به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، آرتروز، شایع‌ترین اختلال مفصلی در بزرگسالان مسن، زمانی رخ می‌دهد که غضروف مفصل تجزیه می‌شود و منجر به التهاب، خشکی و درد می‌گردد. یکی از عوامل اصلی آن، پیری سلولی است، فرآیندی که در آن سلول‌ها از تقسیم بازمی‌مانند و مواد مضر را آزاد می‌کنند که التهاب را تشدید کرده و به بافت‌های مفصل آسیب می‌زند. این مطالعه یک درمان بالقوه جدید برای آرتروز را معرفی می‌کند. این درمان از ذرات ریزی به نام وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) که از بافت چربی استخراج می‌شوند، برای ترمیم آسیب‌های ناشی از سلول‌های پیری در مفاصل استفاده می‌کند، که باعث کند شدن پیشرفت آرتروز و بهبود سلامت مفاصل می‌شود.

بیماری آرتروز (OA)

آرتروز (OA) شایع‌ترین اختلال مفصلی است که با تجزیه غضروف، تغییرات استخوانی شامل استخوان‌زایی و اسکلروز زیرغضروفی و سینوویت خفیف مشخص می‌شود. چندین عامل خطر برای این بیماری شناسایی شده‌اند، از جمله چاقی، تروماهای مکرر، اختلالات متابولیک و ژنتیک، اما شایع‌ترین آن‌ها پیری است. پیری یک فرآیند پیچیده است که ناشی از انباشت تغییرات مولکولی و سلولی پیش‌بینی‌ناپذیر است و نه ویژگی اصلی دارد: بی‌ثباتی ژنتیکی، کاهش تلومر، تغییرات اپی‌ژنتیک، از دست دادن پروتئواستاز، اختلالات متابولیک، اختلالات میتوکندریایی، افزایش سلول‌های بنیادی، پیری سلولی و تغییر در ارتباطات بین‌سلولی در پیری سلولی با آرتروز مرتبط است و به صورت توقف دائمی چرخه سلولی با مقاومت به مرگ سلولی از طریق نکروز، آپوپتوز یا اتوفاژی توصیف می‌شود. سلول‌های پیری یک ترشحات به نام فنوتیپ ترشحی مرتبط با پیری (SASP) آزاد می‌کنند که حاوی مولکول‌های زیستی فعال مختلف است. این مولکول‌ها می‌توانند در وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) آزاد شوند که در ارتباطات سلولی شرکت کرده و در گسترش بیماری نقش دارند. در آرتروز پیشرفته، عدم موفقیت در پاسخ‌های ترمیمی به دلیل پیری باعث تخریب تدریجی غضروف می‌شود. با این حال، مکانیزم دقیق ارتباط بین پیری و پاتولوژی آرتروز هنوز نامشخص است.

