به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، درمان هورمونی تأییدکننده جنسیت به استفاده از هورمون‌ها برای کمک به افراد برای هماهنگ کردن ویژگی‌های فیزیکی خود با هویت جنسی اشاره دارد. این نوع درمان معمولاً توسط افراد تراجنسیتی و غیر باینری به عنوان بخشی از مراقبت‌های تأیید جنسیت استفاده می‌شود. اهداف اصلی کاهش نارسایی جنسیتی و کمک به افراد در احساس راحتی بیشتر در بدنشان است. به تازگی یک مطالعه که در نشریه Nature منتشر شده است، اثرات درمان هورمونی تایید کننده جنسیت (GAHT) را بر روی سیستم ایمنی در افراد چند جنسیتی بررسی کرد.

پیش زمینه

مردان و زنان در سطوح شدت بیماری‌های عفونی و التهابی به دلیل تفاوت در سیستم ایمنی آن‌ها متفاوت هستند. برای مثال، احتمال مرگ مردان در اثر بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) بیشتر است، در حالی که زنان در معرض خطر بالاتری برای عواقب پس از حاد کووید هستند و واکنش‌های قوی‌تری نسبت به واکسن‌ها برمی‌انگیزند. مطالعات همچنین عوارض جانبی مکرر را در بین زنان گزارش می‌کنند. تفاوت‌های جنسی ایمونولوژیک به دلیل ژن‌ها، هورمون‌ها و رفتار است. با این حال، اهمیت و تأثیر آن‌ها بر خطر بیماری نامشخص است. سطح هورمون افراد تراجنسیتی پس از درمان با تستوسترون تایید کننده جنسیت (GAHT) تغییر می‌کند. درک اثرات GAHT بر پاسخ‌های ایمنی در افراد تراجنسیتی برای روشن کردن مکانیسم‌های نهفته در تفاوت‌های شدت بیماری و واکنش‌های ایمنی در بین مردان و زنان بسیار مهم است.

در مورد مطالعه

مطالعه حاضر به بررسی اثرات تعدیل کننده ایمنی استروئیدهای گناد‌ها در انسان پرداخت. بین سال‌های 2016 تا 2023، این مطالعه شامل 23 مرد ترنس بود که در مراکز پزشکی تراجنسیتی سوئد ثبت نام کرده بودند. در سن 18 تا 37 سالگی، آن‌ها 1000 میلی گرم تستوسترون درمانی نبیدو را دریافت کردند. پنج شرکت کننده به دلیل شاخص توده بدنی پایین (BMI) دوزهای 750 میلی گرمی‌دریافت کردند. شرکت کنندگان در این مطالعه سطح هورمون‌های جنسی طبیعی داشتند و هیچ درمان قبلی با تستوسترون نداشتند. آن‌ها نمونه خون را در ابتدا، سه ماه و یک سال پس از درمان با تستوسترون ارائه کردند. این مطالعه افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی، نقص ایمنی، یا عفونت‌های مداوم را از مطالعه خارج کرد. کروماتوگرافی مایع و طیف سنجی جرمی پشت سر هم سطح هورمون جنسی و هورمون استروئیدی را در سرم اندازه گیری کردند. آن‌ها از توالی یابی اسید ریبونوکلئیک حجیم (RNA-seq) و RNA-seq تک سلولی برای مطالعه تغییرات بیان ژن استفاده کردند. تجزیه و تحلیل NicheNet اثرات پایین دستی را بر روی گروه‌های سلولی اضافی ایمنی پیش بینی کرد. سنجش تک سلولی برای کروماتین قابل دسترسی به ترانسپوزاز با توالی یابی با توان بالا (sc-ATAC-seq) تغییرات در دسترسی کروماتین را در مکان‌های مختلف اتصال اندازه گیری کرد. مکآن‌های اتصال شامل مبدل‌کننده سیگنال کیناز و فعال‌کننده رونویسی ژانوس (JAK-STAT)، پروتئین فعال‌کننده ۱ (AP-1)، فاکتور هسته‌ای کاپا B (NFκB) و پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن (MAPK) بود. محققان از فلوسیتومتری برای ارزیابی اثرات عملکردی GAHT بر لنفوسیت‌ها استفاده کردند. آن‌ها با استفاده از سیتومتری جرمی و فلوسیتومتری طیفی برای اندازه‌گیری بیان گیرنده آندروژن (AR) و گیرنده استروژن (ESR)، تحریک سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی (PBMC) و برچسب‌گذاری درون سلولی، سلول‌های ایمنی را مشخص کردند. آزمایش Olink داده‌هایی را در مورد پروتئین‌های پلاسما تولید کرد. سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) زیرگروه‌های اینترفرون را در پلاسما و رویی PBMC اندازه گیری کرد. برای تعیین اثرات تستوسترون بالا و استروژن کم بر سلول‌های ایمنی، محققان نمونه خون 11 زن هم‌سو جنس (cisgender)را جمع آوری کردند. سپس آن‌ها را با تستوسترون و فولوسترانت برای شبیه سازی از دست دادن سیگنال‌های ESR پیش درمان کردند. محققان مجموعه داده‌های sc-mRNA-seq شرکت‌کنندگان زن و مرد را بررسی کردند تا بررسی کنند که آیا تفاوت‌ها در پاسخ‌های ایمنی ممکن است پاسخ‌های متنوع را در افراد هم‌سو جنس توضیح دهد. آن‌ها از مدل‌های اثرات مختلط و تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA) استفاده کردند.

