به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پوست بزرگترین عضو بدن انسان است. نه تنها به عنوان اولین خط دفاعی در برابر عوامل استرس زای خارجی مانند سموم محیطی، پاتوژن‌ها و آلاینده ها عمل می‌کند، بلکه پوست ما نیز می‌تواند چیزهای زیادی در مورد سلامت داخلی ما آشکار کند. تحقیقات نشان داده است که روده و پوست دائماً از طریق محور روده- پوست در حال ارتباط هستند. این بدان معنی است که پوست خارش، قرمز، برآمدگی یا پوسته پوسته شدن ممکن است با اتفاقی در روده مرتبط باشد.

باکتری‌های روده و بیماری‌های پوستی

شواهد بالینی فزاینده‌ای وجود دارد که تغییرات در ترکیب میکروبیوم روده را با ایجاد بیماری‌های پوستی مختلف مرتبط می‌کند. میکروبیوم روده انسان از جمعیتی از میکروارگانیسم‌ها تشکیل شده است که در مجموع به آنها میکروبیوتا گفته می‌شود که در دستگاه گوارش زندگی می‌کنند. میکروبیوم روده عملکردهای مختلفی دارد، مانند محافظت از ما در برابر عفونت‌ها، آموزش سیستم ایمنی، سنتز ویتامین‌ها و هضم محصولات طبیعی مانند کربوهیدرات‌ها. عوامل زیادی بر ترکیب، غنا و عملکرد میکروبیوتای روده تأثیر می‌گذارند، از جمله استرس، رژیم غذایی، مصرف الکل، ورزش و مصرف آنتی‌بیوتیک. با این حال، هنگامی که تعادل پیچیده بین میکروبیوتای مفید و نامطلوب در روده تغییر می‌کند که به آن دیسبیوز نیز گفته می‌شود می‌تواند باعث نشت سد روده شود. به این سندرم روده نشت می‌گویند، وضعیتی که روده به طور فزاینده‌ای نفوذپذیر می‌شود و به سموم میکروبی، آنتی‌ژن‌های غذایی (ذرات کوچک غذا) و باکتری‌های مضر اجازه ورود به جریان خون را می‌دهد. این می‌تواند باعث تغییراتی در نحوه واکنش سیستم ایمنی شود که می‌تواند منجر به ایجاد بیماری‌های التهابی پوست مانند درماتیت آتوپیک، پسوریازیس، روزاسه و آکنه شود.

درماتیت آتوپیک (اگزما)

درماتیت آتوپیک که به آن اگزما نیز گفته می‌شود، یک بیماری التهابی مزمن است که بیشتر در کودکان تا سن پنج سالگی رخ می‌دهد. مطالعات نشان داده‌اند که میکروبیوم روده افراد مبتلا به اگزما حاوی تعداد کمتری از باکتری‌ها و بیفیدوباکتری‌ها است که باکتری‌هایی هستند که از روده‌ها در برابر کلونیزاسیون پاتوژن‌ها محافظت می‌کنند. علاوه بر این، تعداد باکتری‌هایی در روده که بوتیرات تولید می‌کنند یک اسید چرب با زنجیره کوتاه که به حمایت از یکپارچگی و عملکرد سد اپیتلیال روده ما کمک می‌کند در نوزادان مبتلا به اگزما کمتر است. این اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه همچنین دارای اثرات ضد التهابی هستند و به عنوان تعدیل کننده های ایمنی عمل می‌کنند که به تنظیم پاسخ‌های ایمنی بدن کمک می‌کنند.

چهار عاملی که می‌توانند بر تعادل میکروبی روده تأثیر بگذارند

تحقیقات نوظهور روی میکروبیوم روشن کرده است که میکروارگانیسم‌های موجود در روده ما نقش کلیدی در پاسخ‌های ایمنی، متابولیسم و ​​فیزیولوژی ما دارند. محققان چندین فاکتور را بررسی کرده‌اند که می‌توانند بر تعادل میکروبیوتا در روده ما تأثیر بگذارند و راه‌هایی برای بازیابی سلامت روده در صورت بروز دیس‌بیوزیس را بررسی کرده‌اند.

