وی با اشاره به اینکه اطلاع رسانی در این حوزه به خانواده ها بسیار ضعیف است، خاطر نشان کرد: متاسفانه بسیاری از خانواده ها تصور می کنند با ذخیره خون بندناف به نوزادشان آسیب می رسد در حالیکه اینگونه نیست و در برخی شرایط حتی به نوزاد کمک می کند.

این متخصص زنان و زایمان با تاکید بر اینکه  عدم ابتلای مادر به بیماری های عفونی و ویروسی چون هپاتیت از شرایط اصلی ذخیره خون بندناف است، تصریح کرد: خون‌گيری از بند ناف به دو صورت داخل و خارج رحمی انجام می‌شود . خون‌گيری داخل رحمی برای زايمان‌های طبيعی و زمانی كه هنوز جفت درون بدن مادر است  و خون گیری خارج رحمی برای زایمان سزارین و زمانی كه نوزاد متولد می شود  وجفت را از بدن مادر خارج می‌كنند ،صورت می گیرد.

وی با اشاره به اینکه کل فرآیند کمتر از ده دقیقه طول می کشد،ادامه داد: پس از تولد نوزاد و بریدن بند ناف، پزشک یا پرستار و یا کارشناس خونگیر یک سوزن را داخل قسمتی از بند ناف که هنوز به جفت متصل است وارد می کند و خون در کیسه خون جمع آوری می شود. پس از بسته بندی ، به یک بانک خون بند ناف فرستاده شده و در آنجا پردازش و برای ذخیره سازی طولانی مدت منجمد می شود.

رضایی افزود: اگر خون‌گيری قبل از خروج جفت انجام شود حجم خون و سلول‌های بنيادی بالاترين ميزان را در مقايسه با زمانی كه خون‌گيری پس از خروج جفت انجام می‌شود، دارند.

 

او در خاتمه با تاکید بر اینکه گاهی حجم خون بند ناف و جفت تا 200 سی سی هم می رسد، اضافه کرد: سلول‌های بنيادی بند ناف به لحاظ تعداد بسيار بيشتر از سلول‌های بنيادی مغز استخوان است و بهترین زمان برای استفاده از آنها پنج سال اول نگهداری است. 

 

پایان مطلب/