به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پانکراس اندام بزرگی است که اطراف لوله گوارش پیچیده شده است و میزان دقیق انسولینی را که بعد از غذا خوردن بدن نیاز دارد، تولید می کند به جز مواردی که دیابت رفته رفته ایجاد می شود و تولید انسولین کاهش می یابد.

ساختار کوچکی درون سلول های بتا به نام لیزوزوم ،رفتاری شبیه یک واحد بازیافت درون سلولی دارد. این ساختار، چربی ها و پروتئین های ناخواسته را به طریقی که دوباره بتوان از آن ها استفاده کرد، تجزیه می کنند.

این محققین نشان دادند که زمانی که آن ها لیزوزم ها را از تجزیه چربی ها مهار می کنند، سلول های بتا، انسولین بیشتری را ترشح می کنند.

راه های بسیار مختلفی وجود دارد که چربی ها می توانند درون سلول های بتا مورد استفاده قرار گیرند، بنابراین اگر شمابازیابی چربی ها را مهار کنید آن ها راه متفاوتی را برخواهند گزید.

وقتی شما چربی ها را از لیزوزوم جابه جا کنید، شما آن ها را در جای دیگری از سلول ذخیره کرده اید و آن ها آماده شرکت در مسیرهای سلولی مختلفی هستند که یکی از آن ها مسیرهایی است که عامل اصلی  افزایش ترشح انسولین خواهد شد.

مولکول های چربی حباب های بی اثری که ما فکر می کنیم نیستند، آن ها می توانند به پروتئین ها متصل شوند و آن ها را فعال کنند و در نتیجه وقایع پایین دست بسیاری ممکن است اتفاق بیافتد.

نکته خوب در مورد این مسیر ویژه این است که فقط به وسیله گلوکز تحریک می شود که آن هم سلول های بتا را در تولید انسولین اضافی محدود می کند مگر در مواجهه با خوردن غذا. انسولین زیاد در خون یا هایپر انسولینیما از بسیاری جهات می تواند برای بدن مضر باشد.

اگر در آینده داروی ساخته شود که بتواند تجزیه چربی در لیزوزوم ها را مهار کند، این دارو خواهد توانست سلول های بتا و فعالیت سنتزی و ترشحی آنها را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

پایان مطلب/