به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، اختلالات نورودژنراتیو پدیده‌ای به نام نئورونال سروزید لیپوفوسینوز نوع 1 و 2 هستند که به دلیل جهش‌های از دست دادن عملکرد در PPT1 و TPP1 به ترتیب در کودکان ایجاد می‌شوند. اگرچه مشکلات گوارشی برای هر دو نوع نئورونال سروزید لیپوفوسینوز (NCL) رایج است، اما هنوز مشخص نیست که چگونه سیستم عصبی روده توسط این بیماری تحت تأثیر قرار می‌گیرد. محققان دانشگاه پزشکی واشینگتن در سنت لوئیس، تحلیل کرده‌اند که چگونه بیماری باتن، یک اختلال ژنتیکی نادر و کشنده، بر دستگاه عصبی روده تأثیر می‌گذارد. در مطالعه اخیر خود، تیمی به رهبری دکتر جاناتان کوپر، استاد پاتولوژی، نشان داده است که درمان ژنی روده در موش‌های مدل بیماری باتن علائم را کاهش داده و طول عمر موش‌ها را افزایش داده است. این مطالعه در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

بیماری‌های نورودژنراتیو

کودکان مبتلا به بیماری‌های نورودژنراتیو اغلب علائم گوارشی ناتوان‌کننده‌ای دارند. ما فرض کردیم که این مشکلات ممکن است حداقل تا حدودی به دلیل تحلیل نادیده‌گرفته شده نورون‌ها در سیستم عصبی روده (ENS)، که تنظیم‌کننده اصلی عملکرد روده است، باشد. برای آزمایش این فرضیه، ما مدل‌های موشی بیماری نئورونال سروزید لیپوفوسینوز نوع 1 و 2 (به ترتیب بیماری CLN1 و CLN2)، اختلالات نورودژنراتیو ذخیره‌سازی لیسوزومی که به دلیل کمبودهای پالمیتویل پروتئین تیواسترئاز-1 و تری‌پپتیدیلاپپتیداز-1 ایجاد می‌شوند، ارزیابی کردیم. هر دو خط موشی نشان‌دهنده انتقال کند روده در بدن بودند که با افزایش سن بدتر شد. اگرچه به نظر می‌رسید که سیستم عصبی روده در این موش‌ها به طور طبیعی تکامل یافته است، اما از دست دادن تدریجی و عمیق نورون‌های شبکه میانتریک همراه با تغییرات در گلیاهای روده در موش‌های بالغ مشاهده شد. پاتولوژی مشابهی در مواد کالبدشکافی روده از کودکی با بیماری CLN1 مشاهده شد. تجویز نوزادی درمان ژنی با استفاده از ویروس مرتبط به آدنویروس، مشکلات انتقال روده را پیشگیری کرده، از دست دادن نورون‌های روده را بهبود بخشیده و بقا را در موش‌ها افزایش داد. درمان بعد از شیرخوارگی کمتر مؤثر از درمان نوزادی بود، اما هنوز هم طول عمر موش‌های مبتلا به بیماری CLN1 را افزایش داد. این داده‌ها شواهد اصلی از تحلیل ENS در دو بیماری ذخیره‌سازی لیسوزومی فراهم می‌آورد و پیشنهاد می‌کند که درمان ژنی می‌تواند بیماری ENS را بهبود بخشد و همچنین بقا را افزایش دهد.

