دانشمندان طی مطالعاتی به بررسی پیامدهای نامطلوب زگیل تناسلی بر سلامت مادران باردار و جنین پرداختند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تا به امروز بیش از 400 نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شناسایی شده است. علیرغم ایجاد واکسن‌های پیشگیری‌کننده موثر علیه ویروس HPV، همچنان این ویروس در میان شایع‌ترین پاتوژن‌های انسانی باقی مانده است. بر اساس داده‌های WHO، آنها عامل 5 درصد از همه سرطان‌ها هستند. ضایعات خوش خیم مداوم و عود‌کننده مانند زگیل‌های تناسلی، بسیار شایع است. ویروس HPV در برابر بسیاری از مواد ضدعفونی‌کننده مقاوم هستند. هنوز هیچ دارویی برای مهار تکثیر ویروس در دسترس نیست و درمان، مبتنی بر حذف ضایعات یا تحریک سیستم ایمنی میزبان است. زگیل تناسلی، که به عنوان یک بیماری شایع منتقل‌شونده از طریق تماس جنسی شناخته می‌شود، از طریق ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این ویروس می‌تواند بر بافت‌های مرطوب ناحیه تناسلی، دهان، گلو و حتی نواحی دیگر تأثیر بگذارد. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به HPV ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند، اما در برخی موارد، زگیل‌هایی بر روی پوست ظاهر می‌شود. از آنجا که زگیل تناسلی یک بیماری ویروسی است، پرسشی که ممکن است برای بسیاری از زنان باردار پیش بیاید این است که چگونه این بیماری ممکن است بر سلامت جنین تأثیر بگذارد.
مروری کوتاه بر تاریخچه تحقیقات HPV
در سال 1842، یک پزشک ایتالیایی مطالعه‌ای را منتشر کرد که در آن نشان داد سرطان دهانه‌رحم در زنان فعال از نظر جنسی شایع‌تر است. این تحقیق زمینه را برای یافتن ارتباط بین سرطان دهانه رحم و بیماری‌های مقاربتی در اوایل قرن 19 فراهم کرد. با‌این‌حال، چنین همبستگی تا نیمه دوم قرن بیستم یافت نشد. در سال 1891، محققان ماهیت عفونی زگیل‌های معمولی را نشان داد و در سال 1907 محققان علت ویروسی این ضایعات را کشف کردند. در سال 1949، اشتراوس و همکارانش با استفاده از میکروسکوپ الکترونی ذرات HPV را در زگیل‌های پوستی یافتند. در سال 1957، اتیولوژی ویروسی ضایعات ایجاد شده و ارتباط بین عفونت HPV و تشکیل سرطان‌های پوست در جریان این بیماری توسط دانشمندان تایید شد. در اوایل دهه 1970، دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که سرطان دهانه رحم ناشی از عفونت HPV است.
زگیل تناسلی و بارداری
بارداری یک دوره حساس در زندگی زنان است که در آن هر گونه عفونت، از جمله زگیل تناسلی، می‌تواند نگرانی‌هایی را در خصوص سلامت مادر و جنین به وجود آورد. عفونت‌ها و تغییرات در میکروبیوتای واژن در طول بارداری به عنوان علل بالقوه پیامدهای نامطلوب بارداری توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است زنانی که دچار زگیل تناسلی هستند، نگران تأثیرات احتمالی این بیماری بر بارداری خود و جنین‌شان هستند. در اکثر موارد، زگیل‌های تناسلی به خودی خود تهدید جدی برای سلامت جنین محسوب نمی‌شوند. آزمایش‌های آزمایشگاهی و حیوانی نشان می‌دهد که ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می‌تواند چرخه تکثیر کامل را در تروفوبلاست‌ها کامل کند و در نتیجه باعث مهار تشکیل بلاستوسیست، شکست در کاشت آندومتر و آپوپتوز سلول‌های جنینی شود. ناهنجاری‌های جفتی مشاهده شده در شرایط آزمایشگاهی می‌توانند در داخل بدن به چندین شکل از پیامدهای نامطلوب بارداری مانند سقط خودبه‌خودی، زایمان زودرس یا اختلالات فشار خون ناشی از بارداری تبدیل شوند. با این حال، این یافته‌ها نیازمند تحقیقات و بررسی‌های بیشتر هستند.
