به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سرطان سینه یک بیماری بسیار ناهمگن است و اکوسیستمی از عوامل بیرونی از ریزمحیط تومور (TME) و پارامترهای درونی سلول‌های سرطانی را نشان می‌دهد. کارآزمایی‌های بالینی در محیط نئوادجوانت، روند ارزیابی داروهای جدید سرطان سینه را تسریع می‌کنند، با استفاده از پاسخ کامل پاتولوژیک (pCR) به عنوان نقطه پایانی اولیه، که به شدت با پیامد طولانی‌مدت مرتبط است. محققان قبلاً نشان داده‌اند که پروفایل‌های وضعیت ایمنی اندازه‌گیری شده در نمونه‌های متوالی بیماران سرطان پستان که شیمی‌درمانی نئوادجوانت (NAC) دریافت می‌کنند، به‌ویژه از نمونه‌های در حال درمان، می‌توانند بهتر پاسخ درمانی و بقای طولانی‌مدت را پیش‌بینی کنند، اما تعامل عملکردی پویا در اکوسیستم پیچیده است. مشخص نیست. همانطور که درک ما از استراتژی های مختلف به کار گرفته شده توسط سلول‌های سرطانی برای فرار از نظارت ایمنی عمیق تر می‌شود، چندین مرحله کلیدی از تعدیل حالت ایمنی به طور فزاینده‌ای به اهدافی برای تقویت ایمنی ضد تومور تبدیل می‌شوند، مانند ماشین‌های سنجش ایمنی ذاتی، متابولیسم سلولی، تغییرات ژنتیکی سیگنال های سرطان زا، و تنظیم کننده های اپی ژنتیک. برنامه‌ریزی مجدد متابولیک به تومورها اجازه می‌دهد تا خواص متابولیکی کسب کنند که از بقای سلولی، فرار از نظارت ایمنی و رشد هیپرپلاستیک پشتیبانی می‌کند. مطالعات قبلی انعطاف پذیری متابولیسم سرطان را در شرایط آزمایشگاهی آشکار کردند و تغییراتی را در چندین آنزیم متابولیک، شارها و واسطه ها شناسایی کردند. علاوه بر این، تعامل ایمنی متابولیک در TME وجود دارد، جایی که شبکه‌های متابولیکی پیچیده سلول‌های تومور، استرومایی و ایمنی توسط عوامل درونی سلولی و محیطی دیکته می‌شوند. این محیط متنوع از سلول‌های ایمنی، تومور و استرومایی یک اکوسیستم پیچیده و پویا را ایجاد می‌کند که می‌تواند تحت تأثیر نوع سرطان و درمان قرار گیرد. علاقه در حال ظهور به فنوتیپ ایمونومتابولیک سرطان، که می‌تواند پیامدهای بالینی داشته باشد، به عنوان منبع بیومارکرهای پیش آگهی و برای هدف درمانی وجود دارد. با این حال، بازسازی ایمونومتابولیک که در طول درمان رخ می‌دهد به خوبی درک نشده است.

شیمی درمانی نئوادجوانت چه زمانی انجام می‌شود؟

-در مورد تومور بزرگ (بیش از 3 سانتی‌متر) یا به طور کلی در شرایطی که جراحی حفظ پستان به دلیل اندازه تومور مشکوک به نظر می‌رسد.

-در رخدادهای توموری پیشرفته محلی

-در سرطان به اصطلاح التهابی

-برای کاهش اندازه تومور به‌طوری‌که بتوانید به‌جای برداشتن کل سینه (ماستکتومی) جراحی حفظ پستان (لومپکتومی) انجام دهید.

-برای کاهش اندازه تومور به‌طوری‌که بتوان مقدار کمتری از بافت را برداشت. این مورد ممکن است از لحاظ ظاهری، زیبایی بهتری به شما بدهد.

-اگر سرطان سینه با رشد سریع مانند سرطان سینه التهابی، سرطان سینه منفی سه‌گانه یا سرطان سینه HER2 مثبت دارید.

برای کاهش تعداد غدد لنفاوی که باید از زیربغل برداشته شوند، ممکن است بتوانید بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان را انجام دهید که 1 تا 3 غدد لنفاوی به‌جای غدد لنفاوی زیربغل برداشته شود.