استراتژی‌های درمان آرتروز

یکی از استراتژی‌های درمانی که برای درمان آرتروز مورد بررسی قرار گرفته، استفاده از سلول‌های استرومای مزانشیمی (MSCs) است. این سلول‌ها اثربخشی درمانی خود را در مدل‌های پیش‌بالینی آرتروز نشان داده‌اند، از جمله کاهش التهاب و کاهش آسیب‌های غضروف و استخوان، همچنین بهبود درد و پارامترهای عملکردی در کلینیک اخیراً گزارش شده است که EVs آزاد شده توسط MSCs، عامل اصلی اثرات مفید سلول‌های والدین هستند. این وزیکول‌ها اثر محافظتی بر کندروسیت‌های آرتروزی در محیط آزمایشگاهی و مدل‌های موش آرتروز دارند و به بازسازی استخوان و غضروف کمک می‌کنند. اثر مفید MSC-EVs با کاهش نرخ آپوپتوز و تنظیم ژن‌های درگیر در هومیستاز غضروف همراه بوده است. با این حال، اطلاعات کمی در مورد نقش EVs در پیری کندروسیت‌ها یا سایر سلول‌های قسمت مفصلی که در شروع و پیشرفت آرتروز نقش دارند، وجود دارد. اولین اثبات این که EVهای مشتق از چربی (ASC-EVs) می‌توانند ویژگی‌های پیری در آرتروز (OA) را کاهش دهند، بر روی استئوبلاست‌های انسانی ایزوله شده از بیماران مبتلا به OA پیشرفته که با IL1β درمان شده بودند، انجام شد. نویسندگان گزارش کردند که فعالیت SA-β-Gal، تجمع فوکوس‌های γH2AX و تولید عوامل التهابی در استئوبلاست‌ها کاهش یافته است. در مطالعه‌ای دیگر، محیط کشت شرطی از ASCs توانست نشانگرهای پیری را در کندروسیات‌های اولیه OA که تحت استرس التهابی قرار گرفته بودند، کاهش دهد .اخیراً، EVهای ASC از شاخ آنتلر نشان داده شد که تجمع سلول‌های پیر در غضروف موش‌ها را که برای ایجاد OA القا شده بودند، کاهش می‌دهند. در این مدل قطع رباط صلیبی قدامی، تعداد سلول‌های مثبت p16 در غضروف موش‌های درمان شده با EV کمتر بود و این با بهبود نمره OA همبستگی داشت و به طور معکوس با تعداد سلول‌های در حال تکثیر مرتبط بود. علاوه بر این مطالعات، گزارش شده است که EVهای مشتق از MSCهای بند ناف یا سلول‌های بنیادی جنینی و همچنین EVهای ASC می‌توانند پیری سلولی را در MSCهای مشتق از مغز استخوان کاهش دهند. تا جایی که ما می‌دانیم، تنها یک مطالعه اخیر اثر ضد پیری EVهای MSC مشتق از بند ناف که به منظور بیان یک پپتید وابسته به آفی نیته در کندروسیات‌های OA طراحی شده‌اند، را گزارش کرده است.

بهبود عملکرد مفصل

در این مطالعه، محققان نشان دادند که EVs از سلول‌های استرومای مزانشیمی مشتق از چربی (ASC-EVs) اثرات مضر سلول‌های پیری را کاهش می‌دهند. ASC-EVs در مطالعات سلولی و پیش‌بالینی بر روی موش‌ها اثرات درمانی قوی از خود نشان دادند. این وزیکول‌ها التهاب و نشانگرهای آسیب DNA را در سلول‌های مشتق شده از مفاصل انسانی کاهش دادند و سلامت سلولی را بهبود بخشیدند. در موش‌های مبتلا به آرتروز، این وزیکول‌ها تعادل مفصلی را بازیابی کرده، آسیب غضروفی را کاهش دادند و عملکرد مفصل را برای هفته‌ها حفظ کردند.

وزیکول‌های خارج سلولی سلول‌های استرومای مزانشیمی

یافته‌ها نشان‌دهنده پتانسیل پزشکی بازسازی هستند که از مکانیسم‌های درونی بدن برای ترمیم آسیب‌ها استفاده می‌کند. با هدف قرار دادن فرآیند پیری در سلول‌های مفصلی، این درمان نویدبخش یک پیشرفت در درمان آرتروز است. میلیون‌ها نفر که از درد مفاصل، التهاب و کاهش تحرک رنج می‌برند، می‌توانند از این روش نوآورانه بهره‌مند شوند. محققان در آینده قصد دارند راه‌هایی برای بهبود این درمان بررسی کنند، از جمله اینکه آیا درمان‌های مکرر می‌توانند منجر به فواید طولانی‌مدت‌تری شوند. این مطالعه می‌تواند به گزینه‌های جدیدی برای درمان آرتروز و سایر بیماری‌های مرتبط با پیری منجر شود. علاوه بر خواص ضد التهابی و بازسازی‌کننده، مطالعه ما تأیید می‌کند که ASC-EVs ممکن است گزینه‌ای مناسب برای کاربردهای بالینی آینده در بیماری‌های دژنراتیو مانند آرتروز، که با افزایش جمعیت سالمندی در حال افزایش هستند، باشند."

در پایان، این تحقیق یک درمان نویدبخش بازسازی برای آرتروز ارائه می‌دهد که می‌تواند کیفیت زندگی میلیون‌ها نفر از بزرگسالان مسن را بهبود بخشد.

پایان مطلب/.