به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یکی از بیماری‌های مزمن و پیش‌رونده‌ای است که به طور قابل‌توجهی کیفیت زندگی افراد مبتلا را کاهش می‌دهد و یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با التهاب مزمن، محدودیت جریان هوا، و کاهش عملکرد ریه مشخص می‌شود. در سال‌های اخیر، توجه زیادی به نقش نیکوتینامید ریبوزید (NR) در مقابله با اثرات مخرب این بیماری جلب شده است.

COPD و نیاز به رویکردهای درمانی نوین

 COPD یکی از چالش‌های اساسی در سلامت عمومی است. این بیماری اغلب با عوامل خطری مانند مصرف سیگار، آلودگی هوا و عفونت‌های مزمن مرتبط است. درمان‌های فعلی عمدتاً بر تسکین علائم و کاهش سرعت پیشرفت بیماری متمرکز هستند. برونکودیلاتورها، کورتیکواستروئیدها، و اکسیژن‌درمانی از درمان‌های استاندارد محسوب می‌شوند، اما این رویکردها نمی‌توانند التهاب مزمن یا آسیب‌های سلولی ناشی از این بیماری را به طور کامل رفع کنند. در‌این‌میان، نیکوتینامید ریبوزید، به‌عنوان یک پیش‌ساز مهم NAD+، توجه پژوهشگران را جلب کرده است. این ماده می‌تواند با افزایش سطح NAD+ در سلول‌ها، عملکرد متابولیک و ترمیم سلولی را بهبود بخشد.

نیکوتینامید ریبوزید چیست؟

نیکوتینامید ریبوزید نوعی ویتامین B3 است که به‌عنوان پیش‌ساز NAD+ عمل می‌کند. NAD+ یک مولکول حیاتی در سلول‌های بدن است که نقش کلیدی در تولید انرژی، ترمیم DNA، و تنظیم فرآیندهای التهابی ایفا می‌کند. با افزایش سن و در شرایط بیماری‌های مزمن مانند COPD، سطح NAD+ در سلول‌ها کاهش می‌یابد، که این مسئله می‌تواند باعث تشدید آسیب‌های سلولی و کاهش ظرفیت ترمیم بافت‌ها شود.

مطالعه جدید: تأثیر نیکوتینامید ریبوزید بر التهاب در COPD

مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شد، به بررسی اثربخشی نیکوتینامید ریبوزید در بیماران COPD پرداخت. این مطالعه، که به صورت تصادفی دوسوکور کنترل‌شده با دارونما انجام شد، ۴۰ بیمار مبتلا به COPD را مورد ارزیابی قرار داد. میانگین سنی این بیماران ۷۱.۹ سال بود و همگی سابقه مصرف سیگار بیش از ۱۰ پاکت در سال داشتند. در این تحقیق، بیماران به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم نیکوتینامید ریبوزید دریافت کردند و گروه دیگر دارونما مصرف نمودند. این مداخله به مدت ۱۲ هفته ادامه یافت. هدف اصلی مطالعه، بررسی تأثیر نیکوتینامید ریبوزید بر سطح NAD+ داخل سلولی و التهاب راه‌های هوایی بود.

یافته‌های کلیدی مطالعه

نتایج حاصل از مطالعه تحقیقاتی نشان داد که مصرف نیکوتینامید ریبوزید به‌طور معناداری سطح NAD+ داخل سلولی را افزایش داده و با کاهش نشانگرهای التهابی در مایع شستشوی برونکوآلوئولار (BALF) همراه بوده است. همچنین، بهبود قابل‌توجهی در کیفیت زندگی بیماران، به‌ویژه در کاهش تنگی نفس و افزایش تحمل فعالیت‌های بدنی، مشاهده شد.

به‌علاوه، سطح نشانگرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مصرف‌کننده نیکوتینامید ریبوزید کاهش یافت، که نشان‌دهنده تأثیر مثبت آن در مقابله با آسیب‌های اکسیداتیو مرتبط با COPD است.

مکانیزم‌های دقیق NAD+ در کاهش التهاب

افزایش سطح NAD+ با تأثیر بر مسیرهای سیگنال‌دهی خاص در سلول، از جمله فعال‌سازی SIRT1، به کاهش التهاب و ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند. SIRT1 نوعی پروتئین مرتبط با طول عمر است که اثرات ضدالتهابی و محافظتی بر سلول‌های بدن دارد. این پروتئین با مهار تولید سیتوکین‌های التهابی مانند TNF-α و IL-6، از پیشرفت التهاب جلوگیری می‌کند. همچنین،  NAD+ نقش کلیدی در حفظ عملکرد میتوکندری دارد. میتوکندری‌ها، به‌عنوان نیروگاه‌های سلول، در بیماری‌هایی مانند COPD دچار اختلال می‌شوند. با بهبود عملکرد میتوکندری، سطح انرژی سلولی افزایش می‌یابد و فرآیندهای ترمیم بافتی تسهیل می‌شوند.

