به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تحقیقات جدید مرکز سرطان UVA نشان می‌دهد بیمارانی که برای سرطان خون پیوند خون بندناف دریافت می‌کنند، اکنون بدون توجه به نژادشان به همان اندازه عمر می‌کنند. محققان در نشریه زیست شناسی پیوند خون و مغزاستخوان، به بررسی تأثیر نژاد و قومیت در نتایج پیوند خون بندناف (UCBT) پرداخته‌اند. مطالعه با هدف مقایسه نتایج بیماران سفیدپوست، سیاه‌پوست، لاتین‌تبار و آسیایی و تأثیر عوامل اجتماعی مانند فقر و نوع بیمه انجام شده است. یافته‌های کارن بالن، پزشک و همکاران او در مرکز UVA  سلامت نشان می‌دهد که شکاف بقای شناسایی شده قبلی برای دریافت‌کنندگان سیاه پوست از بین رفته است و بقای کلی برای همه گیرندگان افزایش یافته است. این تجزیه و تحلیل گذشته نگر، بیش از 2600 بزرگسال و کودک مبتلا به سرطان خون را که بین سال‌های 2007 تا 2017 خون بندناف دریافت کرده بودند مورد بررسی قرار داد و دریافت که دریافت کنندگان آسیایی، سیاه پوست، لاتینکس و قفقازی به همان اندازه خوب زنده ماندند. با این حال، کودکان سیاه‌پوست بیشتر به بیماری شدید گرافت در مقابل میزبان مبتلا می‌شوند، یک عارضه پیوند خون بند ناف که می‌تواند باعث آسیب اندام‌ها و عفونت‌های شدید شود. بینش‌های جدید مراقبت از افرادی را که نیاز به پیوند خون بند ناف دارند بهبود می‌بخشد و نشان می‌دهد که پیوندها تا چه حد برای افرادی که اهداکننده مشابهی در خانواده خود ندارند، مفید باقی می‌مانند. دکتر بالن، نویسنده اول این مطالعه گفت: "این مطالعه گذشته نگر از ثبت پیوند نشان داد که نتایج پیوند خون بند ناف برای بیماران با هر نژاد و قومیتی بهبود می‌یابد."

پیش‌زمینه:
پیوند خون بند ناف به عنوان یک روش درمانی برای بیمارانی که دهنده سازگار ندارند، اهمیت بسیاری دارد. به‌ویژه برای گروه‌های اقلیتی که یافتن دهنده مناسب برای آن‌ها دشوار است. این روش جایگزین پیوندهای سنتی مغز استخوان یا دهنده‌های خانواده نزدیک می‌شود و کمک می‌کند که بسیاری از بیماران به درمان دست یابند. در حالی که تعداد پیوندهای خون بند ناف که هر ساله در ایالات متحده انجام می‌شود در حال کاهش است، خون بند ناف برای بسیاری از بیماران حیاتی است. برخلاف پیوند مغز، خون بند ناف نیازی به تطبیق دقیق با گیرنده ندارد. این امر به ویژه برای بیمارانی از نژاد/قومیت مختلف، که اغلب در یافتن یک اهداکننده غیرمرتبط کاملاً مشابه مشکل دارند، مفید است. خون بند ناف پس از تولد از بند ناف و جفت برداشت می‌شود، به این معنی که به راحتی در دسترس است. محققان دریافتند که خون بند ناف منطبق یا نامتناسب برای دریافت کنندگان پیوند به همان اندازه خوب عمل می‌کند. آن‌ها همچنین تشخیص دادند که تطابق نژاد بیمار و اهداکننده نسبت به تعداد کل سلول‌های خون بند ناف پیوند شده اهمیت کمتری دارد در واقع هر چه بیشتر، بهتر. (این سلول‌ها توانایی بدن برای تولید سلول‌های خونی را پس از شیمی‌درمانی با دوز بالا و سایر درمان‌های سرطان باز می گرداند.) محققان بهبود در بقای کلی در بین گیرندگان خون بند ناف را به عوامل متعددی از جمله توانایی بهتر در شناسایی بیماران مناسب، تکنیک‌های جدیدتر برای تطبیق بیمار و اهداکنندگان و بهبود آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر مراقبت‌های حمایتی نسبت می‌دهند. تحقیقات قبلی نشان داده بود که بیماران سیاه‌پوست پس از پیوند، نتایج ضعیف‌تری نسبت به سفیدپوستان داشته‌اند، اما با گذشت زمان و پیشرفت در روش‌های پیوند، برخی از این تفاوت‌ها کاهش یافته است.

