به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، پاسخ سلول T به سرطان، پیشرفت بیماری و پاسخ به ایمونوتراپی را کنترل می‌کند. علیرغم دانش گسترده در مورد سلول‌های CD8 T، نحوه مشارکت سلول‌های T CD4 در این فرآیند کمتر شناخته شده است. محققان نوع جدیدی از سلول‎‌های ایمنی به نام سلول‎های T CD4 مانند بنیادی را شناسایی کرده اند که نقشی اساسی در ایمنی ضد تومور ایفا می‌کند. یافته‌های پیش‌بالینی پتانسیل فعال‌سازی این سلول‌ها برای مبارزه با تومورها را به‌طور مؤثرتری نشان می‌دهد، و امید جدیدی را برای موفقیت درمان گسترده‌تر، به‌ویژه در بیماران مبتلا به سرطانی که به ایمنی‌درمانی‌های فعلی پاسخ نمی‌دهند، ارائه می‌دهد. محققان موسسه سرطان Winship در دانشگاه اموری نوع جدیدی از سلول‌‎های ایمنی به نام سلول‎‌های T CD4 مانند بنیادی را شناسایی کرده‌اند که نقش اساسی در ایمنی ضد تومور ایفا می‌کند. یافته‌های پیش بالینی که در Nature منتشر شده است، پتانسیل فعال کردن این سلول‌ها برای مبارزه با تومورها را برجسته می‌کند و امید جدیدی را برای موفقیت درمان گسترده‌تر، به ویژه در بیماران مبتلا به سرطانی که به ایمنی‌درمانی‌های فعلی پاسخ نمی‌دهند، ارائه می‌دهد.

سلول‌های  T CD4

سلول‌های T CD4، که به آن‌ها سلول‌های T کمک‌کننده نیز گفته می‌شود، نوعی از سلول‌های ایمنی هستند که نقش مهمی در پاسخ ایمنی بدن دارند. این سلول‌ها به شناسایی و پاسخ به عفونت‌ها و بیماری‌ها کمک می‌کنند و با تولید مواد شیمیایی خاصی، به سایر سلول‌های ایمنی دستور می‌دهند. سلول‌های CD4 معمولاً به عنوان "مربیان" سیستم ایمنی شناخته می‌شوند، زیرا آن‌ها به تحریک و هماهنگی فعالیت سایر سلول‌های ایمنی، از جمله سلول‌های B (تولیدکننده آنتی‌بادی) و سلول‌های T CD8 (سلول‌های کشنده) کمک می‌کنند. همچنین، این سلول‌ها در فرآیندهای مختلف ایمنی و التهاب نقش دارند و در شرایطی مانند عفونت‌های ویروسی، سرطان و بیماری‌های خودایمنی اهمیت ویژه‌ای دارند. اختلال در عملکرد سلول‌های T CD4 می‌تواند منجر به ضعف سیستم ایمنی و افزایش خطر عفونت‌ها و بیماری‌ها شود. برای مثال، در بیماری‌هایی مانند ایدز، تعداد این سلول‌ها به شدت کاهش می‌یابد و این مسئله باعث ضعف جدی در سیستم ایمنی می‌شود.

ایمونوتراپی سرطان

ایمونوتراپی سرطان یک رویکرد درمانی است که با تقویت یا تغییر سیستم ایمنی بدن به مقابله با سرطان کمک می‌کند. هدف این نوع درمان، تحریک یا تقویت پاسخ ایمنی برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی است. ایمونوتراپی به چندین روش مختلف عمل می‌کند:1.آنتی‌بادی‌های مونوکلونال: این آنتی‌بادی‌ها به طور خاص به پروتئین‌های موجود بر روی سلول‌های سرطانی متصل می‌شوند و می‌توانند به سیستم ایمنی کمک کنند تا آن‌ها را شناسایی و نابود کند. 2.مهارکننده‌های نقاط کنترل ایمنی: این داروها به جلوگیری از موانع طبیعی که مانع از فعالیت سیستم ایمنی می‌شوند، کمک می‌کنند. این موانع ممکن است به سلول‌های سرطانی اجازه دهند که از حمله سیستم ایمنی فرار کنند. 3. سلول‌های T خود بیمار: در این روش، سلول‌های T بیمار از بدن خارج شده و در آزمایشگاه تغییر داده می‌شوند تا قدرت بیشتری برای شناسایی و نابود کردن سلول‌های سرطانی داشته باشند و سپس دوباره به بدن بیمار بازگردانده می‌شوند.4. واکسیناسیون‌های درمانی: این واکسن‌ها به تحریک سیستم ایمنی برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی خاص طراحی شده‌اند. ایمونوتراپی می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب با روش‌های دیگر مانند شیمی‌درمانی یا پرتو درمانی استفاده شود. این روش در برخی از نوع‌های سرطان، مانند ملانوم، سرطان ریه و برخی از سرطان‌های خون، نتایج بسیار خوبی نشان داده است. با این حال، مانند هر درمان دیگری، ممکن است عوارض جانبی داشته باشد و نتایج آن برای هر فرد متفاوت باشد.