نتایج مطالعه

تستوسترون برای اصلاح تعادل بین فاکتور نکروز تومور (TNF) و اینترفرون نوع I (IFN-I) ضروری است. TNF سایتوکاین پیش التهابی است، در حالی که IFN-I اثرات ضد ویروسی دارد. کاهش پاسخ‌های IFN-I در مونوسیت‌های پلاسماسیتوئید و سلول‌های دندریتیک در حالی که تقویت پاسخ‌های مونوسیتی باعث افزایش تولید TNF، اینترلوکین-6 (IL-6) و IL-15 و همچنین تحریک پایین‌دستی ژن‌های واسطه NF-kB و افزایش پاسخ γ - IFN می‌شود.. این به طور طبیعی در میان سلول‌های کشنده طبیعی (NK) رخ می‌دهد. پاسخ‌های متنوع جنسیتی در پایگاه‌های اطلاعاتی عمومی از این یافته‌ها در میان مردان ترنس پشتیبانی می‌کنند. سطح تستوسترون در دسترس زیستی در خون افزایش یافت، اما غلظت استرادیول و پروژسترون در سه ماه کاهش یافت. درمان با تستوسترون منجر به تغییرات سلول‌های ایمنی شد، اما تعداد کلی گلبول‌های سفید ثابت باقی ماند. سلول‌های دندریتیک پلاسماسیتوئید (pDCs) تغییراتی را در فنوتیپ خود نشان دادند. سطح CD81 بعد از سه ماه افزایش یافت. سه ماه پس از درمان با تستوسترون، ژن اگزونوکلئاز 20 تحریک شده با اینترفرون (ISG20)، پلی (ADP-ribose) عضو خانواده پلیمراز 14 (PAPR14)، پروتئین مقاومت به میکسو ویروس 1 (MX1) و SP110 کمتر فعال شدند. سلول‌های دندریتیک پلاسماسیتوئید سرکوبگر تنظیم کننده‌های سیگنالینگ سیتوکین (SOCS) را کاهش دادند. SOCS3 پاسخ IFN-I را در طول عفونت آنفولانزا مهار کرد. درمان با تستوسترون باعث کاهش پاسخ IFN-α در مونوسیت‌ها شد. با این حال، پاسخ TNF به تحریک R848 را افزایش داد. درمان با تستوسترون SLAM Family Member 7 (SLAMF7) را در سلول‌های T و مونوسیت‌ها افزایش داد. پیش تیمار GAHT و DHT مسیرهای NFκB را به مدت 20 ساعت فعال کرد، اما فولوسترانت این کار را نکرد. پروفسور پتر برودین، رئیس گارفیلد وستون و پروفسور ایمونولوژی کودکان در امپریال کالج لندن، که این کار را در زمانی که در موسسه کارولینسکا کار می‌کرد، رهبری می‌کرد، گفت: " این یافته‌ها برای همه ما پیامدهایی دارد. برای اولین بار، ما توانستیم تشخیص دهیم که کدام بخش از سیستم ایمنی فرد به جای تفاوت‌های ژنتیکی جنسی، مستقیماً توسط هورمون‌های جنسی تنظیم می‌شود. این می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی نه‌تنها بر درک ما از چگونگی تأثیر بیماری‌های مختلف بر مردان و زنان داشته باشد، بلکه می‌تواند درمان‌های جدیدی را ایجاد کند که می‌تواند در همه چیز از بیماری‌های ایمنی گرفته تا سرطان کمک کند."

نتیجه گیری

این مطالعه نشان داد که سطح تستوسترون در طول هورمون درمانی تأیید کننده جنسیت افزایش می یابد و سطح استرادیول کاهش می‌یابد. این امر بر تنظیم متقابل بین IFN-I و TNF تأثیر می‌گذارد و باعث افزایش سطح سرمی فعال‌کننده‌های گیرنده لیگاند کاپا بتا فاکتور هسته‌ای (RANKL) و فاکتور ۱ محرک کلنی (CSF1) می‌شود. همچنین دسترسی کروماتین را در محل‌های اتصال فاکتور رونویسی NFκB بهبود می‌بخشد. همچنین پاسخ‌های TNF به شیوه ای وابسته به گیرنده آندروژن افزایش می‌یابد. در نهایت این امر نشان می‌دهد که تنظیم متقابل بین IFN-I و TNF در سطح سیستم ایمنی رخ می‌دهد و هورمون‌های جنسی آن را تنظیم می‌کنند. DHT پاسخ NFκB به لیپوپلی ساکارید را افزایش داد اما IFN-I، SOCS1 و SOCS3 را مهار کرد. برای ارزیابی اثرات طولانی مدت درمان هورمونی بر ایمنی و خطر بیماری، مطالعاتی با پیگیری طولانی‌تر مورد نیاز است.

پایان مطلب./