به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress دانشمندان توضیح دادند که چگونه داروی لوزارتان که مهار کننده آنژیوتانسین می باشد، انتقال داروهای شیمی درمانی و اکسیژن را با افزایش جریان خون به تومور در مدل های موشی سرطان سینه و پانکراس بهبود می بخشد.

مهار کننده آنژیوتانسین یک داروی فشار خون ایمن می باشد که در حدود یک دهه است که به بیماران تجویز می شود و می تواند جهت درمان سرطان نیز در نظر گرفته شود. برخلاف داروهای ضد آنژیوژنز که جریان خون تومور را با ترمیم ساختار غیر معمول رگ های خونی تومور بهبود می بخشد، مهارکننده آنژیوتانسین با ایجاد نیروهای فیزیکی رگ های خونی را باز می کند.

تیم تحقیقاتی دکتر Jain گزارش کردند که لوزارتان پراکنش مولکول های بزرگ به نام داروهای نانو را درون تومور با مهار تشکیل کلاژن بهبود می بخشد. مطالعه جدیدی به بررسی اثر لوزارتان و دیگر داروهای بلوکه کننده عملکرد آنژیوتانسن بر ایجاد نیروهای تخریب کننده رگ های خونی درون تومور پرداخت. این استرس و فشارها زمانی که فیبروبلاست های مرتبط با تومور تکثیر یافته و میزان افزایش یافته ای از کلاژن و هیالورین را تولید می کنند، اعمال می شود.

آزمایشات مختلف بر روی مدل های موشی نشان داند که کلاژن و هیالورین هر دو در فشرده کردن رگ های خونی درون تومور دخیل اند و لوزارتان تولید هر دو مولکول را توسط فیبروبلاست های مرتبط با تومور مهار می کند. در مقایسه با داروهایی به نام مهار کننده ACE که بلوکه کننده پیام سانی آنژیوتانسین از طریق دیگر می باشند، لوزارتان و داروهای هم گروه آن که مهار کننده گیرنده آنژیوتانسین می باشند، در فشرده کردن رگ های درون تومور بهتر عمل می کنند. در مدل های سرطان سینه و پانکراس درمان با لوزارتان اثر کمی در رشد تومور می گذارد در حالی که  ترکیب لوزارتان با شیمی درمانی استاندارد رشد تومور را به تعویق می اندازد و بقای بیمار را افزایش می دهد.

افزایش جریان خون تومور در غیاب داروهای ضد سرطانی رشد تومور را تسریع می کنند. اما دکتر Jain معتقد است که ترکیب افزایش جریان خون با شیمی درمانی، پرتودرمانی و یا ایمنی درمانی نتایج بهتری بدنبال خواهد داشت.