درباره مطالعه:

برنامه پیوند سلول‌های بنیادی/درمان سلولی UVA بخشی از ارائه جامع مراقبت‌های سرطانی پیشرفته است که در مرکز سرطان UVA ارائه می‌شود، که به عنوان یکی از تنها 57 مرکز جامع سرطان توسط موسسه ملی سرطان تعیین شده است. مطالعه‌ای گذشته‌نگر با استفاده از داده‌های گزارش شده به بانک CIBMTR، شامل 2300 بیمار از نژادهای مختلف، انجام شد. بیماران با سنین بین 1 تا 80 سال، برای درمان بیماری‌هایی مانند لوسمی میلوئید حاد (AML)، لوسمی لنفوبلاستی حاد (ALL) و سندرم‌های میلودیسپلاستیک پیوند خون بند ناف دریافت کرده بودند. بخشی از بیماران، پیوند تک‌گانه و بخشی دیگر، پیوند دوگانه خون بند ناف داشتند. پیوند تحت شرایط شدید (میلوبلاتیو) یا شرایط کاهش یافته (reduced intensity) انجام شد. نتایج اصلی شامل بررسی بقای کلی 2 ساله (OS) و همچنین میزان مرگ مرتبط با پیوند (TRM)بود. همچنین میزان بروز بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) در بیماران از نژادهای مختلف تحلیل شد.

نتایج مطالعه:

نتایج نشان داد که بقای کلی 2 ساله در بزرگسالان سفیدپوست 41.5درصد، لاتین‌تبار 36.1درصد، سیاه‌پوست 45.8درصد و آسیایی 44.5درصد بوده است. این ارقام نشان داد که بیماران لاتین‌تبار نتایج ضعیف‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند. با این حال، بقا در طول زمان برای همه نژادها بهبود یافته است. در کودکان، بقای کلی 2 ساله برای سفیدپوستان 66.1درصد، لاتین‌تبارها 57.1درصد، سیاه‌پوستان 46.8درصد و آسیایی‌ها 53.8درصد بود. برخلاف بزرگسالان، تفاوت قابل توجهی در بقای کلی بین گروه‌های نژادی مختلف در کودکان مشاهده نشد. یکی از یافته‌های کلیدی این پژوهش این بود که تطبیق نژادی بین دهنده و دریافت‌کننده خون بند ناف هیچ تأثیری بر بهبود نتایج پیوند نداشت. به‌عبارت دیگر، نژاد و قومیت دهنده خون بند ناف در هیچ‌یک از گروه‌های نژادی و قومی باعث بهبود نتایج نشد. این موضوع نشان می‌دهد که کیفیت واحد خون بند ناف، میزان سلول‌های بنیادی و شرایط بیمار، از جمله عواملی هستند که تأثیر بیشتری بر موفقیت پیوند دارند.

تاثیر عوامل اجتماعی:

در این مطالعه، به تأثیر عوامل اجتماعی مانند فقر، سطح اقتصادی و نوع بیمه بر نتایج پیوند نیز پرداخته شد. بیماران سیاه‌پوست و لاتین‌تبار بیشتر در مناطق با سطح فقر بالا زندگی می‌کردند و این امر تأثیر مستقیمی بر نتایج آن‌ها داشت. بیماران از مناطق فقیرتر، بقای کمتری داشتند و مرگ مرتبط با پیوند در این مناطق بالاتر بود (p = .03). به ویژه در بزرگسالان، مرگ و میر مرتبط با پیوند (TRM) در مناطق با سطح فقر بالا بیشتر بود. همچنین نوع بیمه، به ویژه بیمه‌های دولتی مانند Medicaid، تأثیر منفی بر نتایج داشت و با افزایش خطر مرگ مرتبط با پیوند در کودکان همراه بود. جالب توجه است که فقر در کودکان اثرات متفاوتی داشت. در حالی که سطح بالای فقر در مناطق زندگی کودکان باعث افزایش مرگ و میر مرتبط با پیوند (TRM) می‌شد، اما تأثیر مستقیمی بر بقای کلی کودکان نداشت. این موضوع نشان می‌دهد که فقر در کودکان و بزرگسالان تأثیرات متفاوتی دارد و باید به عوامل اجتماعی در گروه‌های سنی مختلف توجه بیشتری شود.

نتیجه‌گیری:
این مطالعه نشان داد که بقای کلی در بیماران سیاه‌پوست و سفیدپوست پس از پیوند خون بند ناف بهبود یافته است، اما بیماران لاتین‌تبار همچنان نتایج ضعیف‌تری دارند. در کودکان، تفاوت قابل توجهی در بقای کلی بین نژادها دیده نشد، اما بروز GVHD حاد در بیماران سیاه‌پوست بیشتر بود. علاوه بر این، عواملی مانند فقر و نوع بیمه تأثیر مستقیمی بر نتایج پیوند داشتند و نشان دادند که شرایط اجتماعی و اقتصادی می‌تواند به اندازه نژاد در نتایج درمانی تأثیرگذار باشد. در نهایت، این مطالعه اهمیت پیوند خون بند ناف به‌عنوان یک منبع حیاتی برای بیماران بدون دهنده سازگار را تأیید کرد و نشان داد که برای بهبود نتایج پیوند در اقلیت‌های نژادی و قومی، باید توجه بیشتری به عواملی مانند فقر و دسترسی به بیمه‌های درمانی مناسب داشته باشیم. این یافته‌ها همچنین نیاز به بهبود سیستم‌های حمایتی برای بیماران از اقشار ضعیف‌تر اقتصادی را نشان می‌دهد تا بتوانند نتایج بهتری از پیوند دریافت کنند.

پایان مطلب./