ارتباط میان تومور با سلول‌های بنیادی T CD4

محققان در این مطالعه نشان دادند که سلول‌های بنیادی T CD4 در لنف قرار دارند. سلول‌های شبه تومور این توده‌های سلولی در حالی که قادر به ایجاد یک پاسخ ضد تومور قدرتمند هستند، اغلب غیرفعال می‌مانند و پاسخ سیستم ایمنی به تومور را محدود می‌کنند. سلول‎های بنیادی T CD4 توانایی تجدید خود را دارند و به انواع مختلف سلول‎های ایمنی تبدیل می‌شوند. این سلول‌ها توسط دو پروتئین خاص، PD1 و TCF1 مشخص می‌شوند که به تعیین رفتار آنها از جمله خود تجدیدی و تنظیم کمک می‌کند. در مدل‌های آزمایشگاهی، فعال‌سازی این سلول‌ها باعث می‌شود یک درمان ایمونوتراپی رایج به نام انسداد PD1 در برابر سرطان مؤثرتر باشد. کیسیک می‌گوید: «در حدود 10 درصد از بیمارانی که سلول CD4 بنیادی فعال دارند، پاسخ ایمنی بسیار قوی‌تری به سرطان وجود دارد. این بیماران پس از جراحی مدت بیشتری زنده می‌مانند و به احتمال زیاد به ایمونوتراپی نقطه بازرسی پاسخ می‌دهند. با این حال، چالشی که ما شناسایی کردیم این است که در اکثر بیماران، این سلول در حالت سرکوبگر باقی می‌ماند، که اساساً به سیستم ایمنی بدن می‌گوید که بیکار بماند و این سلول‌ها را در تومور نادیده بگیرد.

درمان بسیاری از بیماران با ایمونوتراپی

نویسنده اول ماریا کاردناس بر اهمیت غلبه بر این سرکوب تأکید می‌کند: «مهمتر از همه، در حالی که یافتن سیستم ایمنی بیماران مبتلا به سرطان در این حالت بیکار امری رایج است، ما کشف کردیم که سلول T CD4 بنیادی قادر به تغییر وضعیت فعال است. این می‌تواند یک پاسخ ایمنی قوی ضد تومور را دوباره راه اندازی کند و پاسخگویی به محاصره PD1 را در مدل‌های حیوانی افزایش دهد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که تقریباً همه بیماران دارای این سلول T CD4 شبه بنیادی در غدد لنفاوی اطراف تومورشان هستند. کیسیک توضیح می‌دهد: «درک نحوه آموزش این سلول‌ها برای جابجایی بین حالت فعال و بیکار می‌تواند راه‌های جدیدی را برای درمان بسیاری از بیماران با ایمونوتراپی شناسایی کند.

گام بعدی مطالعه

اکتشافات آینده این کشف برای تعیین چگونگی فعال کردن پاسخ ایمنی سلول‌ها و حفظ آن مورد نیاز است. هدف محققان استفاده از فناوری mRNA و نانوذرات لیپیدی (LNP) برای برنامه‌ریزی مجدد این سلول‌های CD4 T شبه بنیادی است که به طور موثری ترمزهای پاسخ ایمنی به سرطان را از بین می‌برد. کیسیک می‌گوید: «ما هنوز سؤالات زیادی داریم که باید پاسخ دهیم و چالش‌های زیادی هست که باید بر آنها غلبه کنیم. من مطمئن هستم که Winship of Emory مکانی است برای این اکتشافات و پیشرفت‌ها و تعیین چگونگی استفاده از این مکانیسم‌ها برای هدف قرار دادن سلول‌ها و هدایت آن‌ها به انجام کاری که ما باید انجام دهند تا پاسخ ایمنی را فعال کنیم.

پایان مطلب/.