطالعات متفاوت بودند. کارآزمایی‌های GMMG-CONCEPT و IsKia آنتی‌بادی مونوکلونال هدف‌دار CD38 دیگر، ایساتوکسیماب را ارزیابی کردند. آزمایشات دیگری نیز وجود دارد. مخاطبان ما در مورد انواع مختلف آنتی بادی برای رویکردهای هدفمند CD38 خواهند شنید. اول داراتوموماب بود و حالا ایساتوکسیماب، از برخی جهات تقریباً مانند تفاوت بین پپسی و کوکاکولا است. آن‌ها همچنین اطلاعات به روز شده در مورد مطالعه PERSEUS، به ویژه با تمرکز بر MRD را خواهند شنید. این یک موضوع بسیار داغ است. شما خواهید شنید که چگونه همه این‌ها با آنتی بادی‌های مختلف اضافه شده به ستون فقرات ترکیب می‌شود، و چگونه این به MRD منفی و نتایج بالینی بیمار تبدیل می‌شود. این همان جایی است که میدان در حال حاضر است. آینده برای بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما روشن است.

پایان مطلب./