به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، میگرن‌ هاله‌ایی (Migraine with Aura) یک نوع از سردرد میگرنی است. افراد مبتلا به میگرن همراه با‌هاله معمولا علائمی همچون درد شدید چشم، مشاهده‌ هاله، کاهش بینایی و احساس سوزش و خارش در چشم را تجربه می‌کنند.‌هاله‌هایی که افراد در اطراف اشیا مشاهده می‌کنند به شکل حلقه‌های رنگارنگ یا پرتوهای روشن هستند. این‌هاله‌ها ممکن است وضوح بینایی را تحت‌ تاثیر قرار دهند و باعث ایجاد ناراحتی در چشم شوند. بعضی افراد نشانه‌های همچون حالت تهوع و استفراغ، لرزش عضلانی، تغییر در حساسیت نسبت به صداها و بوها را نیز تجربه می‌کنند. این نشانه‌ها ممکن است بین چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشند. سپس سر‌درد آغاز می‌شود و ممکن است تا ۷۲ ساعت ادامه داشته باشد. حال، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد مکانیسم ناشناخته قبلی که توسط آن پروتئین‌ها از مغز به گروه خاصی از اعصاب حسی منتقل می‌شوند باعث حملات میگرنی می‌شود. این ممکن است راه را برای درمان‌های جدید برای میگرن و انواع دیگر سردرد هموار کند. این پژوهش در نشریه  Science منتشر شده است.

پیش زمینه

بیش از 800000 دانمارکی از میگرن رنج می‌برند، وضعیتی که با سردرد شدید در یک طرف سر مشخص می‌شود. در حدود یک چهارم از بیماران میگرنی، حملات سردرد با‌هاله، علائمی از مغز مانند اختلالات موقت بینایی یا حسی که قبل از حمله میگرنی به مدت 5 تا 60 دقیقه پیش می‌آیند، انجام می‌شود. در حالی که ما با اطمینان می‌دانیم که چرا بیماران میگرن را تجربه می‌کنند، اما تا به حال این که چرا آن‌ها سردرد می‌گیرند و چرا میگرن یک طرفه است، کمی مرموز بوده است. مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه کپنهاگ، در بیمارستان بیسپبرگ بر روی موش‌ها انجام شد، اولین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد پروتئین‌های آزاد شده از مغز در هنگام میگرن همراه با‌هاله همراه با مایع مغزی نخاعی به اعصاب سیگنال دهنده درد که مسئول سردرد هستند منتقل می‌شود. دانشجوی پست دکترا مارتین راسموسن از مرکز ترجمه اعصاب در دانشگاه کپنهاگ، که اولین نویسنده این مطالعه است، می‌گوید: "ما کشف کرده‌ایم که این پروتئین‌ها گروهی از سلول‌های عصبی حسی را در قاعده جمجمه فعال می‌کنند، به اصطلاح گانگلیون سه قلو، که می‌تواند به عنوان دروازه ای به سیستم عصبی حسی محیطی جمجمه توصیف شود." (عصب سه‌ قلو (عصب پنجم جمجمه‌ای، عصب سه شاخه یا V) یک عصب مغزی با ریشه‌های حسی و حرکتی است که زوج پنجم مغزی را تشکیل می‌دهد. اطلاعات حسی رسیده از صورت و بدن توسط گذرگاه‌های موازی در دستگاه عصبی مرکزی پردازش می‌شود. عصب سه‌ قلو به‌عنوان یک ریشه عصبی حرکتی و حسی از رویه جانبی پل مغزی بیرون می‌آید، سپس غده‌مانند می‌شود و به‌صورت گره درمی‌آید، این گره عصبی را عقده (گانگلیون) سه‌ قلو می‌نامند.) در ریشه گانگلیون سه قلو، سدی که معمولاً از ورود مواد به اعصاب محیطی جلوگیری می‌کند وجود ندارد و این باعث می‌شود که مواد موجود در مایع مغزی نخاعی وارد اعصاب حسی سیگنال دهنده درد شوند و در نتیجه سردرد ایجاد شود.  پروفسور مایکن ندرگارد، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید": نتایج ما نشان می‌دهد که ما کانال اصلی ارتباط بین مغز و سیستم عصبی حسی محیطی را شناسایی کرده ایم. این یک مسیر سیگنالی ناشناخته است که برای ایجاد سردرد میگرنی مهم است و ممکن است با سایر بیماری‌های سردرد نیز مرتبط باشد."