1. کلونیزاسیون میکروبیوم روده در مراحل اولیه زندگی

دوران نوزادی و اوایل کودکی مراحل حیاتی برای رشد میکروبیوم روده و سیستم ایمنی هستند. تقریباً 80 درصد از سلول‌های ایمنی انسان در بافت لنفاوی اطراف دستگاه گوارش قرار دارند، روده را می توان مرکز سیستم ایمنی در نظر گرفت.

کلونیزاسیون میکروبیوم روده توسط میکروارگانیسم‌ها از بدو تولد آغاز می‌شود. نوزادانی که از طریق واژن به دنیا می‌آیند ابتدا با میکروارگانیسم‌های موجود در دستگاه تناسلی ادراری مادرشان آشنا می‌شوند. به عنوان مثال، میکروبیوم مادر اولین منبع اشریشیا کلی، بیفیدوباکتریوم و باکتریوئیدها را برای دستگاه روده نوزاد فراهم می‌کند. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض شیر مادر اغلب منبع دیگری از میکروارگانیسم‌ها مانند استرپتوکوک و لاکتوباسیلوس را در اختیار نوزاد قرار می‌دهد.

2. آنتی بیوتیک‌ها

آنتی بیوتیک‌ها داروهایی هستند که به بدن ما کمک می‌کنند تا با کشتن باکتری‌ها و کند کردن رشد آنها در برابر عفونت‌ها مبارزه کند. آنتی بیوتیک‌ها اغلب ضروری هستند و می‌توانند نجات دهنده باشند. با این حال، درمان‌های آنتی بیوتیکی فقط باکتری‌هایی که باعث عفونت می‌شوند را هدف قرار نمی‌دهند. آنها همچنین به باکتری‌های مفید موجود در روده ما آسیب می‌رسانند. به طور کلی، بهبود میکروبیوم پس از قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک‌ها ممکن است بیش از دو سال طول بکشد. در برخی موارد، تنوع باکتری در میکروبیوم روده ممکن است هرگز به طور کامل به حالت عادی باز نگردد. این یافته با درمان آنتی بیوتیکی خوراکی و داخل وریدی گزارش شده است. بنابراین مهم است که آنتی بیوتیک‌ها را به درستی و فقط در صورت لزوم مصرف کنید. این امر به ویژه در زمینه پوست مهم است، جایی که بیماری‌های پوستی مانند اگزما ممکن است در ابتدا با عفونت اشتباه گرفته شوند و بی مورد با آنتی بیوتیک درمان شوند.

پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها

میکروبیوم روده را می توان با مصرف پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها تقویت کرد و به مدیریت بیماری‌های پوستی مانند اگزما کمک کرد. پروبیوتیک‌ها موجودات زنده و مفیدی هستند. آنها با اتصال رقابتی به سلول های اپیتلیوم روده، که پوشش روده کوچک و بزرگ را تشکیل می دهند، کار می‌کنند. در انجام این کار، پروبیوتیک‌ها به جلوگیری از حمله پاتوژن ها به بدن کمک می‌کنند. این اتصال رقابتی با تولید باکتریوسین‌ها، پروتئینی مشابه آنتی‌بیوتیک که توسط ارگانیسم‌های پروبیوتیک تولید می‌شود، همراه است. این باکتریوسین‌ها رشد پاتوژن را بیشتر سرکوب می‌کنند. پری بیوتیک‌ها مواد غذایی هستند که قابل هضم یا جذب در دستگاه گوارش نیستند. مانند پروبیوتیک‌ها، پری بیوتیک‌ها با حمایت از تولید اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه و افزایش پاسخ های ایمنی بدن به تقویت سد روده کمک می‌کنند. در حالی که می‌توان از پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها برای رسیدن به تعادل مفید میکروبیوتا در روده قبل از بیماری استفاده کرد، بازگرداندن این تعادل در طول یا بعد از بیماری بسیار دشوارتر است. بنابراین استفاده از پروبیوتیک ها و پری‌بیوتیک‌ها می‌تواند به عنوان یک مداخله مکمل برای درمان افراد مبتلا به بیماری‌هایی مانند اگزما استفاده شود.

