به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، چربی احشایی بدن (visceral fat) که به عنوان چربی پنهان هم شناخته می‌شود، چربی ذخیره شده در اعماق شکم است که در اطراف‌ اندام‌ها از جمله کبد و روده پیچیده شده است. حدود یک دهم از کل چربی ذخیره شده در بدن را همین چربی تشکیل می‌دهد. بیشتر چربی بدن در زیر پوست انسان ذخیره می‌شود و به عنوان چربی زیرپوستی (Subcutaneous fat) یا چربی زیرجلدی شناخته می‌شود. این چربی قابل مشاهده است و شما می‌توانید آن را احساس کنید. اما باقی چربی که در بدن پنهان شده است را به عنوان چربی احشایی می‌شناسیم. چربی احشایی باعث می‌شود تا شکم بیرون آمده و به فرد شکل سیبی بدهد. همچنین مواد شیمیایی و هورمون‌هایی تولید می‌کند که می‌توانند برای بدن سمی‌باشند. چربی احشایی نسبت به چربی زیرپوستی مواد سمی‌ بیشتری تولید می‌کند، بنابراین خطرناک‌تر است. حتی در افراد لاغر، داشتن چربی احشایی طیفی از خطرات سلامتی را به همراه دارد. حال در مطالعه‌ای که اخیراً در نشریه Nature Communications منتشر شده است، محققان دخالت نوتروفیل‌ها در التهاب بافت چربی احشایی (VAT) را در چاقی بررسی کردند.

پیش زمینه

چاقی خطر ابتلا به چندین مشکل سلامتی از جمله مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2، بیماری آلزایمر، بیماری قلبی عروقی، سکته مغزی، آپنه خواب، بهبود آهسته زخم، سرطان و غیره را افزایش می‌دهد. التهاب مزمن AT نقش مهمی‌در بیماری‌های مرتبط با چاقی دارد. در واقع چاقی سلول‌های T کمک کننده پیش التهابی نوع 1 (Th1)، سلول‌های T سیتوتوکسیک و ماکروفاژهای مشابه M1 را تقویت می‌کند و در عین حال سلول‌های T تنظیمی را کاهش می‌دهد و در نتیجه التهاب مزمن با درجه پایین ایجاد می‌کند. نوتروفیل‌ها، یک تعدیل کننده ایمنی حیاتی، با التهاب مزمن و اختلالات متابولیک مرتبط هستند.

درباره مطالعه

در مطالعه حاضر، محققان نقش نوتروفیل‌های VAT را در اختلال متابولیسم سیستمیک و مقاومت به انسولین مرتبط با چاقی بررسی کردند. این مطالعه شامل 96 بیمار لاغر یا چاق از مرکز جراحی کم تهاجمی‌دانشگاه ایالتی اوهایو در کلمبوس، اوهایو بود. محققان نمونه خون و مدفوع را از شرکت کنندگان جمع آوری کردند. آن‌ها سنجش‌های ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) را برای ارزیابی سطوح بیومارکر پلاسما انجام دادند. آن‌ها ژن ریبونوکلئیک اسید ریبوزومی‌باکتریایی 16S (rRNA) را از VAT یا نمونه‌های مدفوع افراد چاق و غیر چاق تقویت کردند. محققان مشخصات رونویسی نوتروفیل‌های VAT در چاقی انسان و ارتباط بالقوه آن‌ها با انتقال باکتری روده را بررسی کردند. برای ایجاد رابطه علّی بین تغییرات میکروبیوتای روده و نوتروفیلی VAT، آن‌ها مدفوع انسانی افراد لاغر و چاق را در موشهای C57BL/6 فاقد میکروبیوم تجویز کردند. آن‌ها نمونه‌های VAT اپیدیدیم (eVAT)، طحال، کبد و ریه را برای فلوسیتومتری، تجزیه و تحلیل بیان ژن و توالی یابی 16S جمع آوری کردند. گروهی از بیماران لاغر و سالم از نظر متابولیسمی علاوه بر این 1320 کیلوکالری در روز از رستوران‌های فست فود، با بیش از 50 درصد چربی کل و بیش از 10 درصد چربی اشباع شده، مصرف کردند. محققان فراوانی نوتروفیل‌ها را به عنوان درصدی از خوشه سلول‌های بیانگر تمایز 45 (CD45+) در بخش عروقی استرومایی (SVF) با استفاده از فلوسیتومتری اندازه گیری کردند. برای بررسی پتانسیل انتقال باکتریایی که منجر به جذب نوتروفیل‌ها به بافت‌های چربی احشایی می‌شود. محققان موش‌های آواتار میکروبیوتای انسانی را با محروم کردن میکروبیوتای موش با استفاده از داروهای ضد میکروبی و ضد قارچ‌های وسیع الطیف و بارگذاری مجدد با مدفوع افراد چاق یا غیر چاق انسانی یا از طریق کنترل نمک، توسعه دادند. آن‌ها به موش‌ها با رژیم‌های غذایی پرچرب (HFD) یا غذای معمولی در طول پنج روز تغذیه کردند و پس از آن از چندین بافت از جمله بافت چربی احشایی را برای تجزیه و تحلیل ایمونولوژیک نمونه برداری کردند. محققان بررسی کردند که آیا بیان نوتروفیل ایزوله شده با VAT ممکن است در جای دیگری از بدن شناسایی شود یا خیر. آن‌ها یک تکنیک امضای سفارشی برای تشخیص نوتروفیل‌های نوع نوتروفیل (VIN) ایزوله شده با VAT در سایر مجموعه داده‌های رونوشت توسعه دادند. آن‌ها از آن برای دسترسی به داده‌های RNAseq بیوپسی تومور در دسترس عموم [از پروژه بیان ژنوتیپ-بافت (GTEx) و مجموعه داده‌های پروژه اطلس ژنومی (TCGA)) برای بررسی نوتروفیل‌های نوع VIN استفاده کردند.