وجود زگیل‌های بزرگ می‌تواند در هنگام زایمان طبیعی مشکلاتی ایجاد کند. یکی از نگرانی‌های بزرگ، خطر انتقال ویروس HPV به نوزاد در هنگام زایمان است. اگرچه این احتمال پایین است، اما در موارد نادری ممکن است نوزاد به ویروسی آلوده شود که می‌تواند به نوعی پاپیلوماتوز تنفسی منجر شود؛ این عارضه نادر است و باعث رشد غیرعادی زگیل‌ها در راه‌های هوایی نوزاد می‌شود.
نحوه مدیریت زگیل تناسلی در دوران بارداری
روش‌های جراحی متعددی برای درمان عفونت‌های HPV استفاده می‌شود، از جمله کرایوتراپی با نیتروژن مایع، انعقاد الکتریکی، لیزر درمانی، کورتاژ، برش جراحی، اسید تری کلرواستیک و فتودینامیک تراپی که درمان‌های فعلی این بیماری هستند. با این وجود، درمان زگیل تناسلی در دوران بارداری می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. برخی از روش‌های درمانی متداول، مانند استفاده از اسید سالیسیلیک و سایر مواد شیمیایی موضعی، ممکن است برای جنین مضر باشند و به همین دلیل در دوران بارداری استفاده نمی‌شوند. به همین دلیل، پزشکان ممکن است درمان‌های محافظه‌کارانه‌تری را انتخاب کنند. برای مثال، استفاده از درمان‌های موضعی ضعیف‌تر یا حتی عدم درمان تا پس از زایمان ممکن است توصیه شود. در برخی موارد، اگر زگیل‌ها کوچک باشند و مشکلی ایجاد نکنند، پزشک ممکن است صبر کند تا بعد از زایمان، زمانی که درمان‌های قوی‌تر ایمن‌تر هستند، اقدام کند.
تأثیر HPV بر روی زایمان طبیعی و سزارین
در مواردی که زگیل‌های تناسلی بزرگ هستند یا به طور گسترده‌ای در ناحیه تناسلی پخش شده‌اند، ممکن است پزشک توصیه کند که زایمان به روش سزارین انجام شود تا از خطر انتقال ویروس به نوزاد در حین زایمان جلوگیری شود. این تصمیم بستگی به وضعیت هر زن باردار دارد و باید توسط پزشک متخصص براساس وضعیت زگیل‌ها و سلامت کلی مادر و جنین اتخاذ شود.
خطرات و عوارض احتمالی برای جنین
همانطور که قبلاً اشاره شد، یکی از نگرانی‌های اصلی، خطر انتقال HPV به نوزاد است. اگرچه این اتفاق نادر است، اما می‌تواند عوارض جدی به دنبال داشته باشد. نوزادانی که به HPV آلوده می‌شوند، ممکن است در سال‌های اولیه زندگی خود به نوعی از زگیل‌های تنفسی مبتلا شوند که می‌تواند تنفس آنها را دچار مشکل کند. همچنین، تحقیقات نشان داده است که برخی از انواع HPV می‌توانند خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با این ویروس را افزایش دهند. با این حال، باید توجه داشت که ارتباط مستقیم بین HPV و مشکلات جنینی، به ویژه در مورد سرطان، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
پیشگیری و مراقبت‌های لازم
پیشگیری از زگیل تناسلی بهترین راه برای حفاظت از سلامت جنین است. واکسن HPV یکی از موثرترین راه‌ها برای پیشگیری از عفونت با انواع پرخطر این ویروس است. این واکسن معمولاً قبل از شروع فعالیت جنسی توصیه می‌شود، اما برای زنانی که قصد بارداری دارند، مشورت با پزشک در مورد واکسیناسیون قبل از بارداری می‌تواند مفید باشد. همچنین، رعایت بهداشت جنسی در طول رابطه جنسی و انجام معاینات منظم پزشکی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به زگیل تناسلی کمک کند. اگر زنی قبل از بارداری به HPV مبتلا شود، باید با پزشک خود مشورت کند تا یک برنامه درمانی مناسب را پیش از بارداری آغاز کند.
نتیجه‌گیری
زگیل تناسلی یکی از بیماری‌های شایع جنسی است که می‌تواند در دوران بارداری نگرانی‌هایی ایجاد کند. اگرچه این بیماری معمولاً تهدید جدی برای جنین محسوب نمی‌شود، اما برخی از عوارض نادر ممکن است رخ دهد که نیازمند مراقبت و مدیریت دقیق است. زنان باردار یا کسانی که قصد بارداری دارند باید در صورت ابتلا به HPV با پزشک خود مشورت کرده و از راهکارهای پیشگیرانه و درمانی مناسب استفاده کنند.
پایان مطلب./