در این پژوهش از سلول‌های بنیادی مزانشیمی موش در کنار داربست ساخته شده از پلی هیدروکسی بوتیرات استفاده شده و چسبندگی و تکثیر این سلول‌ها در روی داربست متخلخل مورد بررسی قرار گرفته است.

 

از آنجا که خانواده پلی هیدروکسی آلکانوآت‌ها و پلی هیدروکسی بوتیرات‌ها پلیمرهایی نوین در مهندسی بافت به شمار می‌روند و از طرف دیگر از ترکیب آنها با سلول‌های بنیادی بسیار کم استفاده شده است، در این پژوهش سلول‌های بنیادی مزانشیمی در ترکیب با داربست پلی هیدروکسی بوتیرات به کار برده شدند که در مطالعات، پیش از این مورد تحقیق قرار نگرفته بود.

 

بطور کلی در این طرح مشخص شد که سلول‌های بنیادی مزانشیمی موش در روی داربست متخلخل پلی هیدروکسی بوتیرات از چسبندگی و تکثیر قابل قبولی برخوردارند، اما تکثیر آن‌ها در کف پلیت کشت سلولی از تکثیرشان در روی داربست بیشتر است.

 

داریوش عابدی، سعیدکرباسی، عباس جعفریان دهکردی، محمد حسین نصر اصفهانی و شهناز رضوی از استادان راهنمای این رساله بودند.

پایان مطلب/