به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، محققان اطلاعات جدیدی در مورد اینکه چگونه سلول‌های سرطانی دهان ممکن است پاسخ ایمنی بدن را مسدود کنند، کشف کرده‌اند. این مطالعه می‌تواند منجر به درمان‌های بهتر برای این بیماری تهاجمی شود. تحقیقات این تیم تحقیقاتی به بررسی فعل و انفعالات پروتئینی در سلول های سرطانی دهان پرداخت که ممکن است سلول‌های ایمنی ما را از حمله به این تومورها متوقف کند. سرطان دهان ششمین سرطان شایع در استرالیا و شایع ترین سرطان در هند است. درمان انواع پیشرفته سرطان دهان سخت است و بیماران معمولاً کمتر از 12 ماه زنده می مانند. این مطالعه سرنخ‌های مهمی در مورد اینکه چگونه سرطان دهان از سیستم ایمنی جلوگیری می‌کند، ارائه می‌دهد. به عقیده محققان ممکن است پروتئین‌هایی در سلول‌های سرطانی دهان وجود داشته باشد که با هم کار می‌کنند تا حمله سلول‌های ایمنی را کاهش دهند.

کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC)

کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC) یکی از شایع‌ترین سرطان های حفره دهان است. با این حال، با وجود پیشرفت در روش‌های تشخیصی و درمان، میزان بقا بهبود نیافته است. بنابراین، پیش آگهی OSCC پیشرفته با نرخ بقای 5 ساله تقریباً 50٪ ضعیف است. رکود در میزان بقا عمدتاً به وجود سلول‌های بدخیم با درجه بالا نسبت داده می‌شود که نشانه‌های مهم سرطان را نشان می‌دهند، مانند مقاومت در برابر شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی، تکثیر غیرطبیعی، و تهاجم یا متاستاز. اخیراً مشخص شده است که ناهمگنی تومور ارتباط نزدیکی با مقاومت درمانی دارد. ارتباط بین سلولی بین سلول‌های تومور یا بین سلول‌های تومور و سلول‌های استرومایی عمیقاً در به دست آوردن صفات بدخیم درجه بالا درگیر است. با این حال، نقش ارتباطات بین سلولی در مقاومت درمانی به طور کامل در OSCC روشن نشده است. تا به امروز، مشخص شده است که وزیکول های خارج سلولی (EVs) نقش مهمی را به عنوان رسانه‌ای برای ارتباطات بین‌سلولی ایفا می‌کنند. سلول‌های سرطانی با انتقال اطلاعات به سلول‌های اطراف خود از طریق EVs و تنظیم ریزمحیط تومور، صفات بدخیم را به دست می‌آورند. تحقیقات در مورد رابطه بین مقاومت درمانی در OSCC، به ویژه مقاومت رادیویی و EVs در حال انجام است.

مقاومت درمانی

سرطان دهان شامل سرطان های لب، زبان، گونه‌ها، دهان، کام، سینوس‌ها و گلو می‌شود. عوامل خطر عبارتند از مصرف دخانیات، مصرف زیاد الکل و عفونت HPV. تشخیص زودهنگام میزان بقای سرطان دهان را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. با این حال، درمان موثر بیماری پیشرفته بسیار دشوار است. ایمونوتراپی، که هدف آن تقویت دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان است، در برخی از سرطان ها امیدوارکننده بوده اما در سرطان دهان موفقیت محدودی داشته است. این تحقیق جدید ممکن است به توضیح علت و اشاره به رویکردهای جدید کمک کند. این تحقیق بر روی پروتئینی به نام مبدل سیگنال و فعال‌کننده رونویسی 3 (STAT3) متمرکز شد که به رشد سلول‌های سرطانی دهان کمک می‌کند. محققان از تکنیک‌های پیشرفته پروتئومیک برای مشاهده اینکه با کدام پروتئین های دیگر STAT3 در سلول های سرطانی دهان تعامل دارد، استفاده کردند. سرپرست این تیم افزود: یافته‌های ما نشان می‌دهد که STAT3 و شرکای پروتئینی آن احتمالاً به‌عنوان یک عامل مخدوش‌کننده عمل می‌کنند و سلول‌های سرطانی را از هدف قرار گرفتن در طول درمان ضد سرطان در سرطان دهان پنهان می‌کنند.

