به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) یک بیماری نئوپلاستیک لنفوسیت‌های نابالغ یا سلول‌های پیش ساز لنفوسیتی از دودمان سلول‌های B یا T است. شروع و پیشرفت لوسمی لنفوبلاستیک حاد توسط جهش‌های متوالی انجام می‌شود که عملکردهای سلولی را تغییر می‌دهند، از جمله افزایش توانایی خود نوسازی، ااز کار افتادن کنترل تکثیر طبیعی، بلوک در تمایز و افزایش مقاومت در برابر سیگنال‌های مرگ (آپوپتوز). ALL یک بیماری پیچیده است که عوامل ژنتیکی نقش مهمی‌در ایجاد آن دارند. یکی از معروف ترین ناهنجاری‌های کروموزومی این بیماری، کروموزوم فیلادلفیا (کروموزوم Ph)، ناشی از جابجایی بین کروموزوم‌های 9 و 22 [t(9;22)] است که منجر به تشکیل ژن همجوشی BCR-ABL1 می‌شود. حال مطالعه‌ای که به تازگی در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، نشان‌ دهنده بهبود قابل توجه بقا در بزرگسالان با لوسمی لنفوبلاستیک حاد پیش‌ساز سلول‌های B با BCR-ABL1 منفی تشخیص داده شده است. این یافته متحول کننده از یک مطالعه تصادفی‌سازی شده فاز  ۳ به نام E1910 بدست آمده است که اثرات ایمونوتراپی بلیتوموماب را در بیمارانی که در وضعیت بهبود قرار داشتند و پس از یک دوره اولیه شیمی‌درمانی هیچ حداقل بیماری باقی‌ مانده قابل سنجشی (MRD) در آن‌ها یافت نشد، ارزیابی کرد. در یک پیگیری سه ساله، ۸۵ درصد از بیمارانی که شیمی‌درمانی استاندارد تثبیتی به همراه بلیتوموماب تجربی دریافت کردند، زنده بودند، در حالی که تنها ۶۸ درصد از افرادی که فقط شیمی‌درمانی دریافت کرده بودند، زنده ماندند.

پیش زمینه

لوسمی لنفوبلاستیک حاد پیش‌ساز سلول‌های B نوعی تهاجمی (سریع‌رشد) از سرطان خون است که در آن تعداد زیادی از لنفوبلاست‌های سلول B (سلول‌های سفید خون نابالغ) در مغز استخوان و خون وجود دارد. این لوسمی یک زیرگروه از لوسمی لنفوبلاستیک حاد است که خود بیماری نادری در بزرگسالان محسوب می‌شود. بلیتوموماب (با نام تجاری بنلیستا)  از شرکت Amgen ، یک درمان ایمونوانکولوژی BiTE (مشارکت‌دهنده دوگانه سلول T) است که آنتی‌ژن‌های سطحی CD19 روی سلول‌های B را هدف قرار می‌دهد. مولکول‌های BiTE با کمک به سیستم ایمنی بدن برای تشخیص و هدف قرار دادن سلول‌های بدخیم با سرطان مبارزه می‌کنند. در تاریخ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، با استناد به نشان دادن بهبود بقا در بیماران در وضعیت بهبود بدون MRD توسط مطالعه E1910، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) بلیتوموماب را برای استفاده در بیماران بالغ و کودکان با لوسمی لنفوبلاستیک حاد پیش‌ساز سلول‌هایB مثبت CD19 و کروموزوم فیلادلفیا منفی (معروف به BCR-ABL1 منفی) در مرحله تثبیت شیمی‌ درمانی چند مرحله‌ای تایید کرد. پیش‌تر، بلیتوموماب برای بیماران مبتلا به بیماری‌های عودکننده یا مقاوم به درمان و بیمارانی که در بهبودی کامل اول یا دوم بودند و تست MRD آن‌ها با ≥۰.۱درصد سلول‌های لوسمیک در مغز استخوان مثبت بود (در سال ۲۰۱۸) تایید شده بود.  اگرچه که بلیتوموماب مشخصات خاصی از سمیت دارد که نیازمند نظارت دقیق است و توصیه می‌شود که در آغاز درمان، بیماران تحت نظارت دقیق باشند و بستری شوند. تایید فعلی FDA بر اساس نتایج داده‌های اولیه E1910 بود. مقاله منتشر شده در مجله پزشکی نیوانگلند اکنون تحلیل نهایی داده‌های بقای سه ساله را ارائه می‌دهد.