نقش NAD+ در مقابله با التهاب و آسیب سلولی

افزایش سطح NAD+ می‌تواند از طریق فعال‌سازی آنزیم‌های خاصی مانند SIRT1 و PARP1، فرآیندهای ترمیم DNA و کاهش استرس اکسیداتیو را بهبود بخشد. این فرآیندها نقش مهمی در کاهش التهاب و جلوگیری از آسیب بیشتر به بافت‌های راه‌های هوایی ایفا می‌کنند. علاوه‌بر‌این،  NAD+ می‌تواند با افزایش فعالیت میتوکندری‌ها و بهبود تولید انرژی سلولی، عملکرد عضلات تنفسی را تقویت کند. این موضوع به‌ویژه در بیماران COPD که اغلب از خستگی عضلانی رنج می‌برند، اهمیت دارد.

چرا نیکوتینامید ریبوزید یک گزینه امیدوارکننده است؟

درمان‌های موجود برای COPD معمولاً بر کاهش علائم متمرکز هستند و تأثیر محدودی بر فرآیندهای التهابی زیربنایی دارند. نیکوتینامید ریبوزید با رویکردی متفاوت می‌تواند به‌عنوان یک مکمل درمانی برای کاهش التهاب مزمن و آسیب‌های سلولی در این بیماران عمل کند. علاوه‌بر‌این، تحقیقات نشان داده است که این ماده دارای پروفایل ایمنی مناسبی است و عوارض جانبی قابل‌توجهی گزارش نشده است. این ویژگی‌ها نیکوتینامید ریبوزید را به یک گزینه جذاب برای مطالعات بیشتر و کاربردهای بالینی تبدیل کرده‌اند.

نقش رژیم غذایی و سبک زندگی

هرچند مصرف نیکوتینامید ریبوزید می‌تواند اثرات مفیدی داشته باشد، اما ترکیب آن با سبک زندگی سالم، از جمله رژیم غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها و کاهش مصرف سیگار، می‌تواند این اثرات را تقویت کند. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌های گروه B، مانند ماهی، تخم‌مرغ و سبزیجات برگ سبز، به‌عنوان منبع طبیعی NAD+، توصیه می‌شود. بسیاری از پزشکان متخصص ریه معتقدند که نیکوتینامید ریبوزید، با پروفایل ایمنی بالا و اثرات گسترده بر کاهش التهاب، می‌تواند به‌عنوان یک مکمل درمانی مؤثر در کنار روش‌های استاندارد مورد استفاده قرار گیرد.

بررسی مقالات مرتبط

مطالعات دیگری نیز تأثیر مثبت نیکوتینامید ریبوزید بر بیماری‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو و التهاب را نشان داده‌اند. به‌عنوان مثال: مطالعات نشان دادند که نیکوتینامید ریبوزید می‌تواند متابولیسم اکسیداتیو را بهبود بخشد و از چاقی ناشی از رژیم‌های پرچرب جلوگیری کند. همچنین، این ماده با افزایش مصرف انرژی سلولی، به تنظیم وزن بدن کمک می‌کند. این مطالعات نشان می‌دهند که نیکوتینامید ریبوزید با اثرات چندجانبه خود می‌تواند در مقابله با بیماری‌های مرتبط با التهاب و استرس اکسیداتیو مفید باشد.

چالش‌ها و مسیر آینده

هرچند نتایج اولیه امیدوارکننده هستند، چالش‌هایی نیز وجود دارد. به‌عنوان مثال، تعیین دوز بهینه و بررسی اثرات طولانی‌مدت مصرف نیکوتینامید ریبوزید نیازمند تحقیقات بیشتری است. علاوه‌بر‌این، ترکیب این ماده با درمان‌های استاندارد COPD و بررسی اثرات سینرژیک آن می‌تواند به نتایج بهتری منجر شود.

جمع‌بندی

نیکوتینامید ریبوزید، به‌عنوان یک پیش‌ساز NAD+، می‌تواند راهکار جدیدی برای مدیریت التهاب و بهبود عملکرد ریه در بیماران COPD ارائه دهد. این ماده نه‌تنها سطح انرژی سلولی را افزایش می‌دهد، بلکه با کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود فرآیندهای ترمیم سلولی، به مبارزه با آسیب‌های ناشی از این بیماری کمک می‌کند. پتانسیل بالای این ماده برای استفاده در درمان COPD نشان می‌دهد که پژوهش‌های بیشتر در این زمینه می‌توانند به توسعه رویکردهای درمانی نوینی منجر شوند که نه‌تنها علائم بیماری را کاهش می‌دهند، بلکه پیشرفت آن را نیز کند می‌کنند.

پایان مطلب./