مدل سه بعدی سرطان

سرپرست تیم تحقیقاتی یک مدل سرطان سه بعدی جدید برای این تحقیق ایجاد کرد که اکنون ثبت اختراع شده است، و افزودند: مدل سه بعدی سرطانی که ما ایجاد کرده‌ایم سلول‌های سرطانی را به جای استفاده از مدل‌های موش که اغلب این کار را انجام نمی دهند، با سلول‌های ایمنی کنار هم قرار می‌دهد. سلول‌های بافت دهان انسان به گونه‌ای گرفته می‌شوند که سلول‌های ایمنی با سلول‌های سرطانی دهان به طور همزمان تعامل داشته باشند تا رفتار تومور را تقلید کنند. سپس محققان از طیف‌سنجی جرمی بر روی مدل‌های سه‌بعدی برای شناسایی پروتئین‌هایی که در تعامل با STAT3 هستند، استفاده کردند. این تیم دریافتند که STAT3 در تمام انواع سلول‌های سرطانی دهان مورد مطالعه در مقایسه با سلول‌های طبیعی دهان بسیار بالاتر است. آنها همچنین دریافتند پروتئینی به نام گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) ارتباط نزدیکی با STAT3 در سلول‌های سرطانی دهان دارد، و چندین پروتئین دیگر که با STAT3 در تعامل هستند در کنترل سیستم ایمنی نقش دارند، از جمله برخی از آنها که آن را سرکوب می‌کنند. تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که STAT3 و پروتئین‌های شریک آن ممکن است در مسیرهایی دخیل باشند که به سرطان در جلوگیری از سیستم ایمنی کمک می کند.

گزینه‌های درمانی جدید

این تیم اکنون در حال بررسی ترکیبی از درمان‌هایی مانند ترکیب آنتی‌بادی‌های مونوکلونال یا مهندسی شده STAT3 با درمان EGFR هستند. گزارش‌های فاز اول و فاز دو نشان داده‌اند که این کار مؤثر است. این مطالعه اهداف دارویی بالقوه جدیدی را نشان می دهد که می‌تواند به تقویت پاسخ ایمنی در برابر سلول‌های سرطانی دهان کمک کند. این یافته‌ها همچنین ممکن است توضیح دهد که چرا برخی از سرطان‌های دهان به درمان‌های ایمونوتراپی موجود مقاوم می‌شوند. محققان در این مطالعه از طیف وسیعی از تکنیک‌ها، از جمله کشت سلولی سه بعدی، پروتئومیکس و تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیک استفاده کردند. این رویکرد چند جانبه به محققان اجازه داد تا تعاملات پروتئینی بالقوه پیش بینی نشده را در مدلی بررسی کنند که ممکن است بهتر از محیط تومورهای واقعی تقلید کند. همچنین تحقیقات بیشتری برای تایید نتایج و توسعه درمان های بالقوه مورد نیاز است. این اولین قدم مهم است، اما محققان اکنون باید این فعل و انفعالات پروتئینی را تأیید کرده و بررسی کنند که آیا هدف قرار دادن آنها می‌تواند پاسخ‌های ایمنی ضد توموری را تقویت کند یا خیر.

مقاومت دارویی

داده‌های اولیه محققان می‌تواند روشن کند که چرا سرطان‌های تهاجمی دهان اغلب به ستوکسیماب، یکی از اصلی‌ترین درمان‌های هدفمند مورد تأیید FDA، مقاوم می‌شوند. Cetuximab یک آنتی بادی مونوکلونال است که EGFR، یکی از پروتئین‌های کلیدی شناسایی شده در این مطالعه را به عنوان تعامل با STAT3 مورد هدف قرار می‌دهد. محققان امیدوارند این تحقیق به تولید داروی جدید منجر شود و امیدی را برای بیماران مبتلا به سرطان دهان ایجاد کند، به‌ویژه آن‌هایی که مبتلا به سرطان‌های تهاجمی دهان هستند که در حال حاضر پیش‌آگهی بسیار ضعیفی دارند.

پایان مطلب./