پروفسور علیرضا رنجبر در این باره به خبرنگار بنیان گفت: سلنیوم  در سال 1817 برای نخستین بار کشف شد اما در ابتدا گمان می رفت که یک ماده سمی است و ارزش بالینی آن طی بیست سال اخیر شناخته شد.
وی با اشاره به اینکه این ماده در بیماری های اگزمای شدید کودکان به صورت تصادفی پیدا شد ، خاطر نشان کرد: در کارهای تحقیقاتی متوجه شدیم که سیستم ایمنی بدن تا حدودی وابسته به سلنیوم است و در کارهای ملکولی و سلولی نیز مشخص شد که برخی از سلول های ایمنی مانند تی سل ها(T cell) وابسته به این ماده زیر مغذی هستند.
رییس کانون پزشکان ایرانی مقیم آلمان با تاکید بر اینکه در سرطان سیستم ایمنی درگیر است،تصریح کرد: طبق مقالات ارائه شده توسط دکتر کلارک مشخص شد کسانی که دچار سرطان پروستات هستند به طور قابل توجهی سطح سلنیوم در خونشان کاهش می یابد از این رو این مقالات پایه کار تحقیقاتی شد و یک سری کارهای بالینی و پایه ای بر روی آن صورت گرفت.
رنجبر با اشاره به اینکه در افرادی که پرتو درمانی می شوند سلنیوم کاهش می یابد، ادامه داد: یکی از علائم بسیار شایع و مزمن پرتو درمانی وجود اسهال های مزمن و ادامه دار است که فرد به آن دچار می شود. از این رو به گروهی از خانم های مبتلا به سرطان سینه و تخمدان سلنیوم داده شد و نتایج نشان داد کسانی که رادیو تراپی و اشعه درمانی می شوند و سلنیوم گرفته اند در مقایسه با کسانی که سلنیوم به آنها داده نشده میزان اسهال هایشان به مراتب کمتر و عوارض شیمی درمانی مانند خستگی، بی حالی ، سوختگی سطح پوست و خشکی مخاط بینی و گلو به مراتب کمتر شده است.
رئیس بنیاد آکادمیک جهانی پروفسور یلدا ادامه داد: این بهبودی به دلیل رادیکال های آزاد اکسیژن بوده که بر اثر فعل و انفعالات طی اشعه درمانی آزاد می شوند و با یک سری مکانیسم هایی این مواد سمی دفع شده و به همین خاطر حال عمومی بیماران خوب و عوارض آن کاهش می یابد.
وی با اشاره به اینکه این تحقیقات بر روی کسانی که شیمی درمانی شده اند هم صورت گرفته است،اظهار کرد: با دادن سلنیوم به این افراد علائمی مانند استفراغ ،سردرد ، بی حالی شدید، خواب آلودگی ، افسردگی و هیجان کاهش یافته و رادیکال های آزاد اکسیژن از عللی بودند که در آن نقش داشتند و با حذف آنها تحمل بیمارن نسبت به شیمی درمانی افزایش یافت.
سلنیوم و داروی شیمی درمانی  از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کنندپ
رنجبر افزود: کار تحقیقاتی دیگر ما بر روی یک نمونه سلولی بود که در محیط آزمایشگاه سرطان پروستات کشت داده شد و به بخشی از آن ماده شیمی درمانی و در قسمت دیگر آن سلنیوم اضافه شد و نتایج نشان داد که سلنیوم و داروی شیمی درمانی هر دو با یک قدرت و وجود 24 درصد توانستند از رشد سلول های سرطانی جلوگیری کنند.

وی با تاکید بر اینکه این یافته ها در حال حاضر تنها محدود به محیط آزمایشگاه است و به این معنا نیست که سلنیوم داروی ضد سرطان است، اظهار کرد: با ترکیب سلنیوم و داروی شیمی درمانی متوجه شدیم تا 68 درصد از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می شود و موجب پس رفت سلول های سرطانی خواهد شد.
 او با اشاره به اینکه با دادن سلنیوم که یک نوع ویتامین محسوب می شود می توان نیاز به داروهای شیمی درمانی را نیز کاهش داد، گفت: با دادن سلنیوم و حساس کردن سلول های سرطانی می توان مقدار کمی از داروهای شیمی درمانی را به افراد داد تا نه تنها سلول های سرطانی از بین برود بلکه عوارض پس از آن هم کمتر شود.
این فوق تخصص ایمونولوژی گفت: درخصوص اگزما و آلرژی گروه تحقیقاتی دانشگاه بن آلمان با دانشگاه علوم پزشکی تهران و مشهد کارهای مشترکی را انجام داده است و امیدواریم در زمینه سرطان هم همکاری داشته باشیم.
رنجبر با اشاره به اینکه این کارها تحقیقاتی و هنوز عمومی نشده است ،در خاتمه عنوان کرد:  سلنیوم داروی خاصی نیست و از آن به عنوان مواد دارویی و ویتامین استفاده می شود اما این ماده باید در دسترس سلول قرار بگیرد چون وقتی در دسترس سلول نباشد تنها به پروتئین خون وصل می شود از این رو آزاد نیست و نمی تواند وارد سلول شود تا تاثیر گذار باشد.

پایان مطلب/