به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، تا حدود چند سال پیش، اعتقاد بر این بود که توانایی ترمیم قلب بسیار اندک می باشد. اکنون دانشمندان می دانند که سلول های عضله قلب به طور مداوم ولی با سرعت بسیار آهسته ترمیم می شوند. محققین موسسه Max Planck جمعیتی از سلول های بنیادی را شناسایی کردند که مسئول این ترمیم می باشند. امید است در آینده تحریک پروسه ترمیم بیماران با بیماری ها و اختلالات عضله قلبی ممکن شود. در برخی مهره داران  منبع جوانی ابدی حداقل برای بافت قلب مشاهده شده است. برای مثال این اندام های حیاتی در ماهی ها و دوزیستان ظرفیت خود ترمیمی دارند. برخی گونه های این دو گروه از جانوران این ظرفیت را به صورت عالی دارند و می توانند به طور کامل آسیب وارده به قلب را ترمیم کنند و عملکرد کامل اندام را برگردانند. این موقعیت برای پستانداران متفاوت است، بافت قلب ظرفیت ترمیم پائینی دارد و دلیل این کمبود، توقف تقسیم در سلول های عضله قلب اندکی پس از تولد می باشد. همچنین فرض شده است که بافت قلب پستانداران هیچ گونه سلول بنیادی جهت تشکیل سلول های جدید عضلانی قلب را ندارد.
در مطالعه جدیدی گزارش شد که سلول های عضله پیر شده در قلب پستانداران نیز جایگزین می شوند. در هر سال حدود 1 تا 4 درصد سلول های عضله قلب جایگزین می گردند. با مطالعات انجام شده بر روی موش ها مشخص شد که سلول های بنیادی Sca1 در قلب سالم در جایگزینی سلول های عضله قلبی دخالت دارند. این سلول ها توانایی خود را زمانی که  قلب آسیب می بیند، افزایش داده و سلول های عضلانی جدید بیشتری تشکیل می دهند. سلول های بنیادی Sca1 تنها جمعیت کوچکی از سلول ها را در عضله قلبی تشکیل می دهد و یک مشکل این است که Sca1 در سلول ها به عنوان یک مارکر پروتئینی برای سلول های بنیادی پس از تغییر به سلول های عضلانی در دسترس نیستند. برای اثبات آن دانشمندان باید مبتکرانه عمل کنند. دانشمندان تغییرات ژنتیکی در سلول های بنیادی ایجاد کردند. بغیر از Sca1 آنها مارکر  دیگری را نیز تولید کردند. حتی اگر Sca1 قابل رویت نباشد، مارکر دیگر به طور مداوم قابل تشخیص می باشد. به گفته دکتر Uchida، با این روش ما قادربه اثبات این موضوع هستیم که نسبتی از سلول های عضله قلبی منشأ گرفته از سلول های بنیادیSca1 به طور مداوم خود را در مدت زمان 18 ماه ترمیم می کنند. این نتایج نشان داد که در ابتدا قلب پستانداران قابلیت به راه اندازی ترمیم و فرآیندهای خود تجدیدی را دارند. اما تحت شرایط نرمال، این فرآیندها به حدی نیستند که آسیب وارده به قلب را ترمیم کنند. هدف از این مطالعه یافتن روشی برای تشکیل سلول های عضلانی جدید قلبی از سلول های بنیادی می باشد که می توانند قدرت خود ترمیمی بافت قلب را بهبود ببخشند.
پایان مطلب/