به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، غضروف مفصلی که از کندروسیت ها و ماتریکس خارج سلولی متشکل از کلاژن های نوع2، 9 و 11 و اگریکان ساخته شده است، عملکردهای مانند حرکت های مفصلی را تسهیل می کنند و به عنوان یک ضربه گیر عمل می کنند. غضروف ظرفیت ترمیمی کمی دارد و به تدریج به دنبال آسیب دیدگی، بالا رفتن سن و... از بین می روند.

یک روش ممکن برای تولید غضروف می تواند القا آن با استفاده از سلول های پرتوان القا شده باشد. اما اگر  بتوان فیبروبلاست ها را  به صورت مستقیم به کندروسیت ها تبدیل کرد، بدون یک مرحله iPS cell، کندروسیت ها احتمالا می توانند در مدت زمان کوتاه تری تولید شوند.

محققین در سال 2011 توانستند با وارد کردن دو فاکتور reprogramming به نام های c-MYC و KLF4 و یک فاکتور غضروفی(SOX9) به درون فیبروبلاست های درمی موش یک reprogramming مستقیم به سلول های غضروفی داشته باشند. د ر این مطالعه نیز محققین سه عامل گفته شده را به درون فیبروبلاست های درمی انسانی وارد کردند و توانستند سلول های غضروفی القا شده را ایجاد کنند. این سلول های غضروفی القا شده الگوی ژنی شبیه به فیبرولاست ها را از دست داده بودند و دارای الگوی ژنی مشابه سلول های غضروفی بودند.

علاوه بر این ها و قتی این سلول های غضروفی القا شده به درون موشی که از نظر سیستم ایمنی سرکوب شده بود پیوند شدند، آن ها بافت غضروفی هیالینی تولید کردند و هیچ گونه تراتوما یا انواع دیگر تومورها بعد از چند ماه مشاهده نشد.

محققین امیدوار هستند که تکنیک مورد استفاده در این مطالعه به عنوان گزینه ای برای تولید کندروسیت هایی با خلوص بالا و به منظور ترمیم غضروفی مورد استفاده قرار گیرد.

پایان مطلب/