نتایج مطالعه

افراد چاق لپتین، انسولین و تری گلیسیرید در گردش بالاتر، کاهش آدیپونکتین و مقاومت به انسولین بالاتر را نشان دادند. آن‌ها مسن تر بودند، فراوانی نوتروفیل بالاتری داشتند و افزایش زونولین پلاسما و پروتئین متصل شونده به لیپوپلی ساکارید را گزارش کردند. افراد چاق میکروبیوتای  استرپتوکوکاسه و رومینوکوکاسه را در میکروبیوم‌های روده خود بیشتر نشان دادند. این تیم به غنی‌سازی ماروینبریانتیا (ماروینبریانتیا یک گونه باکتریایی تجزیه کننده سلولز و متیل سلولز از خانواده Lachnospiraceae است) در VAT بدون چربی و غنی‌سازی سودوموناس در VAT که از موش‌های HFD که با میکروبیوم مدفوع افراد چاق گاواژ شده بودند، اشاره کردند. انسآن‌های چاق با افزایش جذب نوتروفیل در بافت‌های چربی احشایی، غنی‌سازی پروتئوباکتری را نشان دادند. HFD باعث انتقال باکتری به کبد می‌شود که منجر به تجمع نوتروفیل VAT و تغییرات سلول‌های T پیش التهابی در بین انسان‌ها و موش‌های چاق می‌شود. فقط موش‌هایی که از رژیم غذایی پرچرب و مدفوع افراد چاق تغذیه شده بودند، تعداد نوتروفیل‌های VAT بالاتری را نشان دادند. امضای نوتروفیل ایزوله شده با VAT با بقای کلی در سرطان‌های مرتبط با چاقی مرتبط با افزایش انسولین، لپتین، تری گلیسیرید، کاهش آدیپونکتین و سن بالا مرتبط بود. تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که نوتروفیل‌های VAT دارای ژن‌های مرتبط با التهاب و فعال سازی بیشتری نسبت به نوتروفیل‌های خون محیطی (PB) هستند. نسبت نوتروفیل VAT با بیان ژن اینترلوکین-1 بتا (IL-1β)، IL-8، دامنه اتصال به نوکلئوتید، خانواده غنی از لوسین، دامنه حاوی پیرین-3 (NLRP3) و لپتین (LEP) مرتبط است. زنان چاق نسبت به زنان لاغر نوتروفیل VAT بیشتری داشتند. نوتروفیل‌های VAT انسانی بیان ژن متمایز مربوط به التهاب، کموتاکسی، تولید ماتریکس خارج سلولی، گونه‌های فعال اکسیژن، فاکتورهای رشد و آپوپتوز را نشان دادند. این ژن‌های تنظیم‌شده نشان‌دهنده فعال‌سازی جزئی نوتروفیل‌ها هستند، در حالی که افزایش ژن‌های مرتبط با فعالیت باکتری‌کشی نشان‌دهنده تماس باکتریایی است.

نتیجه گیری

یافته‌های این مطالعه نشان داد که نوتروفیل‌ها نقش مهمی‌ در التهاب با درجه پایین پایدار در بافت چربی احشایی افراد چاق دارند و با مقاومت به انسولین و بقای سرطان مرتبط هستند. یافته‌ها نشان داد که نوتروفیل‌ها و باکتری‌های VAT ممکن است اهداف درمانی برای درمان پیامدهای چاقی التهابی مانند مقاومت به انسولین و سرطان روده بزرگ باشند.

پایان مطلب./