4. رژیم غذایی

تحقیقات نشان داده است که گلوتن می‌تواند منبعی برای مشکلات مختلف سلامتی از جمله دیس بیوز روده باشد. اثرات منفی بر سلامتی به ویژه در افرادی که به گلوتن حساس هستند یا کسانی که با بیماری سلیاک زندگی می‌کنند آشکار است. حساسیت به گلوتن و روده نشتی بخشی از یک حلقه بازخورد مثبت هستند که هر دو یکدیگر را تقویت می‌کنند. این بدان معنی است که وقتی افرادی که به گلوتن یا بیماران سلیاک حساسیت دارند گلوتن می‌خورند، می‌تواند به سد روده آنها آسیب برساند و باعث نفوذپذیری فزاینده روده یا نشتی شود. به نوبه خود، ذرات خارجی می‌توانند از روده به جریان خون فرار کنند و باعث می‌شوند که سیستم ایمنی در حالت آماده باش بالا قرار بگیرد و امواج التهابی را در سراسر بدن ارسال کند. این واکنش‌های التهابی می‌تواند منجر به بیماری های پوستی مانند اگزما شود. با این حال، در همان زمان، روده نشتی ممکن است باعث افزایش حساسیت به گلوتن شود، در نتیجه محرک اولیه سندرم روده نشتی را تقویت کرده و باعث آسیب بیشتر به سد روده می‌شود. تحقیقات همچنین نشان داده است که غذاهای سرشار از قندهای افزوده، گلوتن، الکل، یا سبزیجات شب بو مانند سیب زمینی و فلفل می‌توانند ترکیب میکروبیوتای روده را تغییر دهند. به عنوان مثال، خوردن بیش از حد قند می‌تواند منجر به رشد بیش از حد E. coli در روده شود و بر عملکرد میکروبیوم تأثیر منفی بگذارد. به طور کلی، این غذاها می‌توانند باعث تحریک پوشش روده شما شوند و باعث ایجاد دیس بیوز در روده شوند که تنوع میکروبی را کاهش داده و التهاب را افزایش می‌دهد. در عوض، خوردن غذاهای غنی از فیبر می تواند به بازگرداندن تعادل میکروبیوتای روده کمک کند، رشد باکتری‌های مفید در روده را تقویت کند و تعداد مولکول‌های سیگنال‌دهنده (سیتوکین‌ها) را کاهش دهد که باعث التهاب می‌شوند. این غذاها می‌توانند شامل میوه‌ها (مانند تمشک، گلابی، موز)، کربوهیدرات‌های پیچیده (مانند برنج قهوه ای، نان سبوس دار و حبوبات) و سبزیجات (مانند بروکلی، نخود سبز و کلم بروکسل) باشند. غذاهای تخمیر شده مانند کومبوچا نیز به افزایش تنوع باکتری‌ها در روده شما کمک می‌کند. بر اساس ارتباط رو به رشد بین ایجاد بیماری‌های التهابی پوست و دیس بیوز میکروبیوم روده، مهم است که مراقب سلامت روده خود باشید. در حالی که کلون‌سازی میکروبیوم روده در اوایل زندگی و مصرف آنتی بیوتیک‌ها همیشه تحت کنترل ما نیست، با این وجود می‌توانیم با توجه به رژیم غذایی و استفاده از پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها از روده خود حمایت کنیم.

پایان مطلب./