به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، گروهی از محققان کارایی، ایمنی و دوام پاسخ اُبکابتاجن اتولووسل (obe-cel) را در بزرگسالان مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستیک سلول B عودکننده یا مقاوم (ALL) ارزیابی کردند. ) (یک سرطان با رشد سریع سلول‌های B نابالغ در خون و مغز استخوان).

پیش زمینه

Tisagenlecleucel (tisa-cel) و Brexucabtagene Autoleucel (brexu-cel) دو نوع درمان CAR-T هستند که در ایمنی‌درمانی سرطان استفاده می‌شوند tisa-cel .برای درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) و لنفوم‌های سلول B طراحی شده است، در حالی که brexu-cel  عمدتاً برای درمان لنفوم مانتل سل (MCL) و دیگر سرطان‌های پیشرفته سلول B کاربرد دارد. هر دو روش از سلول‌های T بیمار استفاده می‌کنند که به‌طور ژنتیکی مهندسی شده‌اند تا آنتی‌ژن CD19 را هدف قرار دهند tisa-cel .و brexu-cel پیشرفت‌های مهمی‌در درمان سرطآن‌ها ی مقاوم به درمان سنتی محسوب می‌شوند. این روش‌ها با تغییر سلول‌های T، آن‌ها  را به سلاحی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی تبدیل می‌کنند. درمان با سلول T با گیرنده آنتی ژن کایمریک (CAR) در القای پاسخ‌های پایدار در سرطان‌ها ی سلول B عودکننده یا مقاوم، از جمله ALL، نویدبخش است tisa-cel .برای بیماران بزرگ تر از 25 سال تایید شده است، در حالی brexu-cel برای بزرگسالان بزرگ تر از 18 سال مجوز دارد. obe-cel از یک قطعه متغیر تک زنجیره ای ضد خوشه تمایز (CD) 19 با میل ترکیبی جدید استفاده می‌کند که مبنای آن کاهش اثرات سمی و افزایش ماندگاری است. کارآزمایی‌های اولیه در جمعیت‌های کودکان و بزرگسالان اثربخشی بالا، پاسخ‌های بادوام و میزان سمیت شدید کم را نشان دادند. تحقیقات بیشتری برای بهینه سازی پروتکل‌های درمانی، بهبود نتایج بلندمدت و گسترش دسترسی برای جمعیت‌های مختلف بیماران مورد نیاز است.

در مورد مطالعه

این مطالعه در 34 مکان در اسپانیا، بریتانیا و ایالات متحده در بزرگسالان مبتلا به ALL سلول B-CD19 مثبت عودکننده یا مقاوم به درمان انجام شد. بیماران واجد شرایط حداقل 18 سال سن داشتند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. این مطالعه از استانداردهای اخلاقی، از جمله رضایت کتبی آگاهانه و تأیید هیئت بررسی سازمانی، مطابق با اعلامیه هلسینکی پیروی کرد. مطالعه شامل دو مرحله بود. فاز 1b شامل دو گروه، بر اساس وضعیت بیماری بود: گروه 1A - بیماری مورفولوژیک (≥5درصد بلاست‌های مغز استخوان) و گروه 1B- بیماری باقیمانده قابل اندازه گیری (MRD)، <5درصد بلاست‌ها). فاز 2 شامل گروه 2A برای بیماری مورفولوژیک، 2B برای MRD و 2C برای بیماری خارج مغزی جدا شده بود. بیماران تحت لوکافرزیس (جمع آوری گلبول‌های سفید خون برای درمان) برای تولید obe-cel قرار گرفتند. آن‌ها  پس از تخلیه لنفاوی (کاهش سلول‌های ایمنی برای کمک به درمان سلول‌های T CAR)، دوز تقسیم‌بندی شده با بار مغز استخوان را با ارزیابی‌های مغز استخوان قبل از درمان دریافت کردند. درمان پل زدن، به استثنای بلیناتوموماب مجاز بود. نقاط پایانی اولیه و ثانویه بر میزان بهبودی، مدت زمان، نتایج بقا و ایمنی متمرکز شده‌اند که توسط کمیته‌های مستقل با استفاده از معیارهای تعیین‌شده ارزیابی می‌شوند. تجزیه و تحلیل‌های آماری، آزمون فرضیه‌های دقیق، کنترل نرخ خطا را تضمین می‌کند.