درباره مطالعه

محقق اصلی این بررسی، دکتر مارک آر. لیتزو، استاد پزشکی در کلینیک مایو، گفت:"مطالعه ما نشان می‌دهد که افزودن بلیتوموماب به شیمی‌درمانی تثبیتی، بیماران را در وضعیت بهبود نگه می‌دارد و بقا آن‌ها را بهبود می‌بخشد. بر اساس یافته‌های ما، این روش به عنوان استاندارد جدید درمانی برای بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد پیش‌ساز سلول‌های B که پس از شیمی‌درمانی اولیه به بهبودی بدون MRD می‌رسند، محسوب می‌شود". بسیاری از بزرگسالان با این نوع سرطان، با وجود اینکه پس از درمان اولیه هیچ MRD ندارند، دچار عود می‌شوند. آزمایش MRD از بافت جمع‌آوری شده در طی بیوپسی مغز استخوان استفاده می‌کند و به دنبال هر سلول سرطانی است که توسط درمان سرطان کشته نشده‌اند دکتر سلینا لوگر، رئیس کمیته سرطان خون ECOG-ACRIN و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی پرلمن دانشگاه پنسیلوانیا و مرکز سرطان آبرامسون در فیلادلفیا می‌گوید:" E1910 اولین کارآزمایی تصادفی‌سازی شده است که نشان می‌دهد ما می‌توانیم بقای بزرگسالان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد پیش‌ساز سلول B را که در بهبودی کامل هستند، از جمله با آزمایش حساس MRD، بهبود بخشیم، و افزودن ایمونوتراپی بلیناتوماب را به شیمی‌درمانی تثبیت استاندارد ایجاد می‌کند، به عنوان درمانی که عملکرد بالینی را تغییر می‌دهد. " نقطه پایانی اولیه این کارآزمایی فاز 3، بقای کلی از زمان تصادفی سازی تا تجمیع شیمی‌درمانی به اضافه بلیناتوموماب یا شیمی‌درمانی به تنهایی در بیماران MRD منفی بود. در مجموع، 224 بیمار بین 30 تا 70 سال با لوسمی حاد لنفوبلاستیک BCR-ABL1 منفی با شیمی‌درمانی القایی به بهبودی MRD منفی دست یافتند و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه کنترل چهار سیکل شیمی‌درمانی تلفیقی را به تنهایی دریافت کردند. گروه دیگر آزمایش، سیکل بلیناتوماب، سپس دو سیکل شیمی‌درمانی، سیکل دیگر بلیناتوماب، سیکل دیگر شیمی‌درمانی و سپس سیکل چهارم بلیناتوماب دریافت کردند. در هر چرخه بلیناتوماب، بیماران یک انفوزیون داخل وریدی مداوم به مدت 4 هفته و به دنبال آن 2 هفته استراحت دریافت کردند. لازم به ذکر است که، شرکت‌کنندگان می‌توانند پیوند سلول‌های بنیادی را از یک اهداکننده مناسب، اگر پزشک معالج آن‌ها تشخیص دهد که این به نفع آن‌هاست انجام دهند. بیماران در هر دو گروه به مدت حدود 2 سال شیمی‌درمانی نگهدارنده کلاسیک POMP را دریافت کردند. این مرحله شانس حفظ بیماری را در طول سالیان متمادی افزایش می‌دهد.

نتایج بررسی

پس از یک پیگیری متوسط ​​43 ماهه، این مطالعه بهبود قابل توجهی را در بقای کلی بیماران لوسمی لنفوبلاستیک حاد BCR-ABL1 منفی پیش‌ساز سلول‌های B در سنین 30 تا 70 سال که بهبودی MRD-منفی داشته‌اند، نشان داد. نتایج شامل بلیناتوماب به همراه شیمی‌درمانی، در مقایسه با شیمی‌درمانی به تنهایی بود. میزان بقای کلی 3 ساله در بین بیماران در گروه بلیناتوماب به علاوه شیمی‌درمانی 85 درصد در مقابل 68 درصد در گروه فقط شیمی‌درمانی بود. نتایج مشابهی برای بقای بدون عود مشاهده شد. بقای 3 ساله بدون عود برای گروه بلیناتوماب به علاوه شیمی‌درمانی 80 درصد و برای گروه فقط شیمی‌درمانی 66 درصد بود. دکتر لیتزو می‌گوید: " اگرچه این کارآزمایی برای تجزیه و تحلیل زیر گروه‌های بیماران قدرت نداشت، اما بیشترین سود در بیماران بین 30 تا 55 سال مشاهده شد. از نظر مسمومیت، بیماران MRD منفی دریافت کننده بلیناتوموماب به علاوه شیمی‌درمانی، مسمومیت‌های غیر هماتولوژیک مرتبط با درمان را با نرخ‌های زیر تجربه کردند: 43درصد درجه 3 (شدید)، 14درصد درجه 4 (تهدید کننده زندگی)، و 2درصد درجه 5 (مرگ). این  آمار در گروه فقط شیمی‌درمانی 36درصد درجه 3، 15درصد درجه 4 و 1درصد درجه 5 بود.

در نهایت

همانطور که انتظار می رفت، عوارض جانبی مؤثر بر سیستم عصبی در بیماران دریافت کننده بلیناتوماب به علاوه شیمی‌درمانی، با 23 درصد، در مقایسه با 5 درصد در بیمارانی که به تنهایی شیمی‌درمانی دریافت می‌کردند، شایع تر بود. تیم‌های پزشکی که از بیماران مراقبت می‌کردند در بیشتر موارد قادر به مدیریت آن‌ها بودند. 17 مورد مرگ در گروه بلیناتوماب به علاوه شیمی‌درمانی وجود داشت ، هشت مورد به دلیل عود و 9 مورد از علل غیرعود، عمدتاً به دلیل عفونت. 40 مورد مرگ در گروه فقط شیمی‌درمانی وجود داشت، که 31 مورد به دلیل عود، 7 مورد از علل غیرعود، همچنین عمدتاً به دلیل عفونت، و دو مورد به دلیل ناشناخته فوت شدند. به طور کلی نتایج این بررسی می‌تواند به بینشی وسیع در مورد مضرات و برتری‌های دارو بلیناتوماب برای درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد BCR-ABL1 منفی منجر شود.

پایان مطلب./