اینفلامازوم استرومایی با مهار مسیر Ras، از تبدیل سلولهای بنیادی مغز استخوان به سلولهای سرطانی و بروز لنفومای Myc-driven
جلوگیری میکند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سرطانهای خونی یکی از چالشهای پیچیده و خطرناک در زمینه پزشکی هستند که به دلیل پیچیدگیهای بیولوژیکی و سلولی، درمان آنها دشوار است. یکی از انواع مهم این سرطانها، لنفومای سلول B است که معمولاً با اختلال در مسیرهای سیگنالدهی سلولی و تغییرات ژنتیکی در سلولهای پیشساز خون به وقوع میپیوندد. درسالهایاخیر، پژوهشگران تلاش کردهاند تا مکانیسمهای مولکولی مؤثر در جلوگیری از تحول این سلولها به سلولهای سرطانی را شناسایی کنند. یکی از این مکانیسمها که در مطالعهای جدید بررسی شده، نقش اینفلامازوم استرومایی در حفظ سلامت سلولهای بنیادی مغز استخوان است. پژوهشی که در سال ۲۰۲۵ توسط محققان در مجله Nature Immunology منتشر شد، به بررسی نقش اینفلامازوم استرومایی در جلوگیری از ایجاد لنفومای Myc-driven پرداخته است.
اینفلامازوم استرومایی؛ یک سد دفاعی طبیعی
اینفلامازومها مجموعهای از پروتئینها هستند که در واکنشهای ایمنی بدن نقش دارند. این پروتئینها در سلولها فعال شده و به تولید سایتوکینهای التهابی کمک میکنند که در پاسخ به عفونتها و آسیبها ضروری هستند. درحالیکه این مکانیسمها معمولاً به محافظت از بدن کمک میکنند، در شرایط خاص مانند سرطان، این سیستم میتواند به طور معکوس عمل کرده و موجب آسیب بیشتر به بافتها شود. دراینتحقیق، محققان نشان دادند که اینفلامازوم استرومایی، که در بافتهای مغز استخوان فعال است، میتواند یک مکانیسم دفاعی طبیعی در برابر سرطانهای خونی مانند لنفومایMyc-driven باشد. یافتهها نشان میدهند که این اینفلامازوم با مهار مسیر سیگنالدهی Ras، از تبدیل سلولهای بنیادی مغز استخوان به سلولهای سرطانی جلوگیری میکند.
مکانیسم عملکرد اینفلامازوم استرومایی در پیشگیری از سرطان
دراینمطالعه، محققان به بررسی رفتار سلولهای بنیادی خون (HSC) در مدلهای موشی پرداختند. سلولهای بنیادی مغز استخوان در شرایط طبیعی وظیفه تولید سلولهای خونی بالغ را بر عهده دارند. اما در شرایط خاصی، مانند فعال شدن مسیر Ras، این سلولها میتوانند به سلولهای سرطانی تبدیل شوند. نتایج تحقیق نشان داد که در موشهایی که اینفلامازوم استرومایی آنها آسیب دیده بود، تکثیر سلولهای بنیادی خون بهطور غیرقابل کنترلی افزایش یافته و در نهایت منجر به بروز لنفومای سلول B شد. این امر نشان میدهد که اینفلامازوم استرومایی با مهار مسیر Ras و جلوگیری از تکثیر غیرقابل کنترل سلولهای بنیادی، نقش مهمی در پیشگیری از این نوع سرطانها ایفا میکند.
تأثیر اینفلامازوم استرومایی بر تنظیم محیط میکروسلولی مغز استخوان
یکی از جنبههای کمتر مورد توجه در این تحقیق، تأثیر اینفلامازوم استرومایی بر تنظیم محیط میکروسلولی مغز استخوان است. مغز استخوان یک محیط پیچیده است که شامل انواع مختلفی از سلولها مانند استروما، سلولهای پیشساز خونی، و سلولهای ایمنی است. این محیط به عنوان یک شبکه پیچیده از سیگنالها عمل میکند که رشد، تمایز و بقای سلولهای بنیادی خون را تنظیم میکند. اینفلامازوم استرومایی به عنوان یک سیگنالدهنده حیاتی در این محیط عمل میکند و از طریق فعالسازی پاسخهای ایمنی، به کنترل التهاب و تکثیر سلولهای بنیادی کمک میکند. تحقیق نشان میدهد که در مدلهای موشی که اینفلامازوم استرومایی آنها از کار افتاده، رشد غیرقابل کنترل سلولهای بنیادی خون منجر به بروز لنفومای Myc-driven میشود، که نشاندهنده اهمیت این مکانیسم در حفظ تعادل و پیشگیری از سرطان است.
ارتباط اینفلامازوم استرومایی با سایر مسیرهای سیگنالدهی
دراینمطالعه، علاوهبر مسیر Ras، محققان بهبررسی تعامل اینفلامازوم استرومایی با سایر مسیرهای سیگنالدهی نیز پرداختهاند. یافتهها نشان میدهند که اینفلامازوم استرومایی ممکن است با مسیری مانند مسیر NF-kB که در پاسخهای التهابی و رشد سلولی نقش دارد، تعامل داشته باشد. این مسیرها در تنظیم سلولهای بنیادی مغز استخوان و جلوگیری از تبدیل آنها به سلولهای سرطانی اهمیت دارند. بهنظر میرسد که اینفلامازوم استرومایی میتواند از طریق تعدیل فعالیت این مسیرها، علاوهبر مهار Ras، از تکثیر غیرطبیعی سلولها و در نتیجه از بروز سرطانهای خونی جلوگیری کند. بنابراین، این مکانیسم میتواند به عنوان یک هدف درمانی جدید در درمان سرطانهای خون مطرح باشد.
