به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، درمان بیماری های قلبی به وسیله سلول های بنیادی اتفاق افتاده است. در سراسر جهان هزاران بیمار مبتلا به بیماری های قلبی در مطالعات بالینی به وسیله سلول های مغز استخوان یا سلول های بنیادی درمان شده اند.

در بسیاری از این مطالعات اثر حاد روی عملکرد قلب متوسط یا موقت بوده است که می تواند به این دلیل باشد که این سلول ها در قلب نمی مانند یا بلافاصله بعد از پیوند به بیمار می میرند. محققین قلبی راه حلی پیدا کرده اند و سلول های بنیادی را در کپسول هایی از جنس آلژینات بسته بندی کرده اند، سلول ها باقی می مانند و فاکتورهای ترمیمی شان را در طول زمان به صورت تدریجی آزاد می کنند.

مطالعات نشان داده است که در رت های درمان شده با سلول های بنیادی مزانشیمی که درون این کپسول ها بسته بندی شده بودند در مقایسه با گروه درمان شده با سلول های بنیادی بدون استفاده از پوشش کپسولی ، عملکردی قلبی در آن ها افزایش یافت، اندازه آسیب قلبی کاهش یافت و رشد بیشتری از عروق خونی یک ماه بعد مشاهده شد. هم چنین سلول های بیشتری زنده مانند.

به نظر می رسد این روش به طور موثرتری سلول ها را حفظ می کنند و بقای آن ها در قالب سلول درمانی قلبی افزایش می دهند.

مطالعات قلبی نشان داده است بعد از یک سکته یا عارضه قلبی بیش از 90 درصد سلول ها در همان ساعت اول می میرند. بنابراین تزریق این سلول های بنیادی و در قالب پوششی کپسولی می تواند عملکرد قلبی را حفظ کند.

کپسوله کردن  سلول های بنیادی مزانشیمی، این سلول ها را درون قلب کنار هم قرار می دهد و به آن ها اجازه می دهد محیط خارجی را حس کنند و ریز پروتئین هایی  مانند فاکتورهای رشدی که سلول ها تولید می کنند، آزاد کنند. و اجازه ورود پروتئین های بزرگی مانند آنتی بادی ها را نمی دهند.

اما این که چه مدت این سلول های بنیادی کپسوله شده درون قلب باقی می مانند، مطالعات نشان داده است که پوشش هیدروژلی این سلول ها ظرف مدت 10 روز تجزیه می شود.

پایان مطلب/