به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily دانشمندان رشته های mRNA تغییر یافته را به سلول های بنیادی مزانشیمی بافت پیوندی وارد کرده که موجب القای ترشح پروتئین های چسبنده سطحی و ترشح  یک مولکول ضدالتهابی به نام IL-10 از این سلول ها می شوند. زمانی که این سلول ها به جریان خون موش تزریق می شوند، این سلول های تغییریافته انسانی توانایی اتصال به نواحی التهابی و ترشح عوامل بیولوژیکی کاهش دهنده تورم را دارند. اگر سلول را یک کارخانه دارو تصور کنید، آنچه که دانشمندان انجام دادند هدف قراردادن کارخانجات دارویی سلول های آسیب دیده و بافت های بیمار می باشد. جایی که سلول ها می توانند میزان زیادی از داروها را تولید کنند تا اثردرمانی داشته باشد.

سلول های بنیادی مزانشیمی وسیله سلول درمانی محققین شده است. بدلیل آنکه آنها می توانند از سیستم ایمنی فرار کنند و بنابراین حتی زمانی که از شخص دیگری گرفته شده باشند، می توانند مورد استفاده قرار گیرند. به منظور تغییر این سلول ها توسط mRNA محققین از روش انتقال RNA و برنامه نویسی سلول استفاده کردند. این روش RNA جهت برنامه نویسی سلول بی ضرر می باشد و ژنوم سلول را تغییر نمی دهد. در حالیکه در استفاده از ویروس ها جهت دستکاری بیان ژنی این مشکل مشاهده می شود.

این روش دری را به سوی استفاده از ترانسفکشن mRNA به جمعیت های سلولی به عنوان درمان های نسل بعد در کلینیک باز می کند.

چالش هایی در استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی وجود دارد که از جمله آن این است که این سلول ها دارای اثرات اصابت و اجرا(hit-and-run) هستند زمانی که پس از ورود به جریان خون به سرعت از جریان خون زدوده می شوند. این تیم نحقیقاتی نشان داد که قرار گیری به سرعت این سلول های به بافت التهابی، به جای حذف سریع این سلول ها اثرات درمانی را ایجاد می کند. دانشمندان بدنبال افزایش طول عمر توسط mRNA ها و تولید فاکتورهای بقا از سلول های بنیادی می باشند.