نتایج مطالعه

مطالعه 153 بیمار مبتلا به ALL سلول B عودکننده یا مقاوم را مورد بررسی قرار داد و از این تعداد، 127 بیمار (83درصد) حداقل یک انفوزیون دریافت کردند و از نظر پیامدها مورد ارزیابی قرار گرفتند. تولید obe-cel در 95.4 درصد موارد با میانگین زمان تولید 21 روز موفقیت آمیز بود. دلایل عدم دریافت انفوزیون شامل شکست در تولید، مرگ یا پیشرفت کنترل نشده بیماری بود. دموگرافیک بیماران میانگین سنی 47 سال را نشان داد که 52 درصد آن‌ها  نسبت به آخرین خط درمانی خود مقاوم بودند. تقریباً 42 درصد درمان قبلی با بلیناتوموماب داشتند و 44 درصد تحت پیوند سلول‌های بنیادی آلوژنیک قرار گرفته بودند. درمان پل زدن به 92.9درصد از بیماران تزریق شد، با شیمی‌درمانی رایج ترین روش اجرا شد. ارزیابی‌های مغز استخوان قبل از تخلیه لنفاوی نشان‌دهنده بار بالای بیماری در بسیاری از بیماران بود که 59 درصد آن‌ها  بیش از 20 درصد بلاست‌های مغز استخوان داشتند. بیمارانی که ارتشاع بالایی دارند، معمولاً نیاز به درمان فشرده‌تری دارند. یک رژیم با دوز تقسیم شده با ارتشاع مغز استخوان تعدیل شده از obe-cel اجرا شد و 94.5درصد از بیماران دوزهای کامل برنامه ریزی شده را دریافت کردند. نقطه پایانی اولیه، بهبودی کلی، در 77درصد از بیماران در گروه 2A به دست آمد، با بهبودی کامل در 55درصد مشاهده شد. میانگین مدت زمان پاسخ 14.1 ماه و بقای بدون رویداد 11.9 ماه بود. نکته مهم، بروز بهبودی MRD منفی بالا بود و در بیماران قابل ارزیابی به 94 درصد رسید. پیامدها بر اساس بار بیماری متفاوت بودند، با ارتشاع پایین‌تر مغز استخوان که با بهبودی و نرخ بقای بهتر ارتباط دارند. تجزیه و تحلیل ایمنی نمایه مطلوبی را نشان داد، با سندرم آزادسازی سیتوکین (CRS) در 68.5درصد از بیماران رخ می‌دهد، اما موارد شدید (درجه 3 یا بالاتر) محدود به 2.4درصد است. سندرم سمیت عصبی مرتبط با سلول موثر ایمنی (ICANS) در 22.8درصد از بیماران مشاهده شد که 7.1درصد موارد شدید را تجربه کردند. هر دو CRS و ICANS در بیماران با بار اولیه بیماری بیشتر شایع بودند. سیتوپنی‌ها و عفونت‌ها قابل کنترل بودند و تعداد نوتروفیل‌ها و پلاکت‌ها به طور متوسط ​​در 21 روز بهبود یافت. پنج مورد مرگ ناشی از عفونت گزارش شد که دو مورد از آن‌ها  به سپسیس نوتروپنیک نسبت داده شد. ماندگاری سلول T CAR برای مدت متوسط ​​17.8 ماه مشاهده شد. عودهای مجدد با از دست دادن بیان CD19 یا کاهش فعالیت سلول T CAR همراه بودند.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، در این مطالعه، obe-cel کارایی و ایمنی بالایی را در 127 بزرگسال مبتلا به ALL سلول B عودکننده یا مقاوم نشان داد. در میان گروه محوری (2A)، میزان بهبودی کلی 77درصد بود، با میانگین بقای بدون رویداد 11.9 ماه و بقای 12 ماهه بدون رویداد 49.5درصد. درجه 3 یا بالاتر CRS تنها در 2.4درصد از بیماران و ICANS شدید در 7.1درصد رخ داده است، هر دو به طور قابل توجهی کمتر از نرخ‌های مشاهده شده با سایر درمان‌های CAR T-cell مانند brexu-cel بود. بیماران با ارتشاع مغز استخوان کم تا متوسط، نتایج بهتری را تجربه کردند، که نشان می‌دهد بهینه سازی پاکسازی تومور قبل از درمان ممکن است کارایی را افزایش داده و سمیت را به حداقل برساند.

پایان مطلب./