به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دانشمندان ممکن است علت اصلی پسوریازیس، یک بیماری پوستی مزمن و گاهی ناتوان کننده را که 2 تا 3 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، کشف کرده باشند. این بیماری با لکه‌های قرمز و پوسته پوسته مشخص می‌شود که بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می‌گذارد و گاهی اوقات می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد. تحقیقات جدید قویاً نشان می‌دهد که هورمون هپسیدین ممکن است باعث شروع این بیماری شود. این اولین باری است که هپسیدین به عنوان یک عامل بالقوه علت در نظر گرفته شده است. در پستانداران، هپسیدین مسئول تنظیم سطح آهن در بدن است. این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است. تیم تحقیقاتی بین المللی پشت این کشف، که شامل دکتر چهاراره پورزند از گروه علوم زیستی، مرکز نوآوری‌های درمانی و مرکز مهندسی زیستی و فناوری‌های زیست پزشکی در دانشگاه باث است، امیدوار است که یافته‌های آن‌ها منجر به توسعه روش‌های جدید شود. داروهایی که می‌توانند عملکرد هورمون را مسدود کنند. کسانی که احتمالاً از چنین درمانی سود می‌برند، بیماران مبتلا به پسوریازیس پوسچولار (PP) هستند، نوعی بیماری به خصوص شدید و مقاوم به درمان که می‌تواند ناخن‌ها و مفاصل و همچنین پوست بیمار را تحت تأثیر قرار دهد. دکتر پورزند که روش‌های کاهش عدم تعادل آهن در پوست را مطالعه می‌کند، گفت: "پسوریازیس یک بیماری پوستی است که زندگی را تغییر می‌دهد. بیماران با یک بیماری بالقوه بد شکل و مادام‌العمر مواجه می‌شوند که عمیقاً زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث ناراحتی جسمی و ناراحتی عاطفی آن‌ها می‌شود. این عارضه همچنین می‌تواند منجر به سایر بیماری‌های جدی سلامتی شود. یک درمان جدید که عدم تعادل هورمون آهن در پوست را هدف قرار می‌دهد، امیدواری می‌دهد. این رویکرد نوآورانه می‌تواند کیفیت زندگی میلیون‌ها نفر را به طور قابل توجهی افزایش دهد و اعتماد به نفس و رفاه آن‌ها را بازگرداند."

ما به آهن پوست نیاز داریم – اما نه بیش از حد

آهن یک فلز کمیاب ضروری است و نه تنها برای انتقال اکسیژن از طریق سیستم گردش خون بدن نیاز است بلکه برای حفظ سلامت پوست نیز اساسی است. همچنین در بسیاری از عملکردهای ضروری سلولی، از جمله بهبود زخم، تولید کلاژن و عملکرد سیستم ایمنی نیز نقش دارد. با این حال، آهن بیش از حد در پوست می‌تواند مضر باشد و اثرات مخرب نور خورشید را تشدید کند و باعث بیماری‌های مزمن پرولیفراتیو (که در آن سلول‌ها بیش از حد طبیعی رشد و تکثیر می‌شوند)، از جمله پسوریازیس ایجاد کند. مطالعاتی که به 50 سال قبل برمی‌گردد، غلظت بالای آهن در سلول‌های پوست بیماران پسوریازیس را گزارش کرده است. با این حال، علت این بیش از حد و اهمیت آن برای این وضعیت تا کنون نامشخص مانده است. مطالعه جدید اولین مطالعه‌ای است که هپسیدین را به عنوان پیوند احتمالی نام می‌برد. هپسیدین مسئول کنترل میزان جذب آهن از غذا و آزاد شدن آن در بدن است. در افراد سالم، منحصراً در کبد تولید می‌شود. با این حال، مطالعه جدید نشان داده است که در افراد مبتلا به پسوریازیس، این هورمون در پوست نیز تولید می‌شود.

