به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، چاقی در سال‌‌های اخیر به یکی از نگرانی‌‌های اصلی سلامت تبدیل شده است، به طوری که افراد بیشتری از طریق رژیم غذایی و ورزش برای کاهش وزن تلاش می‌کنند. برای برخی، جراحی کاهش وزن ممکن است بهترین گزینه برای دست یابی به کاهش وزن قابل توجه و طولانی مدت باشد. دو مورد از رایج ترین انواع جراحی چاقی ، بای پس کلاسیک معده و مینی بای پس هستند. هر دو روش هدف یکسانی در کاهش مقدار غذایی که فرد می‌تواند بخورد و جذب کند، دارند. بای پس کلاسیک معده که به عنوان Roux-en-Y  (RYGB) شناخته می‌شود، یک روش جراحی است که شامل ایجاد یک کیسه کوچک در بالای معده و اتصال مستقیم آن به روده کوچک است. به علاوه اینکه در این عمل، غیر از پیوند معده به روده، یک پیوند روده به روده هم وجود دارد. (یعنی در عمل بای پس کلاسیک دو تا پیوند وجود دارد. یکی پیوند مستقیم بین کیسه کوچک معده و روده، و دیگری پیوند بین روده و روده است.) این روش غذایی که یک فرد می‌تواند بخورد و تعداد کالری که بدن می‌تواند جذب کند را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. حال در یک مطالعه اخیر منتشر شده در نشریه JAMA Surgery، محققان بررسی کردند که آیا بای پس معده Roux-en-Y (RYGB) فاکتورهای خطر قلبی عروقی را مستقل از محدودیت کالری و کاهش وزن کاهش می‌دهد یا خیر.

پیش زمینه

جراحی چاقی موثرتر از درمان غیر جراحی برای کاهش وزن بدن و عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در افراد دارای چاقی مفرط است. با خطر کمتر حوادث قلبی عروقی و مرگ و میر کلی همراه است. با این حال، اثرات دقیق جراحی، محدودیت کالری یا کاهش وزن نامشخص است. بای پس معده Roux-en-Y (RYGB) همچنین عوامل خطر قلبی عروقی، عوارض و مرگ و میر را کاهش می‌دهد. با این حال، مکانیسم‌های اساسی نامشخص است. در حالی که برخی از مطالعات هیچ تغییری را بین RYGB و رژیم غذایی در مورد عملکرد سلول‌های بتا پانکراس، ترکیب بدن، حساسیت به انسولین یا پارامترهای گلوکز گزارش نکردند، برخی دیگر پیشرفت‌های بالاتری را در این جنبه‌ها، شاخص تمایل و حساسیت به انسولین بعد از RYGB نشان دادند.

