به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، یک مطالعه اخیر منتشر شده در نشریه JAMA Network Open نشان می‌دهد که بزرگسالانی که در زمان اولین تشخیص سرطان خود دارای اضافه وزن یا چاقی بودند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان دوم، به ویژه سرطان مرتبط با چاقی هستند. به گفته نویسندگان این مطالعه این ازماندگان سرطانی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان‌های ثانویه هستند، که نیاز به استراتژی‌های متمرکز مدیریت وزن در برنامه‌های مراقبت از بقا را ضروری می‌کند.

پیش زمینه

اگرچه به ندرت اتفاق می افتد، گاهی اوقات افراد علاوه بر سرطان اول، به نوع دوم سرطان نیز مبتلا می‌شوند. این می‌تواند به دلیل عوامل متعددی باشد، از جمله، جهش‌های ژنتیکی که می‌تواند فرد را مستعد ابتلا به سرطان‌های خاص کند، سندرم‌های سرطان ارثی که افراد را بیشتر در معرض ابتلا به سرطان‌های متعدد قرار می‌دهد ،عوارض جانبی درمآن‌هایی که بیماران برای درمان تشخیص اولیه سرطان خود دریافت می‌کنند و انتخاب سبک زندگی، مانند مصرف الکل یا دخانیات.  درباره اینکه کدام سرطان‌های ثانویه بیشتر تشخیص داده می‌شوند باید به مواردی مثل  لوسمی، لنفوم و سارکوم اشاره کرد اما موارد دیگری مانند سرطان سینه، سرطان ریه و سرطان تیروئید نیز وجود دارد. این واقعاً به درمان قبلی بیمار و نحوه انجام آن بستگی دارد. برای مثال افرادی که برای لنفوم هوچکین قفسه سینه را پرتودرمانی می‌کنند، روزی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. اما اینکه چقدر به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله سن آن‌ها در زمان تشخیص، دوز دریافتی و نواحی از بدن آن‌ها که تشعشع دریافت کرده است.

چه چیزی باعث بروز سرطان‌های ثانویه در بازماندگان سرطان می‌شود؟

اگرچه جمعیت بازماندگان سرطان به طور قابل توجهی افزایش یافته است، اما بازماندگان با خطرات بیشتری مواجه هستند، از جمله احتمال بالاتر ابتلا به سرطان دوم اولیه. این سرطان‌های بعدی حدود 20 درصد از تمام تشخیص‌های جدید سرطان را در سال تشکیل می‌دهند و عامل اصلی بیماری و مرگ و میر در میان بازماندگان هستند. در حالی که درمان و ژنتیک به عنوان عوامل موثر در بروز سرطان‌های دوم در بازماندگان سرطان دوران کودکی شناخته شده اند، در مورد بازماندگان سرطان بزرگسالان کمتر شناخته شده است. تنها درصد کمی از سرطان‌های دوم در بزرگسالان را می‌توان به رادیوتراپی نسبت داد. بنابراین، عوامل سبک زندگی، قرار گرفتن در معرض محیطی و ژنتیک احتمالا نقش مهمی‌در این ارتباط دارند. مطالعات قبلی، به ویژه آنالیزهای مبتنی بر رجیستری، ارتباط بین سرطان‌های مرتبط با چاقی و افزایش خطر ابتلا به سرطان‌های دوم را نشان می‌دهد. با این حال، این مطالعات فاقد در نظر گرفتن عوامل خطر، عوامل مخدوش کننده و داده‌های سطح فردی است که می‌تواند منجر به سوگیری بالقوه شود. تا به امروز، هیچ مطالعه کوهورت آینده‌نگر جامعی نقش چاقی را در سرطان‌های اولیه دوم در انواع مختلف سرطان در بازماندگان بزرگسال بررسی نکرده است.