قرار گرفتن در معرض هپسیدین باعث اضافه بار آهن می‌شود

در مطالعه جدید، موش‌ها (که شباهت‌های ژنتیکی و فیزیولوژیکی زیادی به انسان دارند) پس از قرار گرفتن در معرض سطوح بالای هپسیدین تولید شده از پوست، به نوعی پسوریازیس جوندگان مبتلا شدند. این فراوانی بیش از حد این هورمون باعث شد که سلول‌های پوست جانوران آهن بسیار بیشتری نسبت به آنچه لازم بود در خود نگه دارند. به نوبه خود، این آهن اضافی هم باعث افزایش بیش از حد سلول‌های پوست و هم غلظت غیرعادی بالای نوتروفیل‌های تحریک کننده التهاب (نوعی سلول سیستم ایمنی) در بالاترین لایه پوست می‌شود. این دو پیامد، تولید بیش از حد سلول‌های پوست و فراوانی نوتروفیل‌ها، از ویژگی‌های اصلی پسوریازیس انسانی هستند. پسوریازیس در اعضای خانواده دیده می‌شود، اگرچه کارشناسان معتقدند عوامل محیطی مانند وزن، عفونت‌ها و سیگار کشیدن نیز محرک هستند.

بیماری بدون درمان

در حال حاضر هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، اگرچه درمان‌هایی که شامل کرم‌های موضعی، نور درمانی و داروهای خوراکی می‌شوند می‌توانند به کنترل علائم برای بیماران مبتلا به برخی از اشکال کمک کنند. درمان‌های اخیر بر روی هدف قرار دادن مسیرهای ایمنی که در ایجاد پسوریازیس نقش دارند، متمرکز شده‌اند. دکتر پورزند معتقد است دارویی که هپسیدین را هدف قرار می‌دهد، این پتانسیل را دارد که به طور چشمگیری گزینه‌های درمانی را برای همه بیماران پسوریازیس بهبود بخشد. او گفت: "داده‌های ما قویاً نشان می‌دهد که هپسیدین هدف خوبی برای درمان پسوریازیس پوستی است. دارویی که می‌تواند این هورمون را کنترل کند، می‌تواند برای درمان شعله‌ور شدن و حفظ بیماران در بهبودی برای جلوگیری از عود استفاده شود. همچنین، با تنظیم آهن اضافی در پوست پسوریازیس با شلاتورهای آهن سفارشی (موادی که به آهن اضافی در بدن متصل می‌شوند و به حذف آن کمک می‌کنند)، هدف ما متوقف کردن تکثیر کنترل‌ نشده سلول‌های پوست پسوریازیس است. این افزایش تکثیر تمرکز اصلی ما است. از تحقیقات آزمایشگاهی ما در مورد درمان پسوریازیس، که با همکاری دانشمندان ملی و بین‌المللی از دانشگاه باث، از جمله دانشمندان این مطالعه انجام شده است." دکتر ویلیام تیلت، مدرس ارشد دانشگاه باث و مشاور روماتولوژیست متخصص در تشخیص و درمان آرتریت پسوریازیس، گفت: "این تحقیق از دکتر پورزند و همکارانش گامی رو به جلو برای افراد مبتلا به پسوریازیس و برای افراد مبتلا به پسوریازیس است. تیم‌های بالینی که آن‌ها را درمان می‌کنند. ما دقیقاً نمی‌دانیم که چرا افراد به پسوریازیس مبتلا می‌شوند، اما شناسایی هپسیدین به عنوان یک عامل مهم در ایجاد این بیماری نه تنها درها را به روی درمآن‌های جدید بالقوه باز می‌کند، بلکه امکان پیشگیری از ابتلا به این بیماری در افراد در معرض خطر را نیز فراهم می‌کند. داروهای موجود، به نام داروهای بیولوژیک، می‌توانند بسیار موثر باشند، اما آن‌ها در بریتانیا گران هستند و جیره بندی می‌شوند." وی افزود: "با این حال، تولید داروها زمان‌بر و پرهزینه است، بنابراین درمان جدیدی فوراً در دسترس نخواهد بود و مدیریت انتظارات برای بیماران مهم است."

نتیجه گیری

دکتر پنه لوپه پراتسو، متخصص پوست مشاور و سخنگوی بنیاد خیریه بریتانیایی پوست بریتانیا، گفت: "یافته‌های این مطالعه، بینش جدیدی را بر پاتوفیزیولوژی پسوریازیس باز می‌کند، که گمان می رود هپسیدین بیش از حد در پوست پسوریازیس عامل دیگری باشد. برای بیماران امیدوارکننده به نظر می رسد، اگرچه تحقیقات بیشتری برای روشن کردن نقش هپسیدین و پتانسیل آن به عنوان یک هدف درمانی آینده نگر در پسوریازیس مورد نیاز است."

پایان مطلب./