بیماری عصبی کشنده و لاعلاجی به نام بیماری باتن

دکتر جاناتان دی. کوپر، یکی از محققان برجسته در زمینه بیماری‌های نادر مغزی که کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهند، تا پیش از این توجه چندانی به سیستم گوارشی نداشت. اما هنگامی که والدین کودکان مبتلا به بیماری‌ای که او مطالعه می‌کرد، از او خواستند تا دلیل مشکلات گوارشی شدیدی که فرزندانشان با آن مواجه بودند را بررسی کند، تحقیقات او در این زمینه آغاز شد. این کودکان از بیماری عصبی کشنده و لاعلاجی به نام بیماری باتن رنج می‌بردند که باعث نابینایی، تشنج، زوال عقل، ناتوانی در راه رفتن و مرگ در دوران کودکی می‌شود. والدین این کودکان به دکتر کوپر گفتند که مشکلات گوارشی، از جمله یبوست شدید، یکی از مشکلاتی است که زندگی آن‌ها را سخت‌تر کرده است. این موضوع توجه کوپر را جلب کرد و او تحقیقات خود را برای بررسی تأثیر این بیماری بر سیستم عصبی روده آغاز کرد. نتایج نشان داد که نورون‌های روده در مدل‌های موشی بیماری باتن دچار تحلیل می‌شوند، همان‌طور که در مغز و نخاع نیز چنین تحلیل عصبی رخ می‌دهد. مطالعات پیشین کوپر نشان داده بود که با تأمین آنزیم مفقود شده در مغز موش‌ها و گوسفندها از طریق درمان جایگزینی آنزیم، می‌توان از تخریب سلولی جلوگیری کرد. اکنون، نتایج جدید نشان می‌دهد که درمان ژنی در روده موش‌ها اثر محافظتی مشابهی دارد. این درمان ژنی باعث کاهش علائم روده‌ای و افزایش طول عمر موش‌ها شد. این یافته‌ها می‌توانند روزی به درمان‌های جدید برای بیماری باتن و دیگر اختلالات عصبی که علائم گوارشی دارند منجر شوند. دکتر کوپر، نویسنده مشترک ارشد این مطالعه، می‌گوید: "ما معتقدیم که مطالعات انجام شده در موش‌ها نشان داده‌اند که درمان ژنی روشی نوآورانه و امیدوارکننده برای درمان بیماری‌های گوارشی است."

تحقیقات مبتنی بر نیاز بیماران

بیماری باتن گروهی از اختلالات عصبی ارثی است که در آن یک آنزیم حیاتی برای تجزیه و بازسازی ضایعات سلولی کمبود دارد. این بیماری به طور معمول منجر به آسیب مغزی پیشرونده و مرگ می‌شود. تعداد دقیق کودکان مبتلا به بیماری باتن مشخص نیست، اما برخی تخمین‌ها نشان می‌دهند که این بیماری حدود سه نفر از هر 100,000 کودک را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می‌دهد. یکی از والدین که دچار این بیماری در خانواده خود شده، تریسی ون‌هوتن است. دو فرزند او مبتلا به بیماری باتن بودند. پس از ملاقات با دکتر کوپر در کنفرانس بیماری‌های نادر در سال 2009، آن‌ها همکاری نزدیکی با هم شروع کردند. ون‌هوتن، که اکنون یکی از فعالان برجسته در زمینه تحقیق بیماری‌های نادر است، با دکتر کوپر در بسیاری از جلسات حمایت از بیماران همکاری کرد و دکتر کوپر نیز به صحبت با والدین و دیگر اعضای خانواده‌های مبتلا پرداخته و از مشکلات آن‌ها مطلع شد. این تعاملات به دکتر کوپر انگیزه داد تا تحقیقاتی درباره تأثیر بیماری باتن بر سیستم عصبی روده آغاز کند. همکاری با دکتر رابرت او. هوکراث، متخصص بیماری‌های گوارشی کودکان، منجر به کشف جدیدی شد مبنی بر اینکه نورون‌های روده‌ای در مدل‌های موشی بیماری باتن تحلیل می‌روند. در نهایت، محققان نشان دادند که درمان ژنی در موش‌های مبتلا به بیماری باتن می‌تواند از تخریب نورون‌های روده جلوگیری کند و باعث بهبود عملکرد روده و افزایش طول عمر موش‌ها شود.

نتیجه‌گیری
این یافته‌ها گامی مهم در جهت درمان بیماری‌های عصبی نادر مانند بیماری باتن و دیگر اختلالات مشابه هستند و ممکن است به توسعه روش‌های جدید درمان برای بیماری‌های گوارشی و عصبی منجر شوند. مطالعات آینده به بررسی درمان همزمان مغز و روده با درمان ژنی خواهند پرداخت.

پایان مطلب/.