به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، یک منبع مناسب برای پیوند سلول‌های بنیادی خونساز آلوژنیک، خون بندناف است که حاوی سلول‌های تک هسته‌ای خون بندناف (MNCs) و سلول‌های بنیادی مزانشیمی، هر دو منبع عالی میکروذرات خارج سلولی (MPs) هستند. MPs به عنوان واسطه‌های ارتباطی سلولی عمل می‌کنند که در ایجاد آن نقش دارند. تشکیل گونه‎‌های اکسیژن فعال یا سم زدایی بسته به منشأ آنها، نقش مهمی در ایجاد سرطان و درمان آن ایفا می‌کند، که در آن سلول‌های CD34+ دخیل هستند. مشاهده شده که سلول‌های تک هسته ای جدا شده از خون بندناف (UCB) پس از قرار گرفتن در معرض 24 و 48 ساعته با میکروذرات ( فعالیت سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون S-. ترانسفراز، و همچنین پراکسیداسیون لیپیدی در سلول‌ها)، منجر به افزایش آماری معنی داری در فعالیت آنتی اکسیدانی و پراکسیداسیون لیپیدی شد. نتایج ما نشان می‌دهد که MPs از طریق فعال سازی آنزیم‌های آنتی اکسیدان در سلول‌های هموزیگوت و غیر هموزیگوت ممکن است به عنوان وسیله ای برای بهینه سازی و افزایش پیوند عمل کند.

میکروذرات (MPs) یا میکرووزیکول‌های خارج سلولی (MVs)

وزیکول‌های خارج سلولی که به‌عنوان میکروذرات (MPs) یا میکرووزیکول‌ها (MVs) شناخته می‌شوند، عمدتاً با اندازه آنها (0.1-1 میکرومتر) متمایز می‌شوند. آنها از طریق فرآیند جوانه زدن غشای سلولی بیرونی ایجاد می‌شوند، که پس از فعال شدن سلول والد یا آپوپتوز رخ می‌دهد. آنها ممکن است با استفاده از انکسین V به دلیل وجود فسفاتیدیل سرین (PS) در لایه لیپیدی بیرونی آنها شناسایی شوند. MPs به عنوان پیام رسان بین سلولی، انتقال پروتئین ها، لیپیدها، miRNA ها، DNA و سایر گونه‌های RNA عمل می‌کنند. نقش ریز ذرات سلول خونی در التهاب، پاسخ‌های ایمنی، ترومبوز و رگ‌زایی به طور کامل بررسی شده است. در سلول‌های تومور، MPs از بقا ، تبدیل و رگزایی تومورها و همچنین فرار ایمنی پشتیبانی می‌کنند. علاوه بر این، میکرووزیکول‌های سلولی لوسمی بقای سلول‌های خون بند ناف را افزایش می‌دهند. طبق مطالعات، ریزذرات مشتق شده از پلاکت با سلول‌های بنیادی خونساز CD34+ برای تشویق پیوند، پتانسیل بازسازی در داخل بدن، رشد و پتانسیل کلونوژنیک در شرایط آزمایشگاهی تعامل دارند. از سوی دیگر، MPs تولید شده از سلول‌های بنیادی جنینی با انتقال افقی mRNA ها به سلول‌های خونساز قدرت چندگانه می‌بخشد، در حالی که MPهای مشتق شده از سلول‌های پیش ساز اندوتلیال پتانسیل رگ زایی اندوتلیوم گیرنده را افزایش می‌دهند. MPs CD34+ در واحدهای خون بند ناف (UCBs)، حامل محموله miRNA که با مشخصات سلول‌های CD34+ در UCB مطابقت دارد، شناسایی شده‌اند. از این رو، MPs می‌تواند به عنوان نشانگر سطح سلول‌های بنیادی/پیش ساز خونساز انسان (HSPC) CD34+ عمل کند و اهمیت آنها به عنوان چنین نشانگری اخیرا برجسته شده است.

بررسی اثر ریزذرات بر وضعیت آنتی اکسیدانی مونوسیت‌های خون بند ناف

اگرچه تشکیل ریزذرات در عملکرد طبیعی سلولی اتفاق می‌افتد، شرایطی که باعث استرس سلولی یا کاهش زنده‌مانی می‌شود منجر به افزایش تشکیل و آزاد شدن آنها می‌شود. استرس سلولی ممکن است ناشی از تولید گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) باشد که معمولاً در سلول‌های هوازی با دفاع آنتی‌اکسیدانی مقابله می‌کنند که شامل آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون ردوکتاز (GR)، گلوتاتیون S-ترانسفرازها (GSTs) می‌شوند. این اعضای ماشین آلات آنتی اکسیدانی با از بین بردن گونه‌های رادیکال و ترمیم یا حذف مولکول‌های آسیب دیده اکسیداتیو، وضعیت ردوکس سلول را تعدیل می‌کنند. در صورت عدم تعادل ROS، استرس اکسیداتیو حاصل نقش محوری در پراکسیداسیون لیپیدی و آپوپتوز دارد که منجر به مرگ برنامه ریزی شده سلولی از طریق مسیر بیرونی یا درونی می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی اینکه آیا MPs CD34+ خون بند ناف بر وضعیت آنتی اکسیدانی و القای آپوپتوز در مونوسیت‌های خون بند ناف و رده‌های سلولی لوسمی HL60 تأثیر می‌گذارد یا خیر بوده است.

جمع آوری نمونه

در این مطالعه، اهداکنندگان واحدهای خون بند ناف (UCBs) یک فرم رضایت آگاهانه را قبل از انجام مطالعه امضا کردند. واحدها ظرف 48 ساعت پس از تحویل مورد استفاده قرار گرفتند. در ادامه سلول‌های تک هسته ای (MNCs) جدا شده از UCBها با سانتریفیوژ گرادیان چگالی در IMDM، جدا شده و تکمیل شده  و درنهایت با نمک‌های Earle کشت شدند. در ادامه به منظور روشن کردن تأثیر MPs CD34+ بر زنده ماندن HL60 و سلول‌های تک هسته‌ای (MNCs)به‌دست‌آمده از خون بند ناف، زنده‌مانی سلولی تعیین شد. MPs CD34+ در تمام نمونه های آنالیز شده خون بند ناف شناسایی شد. تعداد MPs CD34+ از واحدی به واحد دیگر متفاوت بود، با میانگین 8.37 × 10^3 MPs/mL UCB (از 1.53 × 10^3 تا 16.42 × 10^3 MPs/mL UCB). MPs CD34+ با سلول ها به مدت 24 ساعت انکوبه شدند.

نتیجه گیری

ریزذرات از سلول‌هایی که تحریک شده‌اند یا از سلول‌هایی که در حال آپوپتوز هستند منشاء می‌گیرند. آنها آنتی ژن (مانند CD34) را روی سطح خود حمل می‌کنند که نشان دهنده منشا سلولی آنها است. MPs یا به صورت خارجی از طریق گیرنده‌ها و مولکول‌های سطحی یا با آزاد کردن محتوای آنها به صورت درون سلولی با سلول‌ها تعامل دارند. کار قبلی نشان داده است که MPs CD34+ در واحدهای خون بند ناف با استفاده از فلوسیتومتری و میکروسکوپ الکترونی شناسایی شدند. در مجموع اینکه نتایج نشان دادکه MPs از طریق فعال سازی آنزیم‌های آنتی اکسیدان در سلول‌های هموزیگوت و غیر هموزیگوت ممکن است به عنوان وسیله‌ای برای بهینه سازی و افزایش پیوند عمل کند.

پایان مطلب/.