نقش یک مسیر سیگنالینگ

سیستم عصبی محیطی شامل تمام رشته‌های عصبی است که مسئول ارتباط بین سیستم عصبی مرکزی، مغز و نخاع، و پوست،‌اندام‌ها و ماهیچه‌ها هستند. سیستم عصبی حسی، که بخشی از سیستم عصبی محیطی است، مسئول انتقال اطلاعات در مورد به عنوان مثال لمس، خارش و درد در مغز است. نتایج این مطالعه بینشی را در مورد اینکه چرا میگرن معمولاً یک طرفه است، ارائه می‌دهد که برای دانشمندان یک راز بوده است. راسموسن می‌گوید: "بیشتر بیماران سردردهای یک طرفه را تجربه می‌کنند، و این مسیر سیگنالینگ می‌تواند به توضیح علت آن کمک کند. مطالعه ما در مورد نحوه انتقال پروتئین‌ها از مغز نشان می‌دهد که این مواد به کل فضای داخل جمجمه ای منتقل نمی‌شوند، بلکه در درجه اول به سیستم حسی در همان فضا منتقل می‌شوند. سمتی که باعث سردردهای یک طرفه می‌شود." این مطالعه بر روی موش‌ها انجام شد، اما شامل اسکن MR از گانگلیون سه قلو انسان نیز بود، و به گفته دانشمندان، همه نشانه‌هایی وجود دارد که عملکرد مسیر سیگنالینگ در موش و انسان یکسان است و در انسان نیز، پروتئین‌ها توسط مایع مغزی نخاعی حمل می‌شوند.

پروتئین‌ها ممکن است به گزینه‌های درمانی جدیدی منجر شوند

محققان با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته مانند طیف‌ سنجی جرمی، که می‌تواند طیف وسیعی از پروتئین‌ها را در یک نمونه مشخص شناسایی کند، ترکیب مواد آزاد شده در مرحله‌ هاله حمله میگرنی را تجزیه و تحلیل کردند، در واقع در مرحله اختلالات بینایی. راسموسن می‌گوید: "غلظت 11 درصد از 1425 پروتئینی که ما در مایع مغزی نخاعی شناسایی کردیم در طول حملات میگرنی تغییر کرد. از این میان، 12 پروتئین که غلظت آن‌ها افزایش یافته بود به عنوان مواد انتقال دهنده ای عمل می‌کردند که قادر به فعال کردن اعصاب حسی هستند. این بدان معناست که وقتی پروتئین‌ها آزاد می‌شوند، از طریق مسیرهای سیگنالی مذکور به گانگلیون سه قلو منتقل می‌شوند، جایی که به گیرنده یک عصب حسی سیگنال دهنده درد متصل می‌شوند، عصب را فعال می‌کنند و حمله میگرنی را پس از علائم ‌هاله آغاز می‌کنند. "  گروهی از پروتئین‌های شناسایی‌شده توسط محققان شامل CGRP بود، پروتئینی که قبلاً با میگرن مرتبط بوده و در درمان‌های موجود استفاده می‌شود. با این حال، محققان مجموعه‌ای از پروتئین‌های دیگر را نیز کشف کردند که ممکن است راه را برای گزینه‌های درمانی جدید هموار کند. راسموسن می‌گوید: "ما امیدواریم پروتئین‌هایی که شناسایی کردیم (به غیر از CGRP) ممکن است در طراحی درمآن‌های پیشگیرانه جدید برای بیمارانی که به آنتاگونیست‌های CGRP موجود پاسخ نمی‌دهند استفاده شود. قدم بعدی برای ما شناسایی پروتئین با بیشترین پتانسیل است." او توضیح می‌دهد که یکی از پروتئین‌های شناسایی شده نقش مهمی‌در میگرن قاعدگی دارد. راسموسن می‌گوید: "در ابتدا، امیدواریم پروتئین‌هایی را شناسایی کنیم که فنوتیپ‌های میگرنی را تحریک می‌کنند. سپس آزمایش‌های تحریک‌کننده روی انسان‌ها انجام می‌دهیم تا تعیین کنیم آیا قرار گرفتن در معرض یکی از پروتئین‌های شناسایی‌شده می‌تواند باعث حمله میگرنی شود یا خیر. این ایده خوبی است که آزمایش کنیم آیا این پروتئین و سایر پروتئین‌ها می‌توانند باعث حملات میگرنی در انسان شوند، زیرا در صورت امکان، ممکن است به عنوان اهدافی در درمان و پیشگیری استفاده شوند."

پایان مطلب./