فواید نئوجووانت در این مطالعه

تنظیمات نئوجووانت یک پنجره منحصر به فرد برای ارزیابی بیومارکرهای پیش بینی کننده و پاسخ به درمان در vivo27 فراهم می‌کند. با استفاده از توالی‌یابی تک هسته‌ای DNA و RNA در نمونه‌های تومور طولی، محققان قبلاً نشان دادند که ژنوتیپ‌های مقاوم به سرطان پستان از قبل وجود داشته و به‌طور تطبیقی توسط NAC28 انتخاب شده‌اند. علاوه بر این، طیف‌سنجی جرمی مدرن (MS) ما را قادر می‌سازد تا فنوتیپ مولکولی قابل داروسازی واقعی را اندازه‌گیری کنند و راه را برای پزشکی دقیق سرطان هموار کنند. مجموعه‌ای از مطالعات ترجمه‌ای شامل نمونه‌های سرطان پستان سه‌گانه منفی (TNBC) بدون درمان، تداخل متابولیت-ایمنی را نشان داده‌اند، جایی که انتظار می‌رود متابولیت‌ها یک استراتژی درمانی بالقوه برای ارتقای اثربخشی ایمونوتراپی باشند. بنابراین، تجزیه و تحلیل پروتوژنومیک کارآزمایی‌های نئوادجوانت ما را قادر می‌سازد تا ارتباط متابولیکی بین سلول‌های تومور و TME را با دیدگاهی پویا درک کنیم، که ارزش درمانی زیادی در شکل‌دهی TME برای ایمنی ضد توموری موثر دارد. در این مطالعه، ما به طور جامع چشم انداز ژنومی و پروتئومی سرطان سینه HER2 منفی را به صورت طولی، با استفاده از پروتئومیکس مبتنی بر طیف سنجی جرمی، ریزآرایه RNA حجیم، توالی RNA تک هسته ای (snRNA-seq)، توالی‌یابی کل اگزوم جفت شده با تومور خونی توصیف می‌شود. اهداف اصلی این مطالعه عبارت بودند از: ارزیابی تعامل فنوتیپ‌های مولکولی ایمنی و متابولیک و ارتباط پیش آگهی،  کمی کردن چگونگی تعامل متابولیسم ایمنی در طول NAC، نشانگرهای زیستی متابولیک ایمنی و فنوتیپ‌های سلولی مرتبط با پاسخ NAC ناهمگونی متابولیک را با حالت ایمنی در وضوح تک سلولی مشخص کنید، و اثر تکامل کلونال را بر شکل دادن سوئیچ TME.  در مطالعه ای که در Nature Communications منتشر شد، دانشمندان گام‌های مهمی در درک تعامل پیچیده بین سیستم ایمنی و متابولیسم سرطان در درمان سرطان سینه برداشته اند. این تحقیق بینش‌های جدیدی را در مورد چگونگی تکامل وضعیت ایمنی و متابولیسم سرطان در طول شیمی درمانی نئوادجوانت (NAC) ارائه می‌دهد. این مطالعه از پروتئومیکس، ژنومیک، ترانس کریپتومیکس و هیستوپاتولوژی برای تجزیه و تحلیل نمونه های بافت تومور از بیماران مبتلا به سرطان پستان قبل، در طول و بعد از NAC استفاده کرد. محققان از چندین آنالیز "omic" برای بررسی برنامه‌ریزی مجدد متابولیک در ریزمحیط تومور (TME) در سرطان سینه استفاده کرده و بررسی کردند که آیا و چگونه در طول شیمی درمانی نئوادجوانت تکامل می‌یابد. سرپرست این تیم تحقیقاتی افزود ما آسیب‌پذیری‌های قابل هدف متابولیسم ایمنی را با پتانسیل مورد استفاده در استراتژی‌های ترکیبی ایمونوتراپی شناسایی کردیم. محققان دریافتند که تغییرات در وضعیت ایمنی، پروتئین‌های متابولیک تومور و بیان ژن سلول تومور با پاسخ درمانی مرتبط است. محرک‌های بالقوه ایمونومتابولیسم در شرایط آزمایشگاهی شناسایی و تأیید شدند، که نشان می‌دهد هدف قرار دادن متابولیسم تومور می‌تواند برای تعدیل ایمنی مورد استفاده قرار گیرد.

پیامدها برای درمان‌های آینده

این یافته ها بر پتانسیل هدف قرار دادن متابولیسم تومور برای افزایش اثربخشی ایمونوتراپی تاکید می‌کند. با درک رابطه پویا بین حالات متابولیک ذاتی تومور و ریزمحیط تومور، بیومارکرهای پیش آگهی جدید و اهداف درمانی ممکن است پدیدار شوند و راه را برای پزشکی دقیق در درمان سرطان سینه هموار کنند. این مطالعه نه تنها اکوسیستم پیچیده سرطان سینه را روشن می‌کند، بلکه راهبردهای درمانی جدیدی را نیز باز می کند که می‌تواند به طور قابل توجهی نتایج بیمار را بهبود بخشد. این رویکرد برای توصیف چشم‌انداز ژنومی و پروتئومی سرطان پستان، یک جهت امیدوارکننده برای تحقیقات و درمان سرطان آینده است.

پایان مطلب./