یادداشت
ترمیم ماکولای چشم با پیوند سلولهای بنیادی جنینی انسانی
پیوند سلولهای بنیادی انسانی سوراخهای ماکولا را در مدل میمونی با موفقیت ترمیم کرده است.
امتیاز:
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، محققان در 3 اکتبر در مجله Stem Cell Reports گزارش دادند که پیوند سلولهای بنیادی انسانی با موفقیت سوراخهای ماکولا را در مدل میمون ترمیم کرده است. زیرا پس از پیوند، سوراخهای ماکولا با پر کردن مداوم فضا با بافت شبکیه بسته شد. میچیکو ماندای، نویسنده ارشد این مطالعه از بیمارستان چشم شهر کوبه میگوید: «ما برای اولین بار در یک مدل پستانداران غیر انسانی تأیید کردیم که پیوند ورقه ارگانوئید شبکیه مشتق از سلولهای بنیادی جنینی انسانی، بسته شدن سوراخهای ماکولا را تسهیل میکند. "نتایج ما نشان میدهد که این روش میتواند به یک گزینه درمانی عملی، ایمن و موثر با حداقل خطرات تهاجمی برای به ویژه برای موارد دشوار سوراخ ماکولا تبدیل شود.
ناهنجاری سوراخهای ماکولا
سوراخهای ماکولا شکافهای کوچکی هستند که در ماکولا( قسمت مرکزی شبکیه چشم) چشم ایجاد میشوند. آنها میتوانند باعث تاری یا تحریف دید مرکزی شوند که خواندن، رانندگی یا دیدن جزئیات دقیق را دشوار میکند. اغلب در افراد مسن و زنان رخ می دهد در دهه گذشته، پیشرفتها در تکنیکهای جراحی به نرخ بسته شدن بیش از 90 درصد رسیده است، اما موارد مقاوم به درمان هنوز یک مشکل هستند. مدیریت سوراخ های عود کننده ماکولا پس از جراحی نیز چالش برانگیز است. برای بیماریهای دژنراتیو شبکیه، درمان مبتنی بر سلول یک استراتژی امیدوارکننده برای بازیابی عملکرد بینایی است. اگرچه پیوند شبکیه موفقیت آناتومیک خوبی را نشان داده است، اما بهبود بینایی محدود است و نقص میدان بینایی محیطی اجتناب ناپذیر است.
بکارگیری درمان مبتنی بر سلول برای بیماریهای دژنراتیو شبکیه
برای بیماریهای دژنراتیو شبکیه، درمان مبتنی بر سلول یک استراتژی امیدوارکننده برای بازیابی عملکرد بینایی در بیماریهای دژنراتیو شبکیه است. ما قبلا ورقههای ارگانوئید شبکیه (RO) مشتق از سلولهای بنیادی جنینی انسانی (ESC) / سلولهای بنیادی پرتوان القایی (PSC) را در مدلهای حیوانی انحطاط شبکیه پیوند زدیم و بلوغ PRs پیوند، اتصالات سیناپسی میزبان-پیوند بالقوه، سلول گانگلیونی شبکیه میزبان را مشاهده کردیم. در مدلهای پستانداران، ورقههای RO مشتق از PSC انسانی مفید در نظر گرفته میشوند، زیرا بقای پیوند درازمدت تایید شده است. علاوه بر این، ما ادغام عملکردی بهبود یافته PR پیوند و نورونهای ثانویه میزبان را با استفاده از ورقههای RO مشتق از سلولهای بنیادی جنینی انسان اثبات کردیم.
رتینیت پیگمانتوزا (RP)
رتینیت پیگمانتوزا (RP) گروهی از بیماریهای ژنتیکی است که در درجه اول با تخریب گیرندههای نوری مشخص میشود. بیش از 40 ژن در RP و الگوهای ارثی دخیل بوده اند و پاتوژنز بر اساس ژن یا جهش عامل آن متفاوت است. در حال حاضر هیچ درمان موثری برای RP وجود ندارد، به استثنای آموروز مادرزادی Leber، بیماری که ناشی از جهش RPE-65 است و در حال حاضر تحت آزمایشات بالینی برای ژن درمانیهای احتمالی است .با این حال، ژن درمانی برای مراحل پیشرفته RP با از دست دادن شدید گیرنده نور کافی نیست، و هنوز موارد زیادی از RP وجود دارد که در آنها ژنهای علت مشخص نشده است. اگرچه شبکیه مصنوعی میتواند گزینه درمانی دیگری ارائه دهد، این مرحله را فقط میتوان برای موارد RP بسیار پیشرفته با از دست دادن کامل بینایی در نظر گرفت. پیوند سلولهای درمانی به عنوان یک درمان امیدوارکننده برای RP در دهه گذشته دوباره ظهور کرده است. با این حال، ادغام سلولی موفقیت آمیز تنها در شبکیههای میزبان مشاهده میشود که لایه هسته ای خارجی ساختار یافته خود (ONL) را حفظ میکنند. شواهد محدودی وجود دارد که نشان میدهد پیوند سلولی بینایی را در صورت پیوند به چشمهایی که در مراحل پیشرفته انحطاط شبکیه هستند و سلولهای ONL کمی دارند، بازیابی میکند. علاوه بر این، بر خلاف پیوند ورقه شبکیه، پیوند سلولی نمیتواند لایه شبکیه را بازسازی کند و بقای سلولی یکپارچه به طور قابل توجهی در دراز مدت کاهش مییابد. در مقابل، بقای سلولی طولانی مدت از طریق پیوند ورقه شبکیه بدون سرکوب سیستم ایمنی حاصل شده است.
پیوند ورقههای ارگانوئید شبکیه مشتق از سلولهای بنیادی جنینی انسان
در مطالعه جدید، ماندای و همکارانش ارزیابی کردند که آیا میتوانند با پیوند ورقههای ارگانوئید شبکیه مشتق از سلولهای بنیادی جنینی انسان بر این موانع غلبه کنند. پیوند بافت شبکیه منجر به بقای پیوند و بلوغ و تکوین سلولهای شبکیه تشخیص نور به نام گیرندههای نوری، از جمله گیرندههای استوانهای و مخروطی شد. آزمایشات اضافی بهبودهایی را در تثبیت چشم و پاسخ به نور نشان داد. با این حال، محققان به چند نکته از جمله رد پیوند خفیف اشاره کردند که با استفاده از تزریق استروئید کنترل شده است. ماندای میگوید: «رد خفیف پیوند ممکن است یکپارچگی عملکردی بافت پیوند شده را محدود کرده باشد. "علاوه بر این، این یک نتیجه تک موردی برای یک چشم بود، و این مدل دقیقاً آسیب شناسی سوراخهای ماکولا انسان را تکرار نمیکرد. با این حال، این یافتهها نشان میدهد که تکنیک جراحی برای سوراخهای ماکولا انسان امکان پذیر است."
برقراری ارتباط سیناپسی بین میزبان و پیوند
نویسندگان میگویند برای تایید مزیت شبکیه مشتق شده از سلولهای بنیادی، از جمله اثر محافظتی برای سلولهای شبکیه میزبان، به مطالعات بیشتری نیاز است. همچنین برای درک اینکه چگونه ترکیب سلولی در پیوند بر عملکرد بینایی تأثیر میگذارد، تحقیقات بیشتری لازم است. به نوبه خود، محققان قصد دارند بررسی کنند که آیا میتوان نوعی ارتباط سیناپسی را بین میزبان و پیوند در یک دوره طولانی مدت مشاهده برقرار کرد یا خیر.
پایان مطلب/.