در مورد مطالعه

در کارآزمایی کنترل‌شده غیرتصادفی‌سازی شده حاضر، محققان تغییرات متغیرهای خطر قلبی عروقی را طی شش هفته در افراد چاق که تحت رژیم غذایی بسیار کم انرژی (VLED) (کمتر از 800 کیلو کالری در روز) یا بای پس معده Roux-en-Y قرار گرفتند، ارزیابی کردند. جراحی همراه با محدودیت کالری و کاهش وزن مربوطه. محققان تأثیر وزن بدن، رژیم غذایی کم کالری و بای پس معده را بر فراهمی زیستی دارو، عوامل خطر قلبی عروقی و بیومارکرهای متابولیک (COCKTAIL) در کلینیک ارائه دهنده مراقبت‌های عالی در نروژ انجام دادند. این مطالعه شامل بزرگسالان چاق شدید بود که برای VLED یا RYGB با وزن بدن ثابت در سه ماه گذشته برنامه ریزی می‌کردند. استخدام در 26 فوریه 2015 آغاز شد. ویزیت اولیه بیمار در 18 مارس 2015 بود و آخرین (نه هفته پیگیری) در 9 اوت 2017 انجام شد. محققان داده‌ها را بین 30 آوریل 2021 و 29 ژوئن 2023 تجزیه و تحلیل کردند. مداخلات مطالعه شامل سه هفته LED (کمتر از 1200 کیلو کالری در روز) قبل از یک رژیم شش هفته ای VLED (n=37) یا شش هفته VLED به دنبال RYGB (n=41) بود. مقایسه‌های بین گروهی شامل تغییرات کوتاه مدت (در عرض شش هفته) در عوامل خطر قلبی عروقی، مانند شاخص توده بدن (BMI)، چربی کل بدن، دور کمر تا باسن، حساسیت به انسولین، گلوکز ناشتا، چربی خون، فشار خون و نشانگرهای بیولوژیکی قلبی متابولیک. محققان ارزیابی‌هایی را در هفته 0 (شروع مطالعه)، هفته 3 (پایان LED)، هفته 5 و هفته 9 برای ارزیابی تغییرات پروتئین/پپتید، متابولیت و اسید صفراوی در بیماران تحت RYGB در مقابل VLED با کاهش وزن منطبق انجام دادند. . پارامترهای ارزیابی شامل پپتید C، ضربان قلب، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، آپولیپوپروتئین B، تری گلیسیرید، لیپوپروتئین (a)، کلسترول تام، توده بدون چربی و توده چربی بود. یک متخصص تغذیه مشاوره‌های هفتگی را با شرکت کنندگان به عنوان بخشی از کارآزمایی برای افزایش رعایت رژیم غذایی ارائه کرد. جراحان بیمارستان RYGB لاپاراسکوپی استاندارد را انجام دادند و پایبندی را با یک رژیم غذایی چهار روزه کنترل کردند. برآورد مدل هموستازی ارزیابی حساسیت به انسولین (HOMA) حساسیت به انسولین را ارزیابی می‌کند. محققان مدل‌ سازی اثرات مختلط خطی را برای تجزیه و تحلیل، تنظیم سن، جنسیت، نوع درمان و مدت زمان انجام دادند. اهداف اکتشافی با متابولیسم قلبی عروقی و فراهمی زیستی و دفع داروهایی مانند میدازولام مرتبط بود. محققان قصد داشتند 40 بیمار را در هر گروه شامل 15 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و بیش از 15 بیمار با تحمل گلوکز در محدوده نرمال را برای نتایج اکتشافی در هر گروه بگنجانند.

نتایج مطالعه

در بین 78 بیمار، میانگین سنی 48 سال بود. 65 درصد(51=n) زن و 77 نفر (99 درصد) سفیدپوست بودند. به جز میانگین BMI کمی‌بالاتر از 44.5 در گروه RYGB در مقابل 41.9 در گروه VLED، مشخصات دموگرافیک و بالینی پایه در بین گروه‌ها یکسان بود. مولکول‌های لیپیدی آتروژنیک اولیه سرم مانند LDL، غیر HDL، آپولیپوپروتئین B و لیپوپروتئین (a) پس از RYGB در مقایسه با VLED با وجود از دست دادن توده چربی قابل مقایسه، کاهش یافتند. تفاوت بین گروهی مربوطه (میانگین) به ترتیب 18- mg/dL، mg/dL 17- و mg/dL 9.9- و نسبت متوسط ​​هندسی 0.6 U/L بود. تغییرات در کنترل قند خون و فشار خون بین گروه‌ها مشابه بود. گروه RYGB وزن بیشتری نسبت به گروه VLED با میانگین اختلاف 2.3 کیلوگرم از دست دادند. تغییر در وزن بدن بین هفته سوم و پنجم رخ داد و بعداً موازی باقی ماند. لیپوپروتئین (a) و آپولیپوپروتئین B پس از RYGB کاهش یافت اما  این در مورد VLED صادق نبود. RYGB منجر به تغییرات بیشتر چربی و متابولیت شد که در گروه VLED مشاهده نشد، با 21 لیپید اضافی کمتر (2 درصد) و نسبت اسیدهای چرب امگا 6: امگا 3.

نتیجه گیری

این مطالعه نشان داد که RYGB می‌تواند خطر قلبی عروقی را مستقل از کاهش وزن، به ویژه در افراد چاق شدید کاهش دهد. این تیم شش هفته پس از RYGB کاهش لیپیدهای آتروژنیک اولیه را مشاهده کردند، اما با وجود کاهش توده چربی مشابه، پس از VLED مشاهده نشد. هر دو گروه HbA1c، حساسیت به انسولین و فشار خون را بهبود بخشیدند و بهبودهای متابولیک اولیه در طول دوره اولیه LED سه هفته‌ای مشاهده شد.

پایان مطلب./