به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، بیماری وابسته به ایمونوگلوبولین G4 یک بیماری چند ارگانی است که جدیدا شناخته شده است و که با اختلالات روماتولوژیکی همراه است و تقریبا می تواند هر اندامی را در بدن تحت تاثیر قرار دهد. شناخته شده ترین شرایطی که به وسیله بیماری وابسته به ایمونوگلوبولین G4 ایجاد می شود سندرم Sjögren'sمی باشد. از طرف دیگر بیماری وابسته به ایمونوگلوبولین G4 می تواند عفونت ها و بسیاری از بدخیمی ها را نیز ایجاد کند.

محققین برای تعیین این مطلب که آیا Rituximab روی بیماری وابسته به ایمونوگلوبولین G4 اثر دارد یا خیر، این دارو را روی 29 بیمار تست کردند.

بیمارانی که با Rituximab تیمار شده بودند کاهش سریعی در غلظت های IgG4 سرم خون آن ها مشاهده شد اما این دارو روی غلظت سایر کلاس های ایمونوگلوبولین تاثیری نداشت. این یافته خود منجر به مطالعه بالینی دیگری شد.

شرکت کنندگان در این مطالعه اندام های مختلفی داشتند که تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته بود به عنوان مثال حدقه های چشم، غدد بزاقی، ریه ها، گره های لنفی، پری کاردیوم، پانکراس، مجاری صفراوی و ...

در این مطالعه شرکت کنندگان در زمان های مختلف از نظر میزان غلظت IgG4 مورد ارزیابی قرار گرفتند. آن ها در ابتدای مطالعه و سپس در روز 15 مطالعه  با 1000 میلی گرم Rituximab تیمار شدند.

هرکدام از شرکت کنندگان جداگانه و بعد از یک، سه، پنج، شش، هشت، 10 و 12 ماه بعد از دریافت اولین دوز از Rituximab مورد ارزیابی قرار گرفتند. در همه آن ها درمان اثر بخش بود و هیچ گونه عوارض جانبی مشاهده نشد.

نتایج این آزمایش گام مهمی را برای بیمارانی با بیماری وابسته به ایمونوگلوبولین G4 برداشته است و سوالات جالبی را برای بررسی های بعدی ایجاد نموده است.

پایان مطلب/