عامه مردم تصور می کنند که از این روش می توان برای ترمیم تمام ضایعات بدنی استفاده کرد و آن را معادل استفاده از سلول های بنیادی می دانندولی پزشکان براین باورند که این روش برای برخی از ضایعات بدنی مناسب است . 

 

در حال حاضر بسیاری از افراد غیرمتعهد از این باور اشتباه مردم برای کسب درآمدهای زیاد بهره برداری نادرست می کنند. 

 

این روش برای اولین بار در مورد ورزشکارانی مورد استفاده قرار گرفت که دچار پارگی تاندون شده بودند زیرا لازم بود که ضایعه آنها سریع ترمیم شود و بتوانند برای مسابقه بعدی آماده شوند.

 

دکتر ˈناصر اقدمیˈ  در گفت و گو با ایرنا در این مورد توضیح داد: این روش تنها در موارد خاص مانند پارگی های تاندون، زخم های دندان پزشکی، زخم های جراحی ها و زخم های پای دیابتی در صورتی که به تازگی ایجاد شده باشد و قدیمی و مزمن نشده باشد، می توان استفاده کرد. 

 

وی یادآور شد : متاسفانه اکنون از این روش برای تمام بیماری ها به ویژه بیماری های مزمن استفاده می شود. اگر از این روش برای درمان بیماری های مزمن استفاده و پلاکت های خونی به بافت تزریق شود، نه تنها بهبودی حاصل نمی شود بلکه ممکن بافت کارایی خود را از دست بدهد. 

 

اقدمی به عنوان نمونه به استفاده از این روش برای رشد مجدد موهای از دست رفته سر اشاره کرد و گفت: برخی از این روش برای رشد مو استفاده می کنند.اگر ریزش مو در فردی حالت مزمن پیدا کرده باشد، تزریق این مواد نه تنها به رشد مو کمک نمی کند بلکه ممکن است در آینده فرد حتی نتواند کاشت مو انجام دهد. 

 

وی در مورد استفاده از این روش در مورد بیماری های آرتروزی نیز گفت: اگر بیماری حالت مزمن پیدا کرده باشد نه تنها این روش مشکل را حل نمی کند بلکه عوارض بعدی را نیز برای بیمار ایجاد می کند. 

 

رییس مرکز سلول درمانی پژوهشگاه رویان خاطرنشان کرد : پزشکانی که قصد استفاده از این روش را دارند، باید در رشته خود متخصص باشند و پزشکان عمومی توانایی استفاده از روش PRP را ندارند و عامه مردم باید در مراجعه خود به پزشکان به این موضوع توجه داشته باشند. 

 

وی گفت: متخصصان پژوهشگاه رویان در حال تحقیق بر روی استفاده از این روش هستند و به کارگیری این روش هنوز وارد فاز بالینی نشده است. 

 

رییس مرکز سلول درمانی پژوهشگاه رویان درمورد تحقیقات انجام شده در این زمینه در سایر کشورها نیز توضیح داد: متاسفانه در کشورهای دیگر نیز مطالعات انجام شده به صورت تصادفی (رندمی) نیست بلکه به صورت پراکنده بر روی برخی افراد انجام شده و وضعیت قبل و بعد آنها با یکدیگر مقایسه و نتایج آن اعلام شده است.

 

به گفته وی این مطالعات از نظر علمی چندان قابل اعتماد نیست.تحقیق واقعی و قابل استناد تحقیقی است که آزمایش ها در شرایط یکسان بر روی گروهی از افراد انجام و نتایج آن پس از انجام بررسی های لازم اعلام شود. 

 

پایان مطلب/