پتانسیل درمانی برای سرطانهای خونی
با توجه به نتایج تحقیق، پتانسیل درمانی استفاده از اینفلامازوم استرومایی برای سرطانهای خونی به ویژه لنفومای Myc-driven روشن است. یکی از اهداف آینده پژوهشها میتواند توسعه درمانهای دارویی باشد که توانایی فعالسازی یا تقویت عملکرد اینفلامازوم استرومایی را دارند. این درمانها میتوانند بهعنوان یک روش نوین در درمان سرطانهای خونی با هدف تقویت پاسخ ایمنی و کنترل رشد سلولهای سرطانی مورد استفاده قرار گیرند. علاوهبراین، این نوع درمانها ممکن است با کمترین عوارض جانبی نسبت به درمانهای کنونی، که شامل شیمیدرمانی و رادیوتراپی هستند، به کار روند. بااینحال، برای تأیید این یافتهها و بررسی اثرات بلندمدت آنها در انسانها، مطالعات بالینی و آزمایشات بیشتر لازم است.
نتایج مشابه در مطالعات دیگر
در مطالعات مشابه، محققان به بررسی اثرات سیگنالدهی Ras در سرطانهای خون پرداختهاند و نتایج مشابهی به دست آوردهاند. در تحقیقی که توسط محققان انجام شد، نقش مسیر Ras در تحول سلولهای بنیادی مغز استخوان به سلولهای سرطانی بررسی گردید. این تحقیق نشان داد که فعالسازی مسیر Ras باعث افزایش رشد سلولهای بنیادی و در نهایت منجر به بروز سرطانهای خونی میشود. بااینحال، دانشمندان دریافتند که مداخله در مسیر Ras میتواند رشد این سلولها را کنترل کرده و از بروز سرطان جلوگیری کند. این یافتهها به شدت با نتایج تحقیق جدید همراستا است و بر اهمیت مهار این مسیر در پیشگیری از سرطان تأکید میکند.
در پژوهشی دیگر، موسسه تحقیقات سرطان به بررسی نقش التهاب در پیشرفت لنفومای سلول B پرداخت. نتایج این تحقیق نشان داد که التهاب مزمن میتواند با فعالسازی مسیرهای سیگنالدهی نظیر Ras، باعث تسریع روند تبدیل سلولهای سالم به سلولهای سرطانی شود. این تحقیق نیز بر اهمیت کنترل التهاب در پیشگیری از سرطانهای خونی تأکید دارد.
کاربردهای بالینی و آیندهپژوهی
یافتههای این تحقیق میتواند به ایجاد درمانهای جدید برای سرطانهای خون و به ویژه لنفومای Myc-driven کمک کند. باتوجهبه نقش اینفلامازوم استرومایی در کنترل التهاب و مهار مسیر Ras، درمانهای هدفمند برای تقویت عملکرد اینفلامازومها یا مهار مسیرهای سیگنالدهی غیرطبیعی میتواند گزینههای درمانی جدیدی را برای بیماران مبتلا به سرطانهای خونی فراهم آورد. درحالحاضر، کارآزماییهای بالینی برای ارزیابی این نوع درمانها در حال برنامهریزی هستند و امید است که در آینده نزدیک شاهد استفاده از این مکانیسمها در درمان سرطانهای خونی باشیم.
چالشها و محدودیتها
در حالی که این تحقیق نویدبخش است، اما هنوز چالشهایی در استفاده بالینی از این یافتهها وجود دارد:
پیچیدگی مسیر :Ras فعالسازی مسیر Ras در سرطانهای مختلف میتواند پیچیده باشد و مداخله در آن ممکن است عوارض جانبی ناخواستهای به دنبال داشته باشد.
نیاز به مطالعات بیشتر: برای درک بهتر عملکرد اینفلامازوم استرومایی و اثربخشی درمانهای هدفمند، مطالعات بالینی بیشتری مورد نیاز است.
پتانسیل عوارض جانبی: تقویت فعالیت اینفلامازومها ممکن است منجر به التهاب بیش از حد و ایجاد مشکلات دیگر شود که باید به دقت بررسی گردد.
نتیجهگیری
مطالعه جدید نشان میدهد که اینفلامازوم استرومایی میتواند بهعنوان یک سد دفاعی طبیعی در برابر سرطانهای خونی، به ویژه لنفومای Myc-driven، عمل کند. این یافتهها نه تنها بر اهمیت التهاب در پیشرفت سرطان تأکید دارند، بلکه نشان میدهند که مداخلات هدفمند در این مسیر میتواند راهگشای درمانهای جدید و مؤثری برای سرطانهای خون باشد. با توجه به پیچیدگیهای بیولوژیکی و نیاز به تحقیقات بیشتر، امید است که در آینده نزدیک درمانهای مبتنی بر این مکانیسمها در بالین به کار گرفته شوند.
پایان مطلب./