در مورد مطالعه

گروه تغذیه ای مطالعه پیشگیری از سرطان II شامل 26894 شرکت کننده با تشخیص سرطان اولیه غیر متاستاتیک بود که میانگین سنی آن‌ها 2/72 سال بود که 6/85 درصد از آن‌ها 65 سال یا بیشتر داشتند. شرکت کنندگان در مطالعه اطلاعات دموگرافیک و شیوه زندگی خود گزارش دادند، از جمله شاخص توده بدنی (BMI)، که قبل و در فواصل زمانی پس از اولین تشخیص سرطان محاسبه می‌شد. تشخیص‌های سرطان از طریق سوابق پزشکی و ثبت سرطان، با پیگیری‌های بین سال‌های 1992 تا 2017 تأیید شد. این مطالعه شرکت‌کنندگانی با مقادیر BMI کمتر از 18.5 کیلوگرم بر متر مربع، آن‌هایی که بیماری در محل یا مرحله‌ای دور داشتند، افرادی که تشخیص آن‌ها یک دومین سرطان اولیه در عرض 60 روز پس از اولین تشخیص سرطان اولیه، و کسانی که بیش از 85 سال در هنگام تشخیص بیماری دارند. اطلاعات درمان، از جمله جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی، از ادعاهای مدیکر و گزارش خود به دست آمده است. سرطان‌های اولیه دوم به دنبال قوانین کدگذاری از نظارت، اپیدمیولوژی و نتایج نهایی (SEER) شناسایی شدند. محققان به‌ویژه به سرطان‌های مرتبط با چاقی، از جمله آدنوکارسینوم مری، سرطان سینه یائسه، کاردیای معده، کولون، رکتوم، کبد، کیسه صفرا، پانکراس، جسم رحم، تخمدان، کلیه، مننژیوم، تیروئید و مولتیپل میلوما علاقه‌مند بودند. ارتباط بین چربی اضافی بدن و خطر سرطان تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از تابع وقوع تجمعی، آزمون گری، مدل‌های خطر متناسب کاکس، آزمون باقیمانده شوئنفلد و مدل‌های رگرسیون خوب و خاکستری انجام شد.

یافته‌های مطالعه

شایع ترین تشخیص‌های اولیه سرطان‌های پروستات، سینه و کولورکتال بود که به ترتیب در بین 35درصد، 19.1درصد و 9.5درصد از گروه مورد مطالعه تشخیص داده شدند. اکثر بازماندگان هرگز سیگار نکشیده اند یا سیگار را ترک کرده اند. در طی یک پیگیری متوسط ​​7.9 ساله، 13.9درصد از شرکت کنندگان در مطالعه به سرطان دوم مبتلا شدند که 33.2درصد  آن مربوط به چاقی بود. BMI بالاتر به طور قابل توجهی با افزایش بروز سرطان دوم مرتبط بود. هر پنج کیلوگرم بر متر مربع افزایش در BMI، خطر ابتلا به سرطان دوم را تا 13 درصد و سرطان‌های دوم مرتبط با چاقی را تا 28 درصد افزایش می‌دهد. به طور خاص، افزایش پنج کیلوگرم بر متر مربع در BMI با 42 درصد بیشتر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال دوم و 70 درصد افزایش خطر سرطان کلیه دوم مرتبط بود. تجزیه و تحلیل‌های زیرگروهی نتایج ثابتی را در سن، جنس و وضعیت سیگار کشیدن نشان داد و مرگ به‌عنوان یک خطر رقیب در تحلیل در نظر گرفته شد.

نقاط قوت و محدودیت‌ها

مطالعه حاضر اولین مطالعه ای است که رابطه بین BMI و سرطان‌های اولیه دوم را در بازماندگان سرطان مسن تر مورد بررسی قرار می‌دهد. این امر توسط گروه بزرگ و آینده نگر، جمع آوری داده‌های عامل خطر سیستماتیک، پیگیری طولانی مدت، تشخیص به موقع قرار گرفتن در معرض، حذف بیماری متاستاتیک، و ارتباط مداوم در بین گروه‌های مختلف بازماندگان تقویت شده است. با این حال، این مطالعه با دست کم گرفتن عوامل بالقوه ارتباط به دلیل طرد چندین سرطان اولیه در یک محل، اتکا به BMI به عنوان معیار چربی بدن، داده‌های ناقص درمان، و احتمال مزاحمت‌های اندازه‌گیری نشده در این طرح مشاهده‌ای محدود شده است.

نتیجه گیری

بازماندگان مسن‌تر از سرطان غیر متاستاتیک با اضافه وزن یا چاقی در اولین تشخیص، در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان‌های ثانویه، به‌ویژه سرطان‌های مرتبط با چاقی هستند. با توجه به موضوع رایج اضافه وزن و چاقی در بین بازماندگان سرطان، یافته‌های مطالعه پیامدهای سلامت عمومی قابل توجهی را برجسته می‌کند و می‌تواند دستورالعمل‌های بقای مبتنی بر شواهد را با هدف کاهش خطر ابتلا به سرطان‌های اولیه دوم راهنمایی کند. در آینده، اجرای استراتژی‌های کاهش وزن و افزایش آگاهی از خطرات سرطان دوم در میان ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای بازماندگان سرطان باید در اولویت قرار گیرد.

پایان مطلب./